ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

θα μείνεις πίσω από τη πρόοδο;....


Για την Αλεπού και το κεφάλι

Ένα καιρό μια αλεπού επήγε σένα τόπο
και βρήκε μια κεφαλή, που έμοιαζε ανθρώπων.
τη πήρε μέσα στα πόδια της κι έλεγε: Ε! δες κεφάλι!
να είχε και εγκέφαλο όπως έχει κάλλη!

Επιμύθιο
Ο μύθος λέει για τους έμορφους στο σώμα
που όμως το μυαλό τους δεν αξίζει το βάρος του σε χώμα....
[Μύθος του Αισώπου]


Σχεδιαστής σημαίνει οραματιστής και υλοποιητής
Αυτή η διαπίστωση είναι κρίσιμης σημασίας για μια χώρα που χαντακώνει ή αφήνει να φύγουν οι σχεδιαστές της.
Τι μπορεί να κάνει η χώρα μου για μένα δεν με ενδιαφέρει και τόσο, αφού δεν περιμένω τίποτε από αυτή, δεδομένου ότι βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη και δύσκολη καμπή.
Όποιος εκτός από τη δουλειά του και την οικογένεια του κοιτάζει και λίγο παραέξω και παραμένει έξω από καλούπια και παρωπίδες το βλέπει να συμβαίνει γύρω του και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς.
Όλα βάλλονται και πολλά ισοπεδώνονται χάριν ομοιομορφίας, μόδας και υποτιθέμενης προόδου.
Για να μην χαρακτηριστεί κανείς οπισθοδρομικός πρέπει να διαλέξει στυλ εμφάνισης κι αυτό έρχεται έτοιμο σετάκι: ρούχα, κόμμωση, παππουτσια, αξεσουάρ, εκπομπές, μουσική, τροφές, ποτά, παρέες, ηλικίες, και αυτός ο συρφετός πραγμάτων και επιλογών κουράζει, ειδικά για κείνους που δεν πολυ-γνωρίζουν και απλά αφήνονται να παρασυρθούν στη δίνη του Τρέντυ, της μοδός που λένε και στο χωριό μου.

Η μόδα και οι βιομηχανίες από πίσω που κινούν τα νήματα για υλικό συμφέρον σήμερα διαπρέπουν, έτσι η μόδα είναι πια συνώνυμο με τη στάση ζωής έχει να κάνει με την εκλεπτυσμένη διάθεση στη χρήσης της ύλης και των ανέσεων.
Είναι συνυφασμένη με την εκπομπή μηνυμάτων ανωτερότητας ιδιαιτερότητας αλλά μιας πλαστής κι νοθευμένης ανωτερότητας της αισθητικής: "μια κάλπικη χρυσή λίρα" εξαργυρώνεται από πολλούς ανθρώπους κάθε μέρα στις συναλλαγές τους για λίγη λάμψη παραπάνω, για λίγο "σεξ απίλ"-γοητεία.

Ας κάνουμε ένα υποθετικό πείραμα:
Ας μασκαρευτούμε -αντί για φλώροι και γόηδες- σε χωριάταροι ας αφήσουμε μούσια και μαλλιά -κατά το θα αφήσω μούσα και μαλλιά να με φωνάζουν κατατσαπλιά -και ας πάρουμε ταγάρια και σιγκούνια να βγούμε βόλτα.
Πόσα κότσια χρειάζεται για να το κάνει αυτό κανείς εκτός αποκράς!!!
Θα γίνει το θέμα της ημέρας στην παρέα, θα γελάει και το παρδαλό κατσίκι.
Μήπως δεν θα έχομε πετύχει να γίνουμε όμως το επίκεντρο;Αυτό θέλουμε;Όχι σίγουρα
Αυτό που θέλουμε είναι θαυμασμός κι όχι χλεύη...

Άρα το θέμα δεν είναι να γίνει κανείς ιδιαίτερος, αλλά να γίνει με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο αποδεκτό από τους πολλούς να τηρήσει δηλαδή κάποιες προδιαγραφές.
Να δίνει μοδάτος ντε...να γίνει κούλ, να γίνει σινιέ, τρέντυ, χάι.....
Εντέλει φίλοι μου να γίνει σούργελο με άλλο τρόπο αποδεκτό από τους στιλίστες που μας κατσικωθηκαν στο σβέρκο γιατί δεν γίνεται αμαρτία χωρίς θεωρητικούς καθοδηγητές!

Το ίδιο ισχύει και για το σπίτι μας, το αυτοκίνητο μας, το σώβρακο που θα φορέσουμε, με λίγα λόγια οτιδήποτε υλικό και άυλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ένα σύγχρονο άνθρωπο αρσενικό, θηλυκό ,ή αρσενικοθήλυκο.

Η δουλειά του σχεδιαστή κάθε είδους [βιομηχανικού, αρχιτέκτονα, αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων,γραφίστα και πάει λέγοντας έχει μετατραπεί σε κάποιου τύπου στυλίστα .....]

Από οραματιστή και πραγματοποιητή οραμάτων που λύνουν τα μεγάλα και τα βασικά διαχρονικά προβλήματα των ανθρώπων καθιστώντας τη ζωή τους λιγότερο προβληματισμένη και άρα πιο άνετη.
Μεγάλος ξεπεσμός! όχι επειδή ο στυλίστας είναι κάτι το ποταπό και ανάξιο αφού κι εκείνος σαν δημιουργός ρόλο έχει την εξύψωση κι όχι τη η διαφοροποίηση με κάλπικα τεχνάσματα
Η διαφορά είναι τεράστια αφού από την μια είναι ο δημιουργός που εξυψώνει και τα ήθη μέσω του μικρο περιβάλλοντος και της ύλης ενώ από την άλλη είναι καθοδηγητής καλλιτεχνικός σύμβουλος σε υπάρχουσες προδιαγραφές.
Προτείνει απλά σαν πωλητής δεν κάνει καινοτομίες, ολοκληρωμένες δημιουργίες που θα αλλάξουν το κόσμο μας προς το καλύτερο.

Η ποικιλία είναι σαφώς μια βασική αρχή της ζωής, το ενδιαφέρον όμως νομίζω είναι το κοίμισμα των συνειδήσεων των ανθρώπων, η πλάνη που τον οδηγούν τα ερεθίσματα αυτά που κραυγάζουν από κάθε γωνιά.

ΕΝΤΕΛΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ;

Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να ανακαλύψουμε ο καθένας προσωπικά το ελάχιστο δυνατό καθώς και το μέγιστο δυνατό της γκάμας των αναγκών του.
Πώς γίνεται;
Εγώ προσωπικά:
πρώτα στήνοντας ένα σενάριο ζωής με τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση [για λίγο το αντέχει και ο πιο πλούσιος καλομαθημένος]
και μετά ένα άλλο με τα πλέον άχρηστα και περιττά λούσα[ για ελάχιστο το αντέχει κι ο πιο φτωχός].

Η αποστασιοποίηση από το χώρο και τον τρόπο που συνηθίσαμε μας κάνει να βλέπουμε με άλλη ματιά τη ζωή μας και ανακαλύπτουμε το αναγκαίο του περιττού και το περιττό του αναγκαίου.

Η μεγαλύτερη ανάγκη για τον άνθρωπο είναι να νοιώθει πως ζει για κάποιο λόγο ότι είναι σημαντικός και για τούτο αξίζει το κόπο η προσπάθεια του και η πορεία σπαρμένη με αγκάθια και τριαντάφυλλα που λέγεται ζωή.

Η ιδιαιτερότητα αυτή προκύπτει από τις επιλογές και τις παραλήψεις του καθενός μας που επηρεάζουν όμως και τους άλλους όπως και μεις επηρεαζόμαστε από τις δικές τους.

Το ενδιαφέρον είναι να βρει κανείς αυτό που τον ενθουσιάζει, και αυτό γίνεται μόνο δοκιμάζοντας κι επιμένοντας μέχρι εκεί που το αντέχει και λίγο ακόμη παραπέρα, γιατί πολλές φορές το ξεπέρασμα των ορίων είναι η μεγαλύτερη ηδονή στην αναζήτηση και τον πειραματισμό αναλόγως το χαρακτήρα του καθενός.

Η ιδιαιτερότητα ενός σύγχρονου Έλληνα είναι η Ελληνικότητα του όπως εκείνος την νοιώθει μελετώντας την σε βάθος.
Να δει γιατί ενώ εμείς ένα βιβλίο δεν μπορούμε να το διατηρήσουμε να το δώσουμε στα παιδιά μας, κάποιων το έργο διατηρήθηκε για πολλούς αιώνες.
Πόσο άξιο πρέπει να είναι για να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού από τόσους πολλούς.
Ας ανακαλύψουμε αυτούς τους θησαυρούς των Ελλήνων κι όχι μόνο αν μπορούμε ας αποθησαυρίσουμε και άλλων λαών τους θησαυρούς.

Ελληνικότητα για μένα είναι: Σοφία Πνευματικότητα Ευτυχία που τη βρίσκω σε έννοιες όπως ισορροπία, μέτρο, αρμονία, ρυθμός, αντίθεση, φωτεινότητα, ποιότητα, ανθρωπιά, δημιουργία, φυσικότητα, φιλικότητα, αλληλεγγύη, ειρήνη, δημοκρατία, φιλοπρωτία,αυτοθυσία, προσφορά και ταπεινοφροσύνη, αδελφοσύνη, δικαιοσύνη, ισότητα και πολλά ακόμη που τα ψάχνω ολοένα...

Το αρχαιοελληνικό κάλλος στην τέχνη που μεταφέρει όλα αυτά τα μηνύματα εκτός από ομορφιά φέρει και ωραιότητα δηλαδή ωριμότητα.
Δεν είναι κενό περιεχομένου αντίθετα είναι πλήρες περιεχομένου,μάλιστα ξεχειλίζει διαχρονικές αξίες και για τούτο είναι και διαχρονικά άξιο για τους ανθρώπους.

Μπορούμε να πούμε τα ίδια για το σύγχρονο σχεδιασμό;
Η ημερομηνία λήξεως του λείπει μόνο,τόσο επιπόλαιος και ανώριμος είναι. Υπάρχουν και κάποιες λίγες φωτεινές εξαιρέσεις.
Άρα καλό είναι να εστιάσουμε περισσότερο στο σχεδιασμό περιεχομένου αυτό που ονομάζουμε ολικής ποιότητας και να γίνει η φωτεινή εξαίρεση κανόνας.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΑΦΟΤΕΡΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ;

Έλαχε μια πέρδικα κι έβοσκε σ' ένα τόπο,
με πετεινούς ε μάλωνε κι είχε μεγάλο κόπο.
Οι πετεινοί τη πέρδικα τσιμπώντας την εδιώχναν,
κοντά τους αν επήγαινε, δέρνοντας την εσπρώχναν,
πίστευε πως αλλόφυλη είναι και τα παθαίνει,
κι είχε μεγάλην έννοια στα όσα υπομένει.
Αλλά σε μερικό καιρό τους είδε πως μάδησαν,
αλλήλως εις το πρόσωπο δέρνοντας τσουγκρανίζαν
από τη λύπη σε χαρά ήλθε ο λογισμός της,
και χάρηκε από ψυχής.Είπε στον εαυτό της:
"Δεν πρέπει να λυπάμαι πια, γιατί και τούτους είδα,
αλλήλους πως μαδίζουσι και με χαρά επήδα.

επιμύθιο
Ο μύθος λέει οι φρόνιμοι τις ύβρεις τις περιμένουν από ανθρώπους βάρβαρους που όλους τσαλαπατάνε.
[μύθος του Αισώπου ]




Ακούγοντας πολλές φορές την έκφραση "οι Έλληνες της διασποράς είναι πιο πολύ Έλληνες από τους ντόπιους" μου περνούσε από το νου: άκου ανοησίες που λένε, λες και υπάρχει μέτρο σύγκρισης.

Έχοντας σπουδάσει όμως στο εξωτερικό μου φάνηκε πως έχει κάποια βάση αφού ο ίδιος άνθρωπος έχει διαφορετική υπόσταση[ευαισθησίας και προσανατολισμών-προτεραιοτήτων ]εντός και διαφορετική εκτός συνόρων.
Έτσι μου ήρθε η ιδέα να ασχοληθώ και να εξετάσω αν ισχύει αυτό στην πραγματικότητα και ειδικά στον επαγγελματικό μου τομέα το σχεδιασμό.
Αυτό μεταφράζεται στο ερώτημα:

Ο σχεδιασμός των Ελλήνων είναι διαφορετικός εντός και εκτός των συνόρων;
Απαντώ Ναι!!!
Εντός των τειχών είναι εσωστρεφής και μίζερος, ενώ εκτός είναι εξωστρεφής ανταγωνιστικός και ορμητικός

Οι Έλληνες που είχαν διεθνή καριέρα κι έλαμψαν σαν διάττοντες αστέρες στο παγκόσμιο στερέωμα των σχεδιαστών έκαναν εργασίες που ξεχώρισαν και διακρίθηκαν για τη δημιουργικότητα και τις πρωτοποριακές καινοτομίες τους σε συνδυασμό με μια αίσθηση αρμονίας και ισορροπίας συνολικής σε όλα τα επίπεδα του σχεδιασμού και πάντα σε διαστάσεις ανθρώπινης κλίμακας.
Αν δούμε το ξεκίνημα τους και την εξέλιξη τους θα παρατηρήσουμε ότι λίγο πολύ βρήκαν οι αξίες και οι ιδιαιτερότητες τους ανταπόκριση σε κύκλους εκτός των Ελληνικών συνόρων παρά εντός αυτών.
Έχουμε τη δυνατότητα να συγκρίνουμε το ίδιο ακριβώς πρόσωπο στην πορεία του εντός και εκτός.

Η απάντηση όπου προσωπικά κατέληξα εξετάζοντας αυτά ήταν πως ναι το ίδιο πρόσωπο με τις ίδιες δυνατότητες και άρα αξία, δρα με διαφορετικό τρόπο εντός και εκτός ''των τειχών''.
Ναι ο ίδιος σχεδιαστής διαφορετικά θα δράσει στην Ελλάδα και διαφορετικά εκτός αφού οι καταστάσεις που αντιμετωπίζει είναι εντελώς διαφορετικές και σε μέγεθος και σε ποιότητα.
Πρόκειται εδώ για το παιχνίδι της επιτυχίας στην εργασία και στην ανταπόκριση που βρίσκει κανείς από το κοινό και τους συνεργάτες του ώστε να ευοδωθεί η δουλειά του και να απολαύσει τους καρπούς των κόπων του.
Η εργασία για μεγάλο κοινό μυημένο για αιώνες στην υψηλή ποιότητα που προκύπτει από συνεργάτες υψηλοτάτου επιπέδου συνεπάγεται αντίστοιχες απολαβές σε φήμη και σε καθαρά οικονομικό επίπεδο αλλά και εστίαση του επαγγελματία σε διαφορετικά θέματα.
Η Ελλάδα παρόλο που μετέχει ενεργά στην Παγκοσμιοποιημένη οικονομικά αγορά παράγει μόνο κατεξαίρεση βιομηχανικά και βιοτεχνικά ποιότητας, δεν έχει εμπειρία στην παραγωγή με όρους σύγχρονης βιομηχανίας ολικής ποιότητας, δεν έχει υποδομές που υποστηρίζουν και προάγουν τον εξελιγμένο σχεδιασμό και την ολική ποιότητα, και εντέλει το όλο σύστημα όχι απλά δεν προάγει τον σχεδιαστή που φιλότιμα εργάζεται και περιμένει να πληρωθεί για τούτο, αλλά αντιθέτως τον αποπροσανατολίζει τον αδρανοποιεί και τελικά τον παραγκωνίζει σαν κάτι άχρηστο και ανάξιο ακόμη και αναφοράς.

Το λυπηρότερο είναι πως κείνο που πληρώνεται σαν το πλέον άξιο αλλού, εδώ το τσαλαπατάνε σαν τιποτένιο κι ανάξιο.

Το να λειτουργήσει κανείς δημιουργικά και αποτελεσματικά σε ένα σύστημα αναποτελεσματικό είναι και αδύνατο και ανώφελο.

Όποιος σχεδιαστής προσπαθήσει δουλεύοντας στην Ελλάδα, για Ελληνικές εταιρίες[ειδικά αυτές που στοχεύουν στο Ελληνικό κοινό μόνο] να πρωτοπορήσει και να καινοτομήσει και να ξεχωρήσει σε διεθνές επίπεδο με τη δουλειά του με τρεις λέξεις... την έχει βάψει.

Η Ελληνική κοινωνία έχει καταντήσει μετά από χρόνια έλλειψη δημιουργικής ορμής υπό αγκύλωση κι έχει μετατραπεί όλη μαζί σε ένα μάτσο από μίζερους εμποράκους φραγκο-φονιάδες κι όπου κι αν κοιτάξει κανείς βλέπει υποψήφια θύματα της αρπακτικής και κοντόφθαλμης του διάθεσης.

Η Ελληνική κοινωνία έχει καταντήσει βαθύτατα υλιστική, συντηρητική, και ανασφαλής και λόγω της έλλειψης νοήματος και αυτοεκπλήρωσης κατάντησε αχόρταγη, ακόλαστη,διεφθαρμένη είναι ηθικά άρρωστη σαν μια κόρη απο καλό κι αρχοντικό σπίτι που ξέπεσε απο την πρότερη δόξα και πλούτο και δε ξερει τίποτε απο δημιουργία, το πολύ να εκπορνευτεί όπως βλεπουμε να γίνεται γύρω μας κατακόρον να συμβαίνει.

Η κοινωνία λοιπόν της διαφθοράς της αναξιοκρατίας και της ανικανότητας για δημιουργία είναι αυτό που λέμε κουμπωμένη φειδωλή σε προσπάθεια σε έπαινο σε πληρωμή άρα και στο κυνήγι της φιλοπρωτίας απλά καρνινοβατεί μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας βιοπορίζεται μετα βδελυγμίας. Έτσι κι ο κάθε Έλληνας απο μόνος του εκπορνευεται για δυο ευρώ.

Μόνος λόγος εργασίας είναι ο βιοπορισμός [ή με άλλη λέξη ο πλουτισμός] και χάθηκε η ευχαρίστηση απο την ίδια την εργασία και μετά απο τον έπαινο και την ανταμοιβή ηθική [με το να ξεχωρήσεις]και την εξέλιξη κοινωνική και οικονομική.

Όποιος θέλει κάτι παραπάνω πρέπει να ξανοιχτεί και να το επιχειρήσει εγκαίρως δυναμικά και εύστοχα.Αν ο νεοσός δεν πετάξει με την πρώτη και βραχούν τα φτερά του στα σκατόνερα εκεί θα μείνει παγιδευμένος μια ζωή.

Με την κατάσταση αυτή είτε φευγει- είτε καταστρεφεται το δυναμικό και αποστεώνεται η χώρα μας απο έμψυχο και άψυχο δυναμικό.
Συνεπόμενα αποκόπτεται απο τη δημιουργική της παράδοση αλλά και την ιδιαιτερότητα της μεθόδου της δημιουργίας που προκύπτει απο την κουλτούρα μας και τις αξίες της.
Η πολιτιστική συνέχεια και εξέλιξη δεν σπουδάζεται στην σχολή μόνο βιώνεται μέσα στη δημιουργική και παραγωγική διαδικασία μέσα στην κοινωνία.

Εχω ακούσει για σχέδιο καταστροφής των Ελλήνων απο ξένους δάκτυλους και γελάω για τη βλακεία όσων τα ισχυρίζονται.
Μα κλωστάει ποτέ κανείς ένα ψόφιο σκυλί; το πολύ να κάνει το κόπο να το θάψει για να μη βρωμίσει ο τόπος.
Η Ελλάδα είναι ένα μισοψόφιο σκυλί που ψυχομαχάει χτυπημένο και κατακρεουργημένο απο κείνους που το είχαν και το χειρίστικαν τόσο απαίσια για τόσο καιρό.

Μόνοι μας βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας με τις επιλογές μας και τις παραλείψεις μας και μέχρι τώρα έχουν συσσωρευτεί τόσες πολλές και τόσο μεγάλες που μένω έκπληκτος με την αντοχή των αρχαίων ριζών που ανθίστανται σθεναρά μέσα απο λίγα στελέχη που μόλις δούν την επιφανειακή σαθρότητα της χώρας αρχίζουν τις γεωτρήσεις στην άμεση και απώτερη παράδοση της.

Για να το κάνεις αυτό θέλει να έχεις τροχισμένες-γυμνασμένες τις αισθήσεις, την κρίση και εν ολίγοις να είσαι αποστασιοποιημένος.
Αν καταφέρνεις μέσα απο τη χειμαρώδη κατάσταση της ζωής σου να έχεις και μακροθεώρηση των πραγμάτων, τότε σίγουρα είσαι πολύ προικισμένος άνθρωπος και σε ευαισθησία και σε οξύνοια.
Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν;
Συνεπώς κύριοι είναι λίγοι οι Έλληνες και πολλοί οι Ελλαδίτες.

Σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είναι η Ελληνικότητα αν και πώς θα μπορούσε να μετρηθεί;
μετά από λίγο που το πάλεψα φωτίστηκε ο νους μου αναπολώντας πως λειτούργησε σε μένα προσωπικά η απόσταση με την πατρίδα τους οικείους μου και αυτό που ονομάζουμε Ελλάδα και τι αποτελέσματα είχε.
Ο μηχανισμός της συναισθηματικής φόρτισης του νόστου και της αναζήτησης του ποθητού υποκειμένου είναι απλός.
Θα μπορούσα απλά να δώσω να κατανοήσει κανείς πως λειτουργεί λέγοντας τα εξής:
Απλά όταν νοσταλγείς λειτουργείς σαν ερωτευμένος και μάλιστα σαν μανιωδώς ερωτευμένος-καψουρεμένος, αναζητάς ίχνη του ποθητού σε κάθε πιθανή κατεύθυνση και φυσικά είναι σίγουρο ότι όποιος ψάχνει βρίσκει, αν όμως δυσκολεύεται να βρει γίνεται πιο μεγάλη η ανάγκη για επαφή και μεγαλώνει ο πόθος και μπαίνει κανείς σε ένα φαύλο κύκλο που τον οδηγεί στη μελαγχολία και την απόγνωση.

Η ένταση του πόθου για την Ελλάδα είναι μάλλον προσωπικό θέμα.
Η Ελλάδα είναι για όλους το ίδιο όμως;
Τι ακριβώς σου λείπει όταν είσαι μακριά από την Ελλάδα;
εντέλει τι είναι η Ελλάδα που ποθείς και σου λείπει;
Η όμορφη φύση της[μην είναι οι κάμποι....;], οι ζεστοί άνθρωποι, η κουζίνα της, η γλώσσα, η κουλτούρα της απλότητας της φυσικότητας και της αρμονίας;σου λείπουν και τα ψεγάδια της μήπως;

Θα μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία.
Εγώ ήμουνα στην Ιταλία όπου ο καιρός ήταν ευχάριστος ηλιόλουστος, η φύση επίσης όμορφη η πολιτεία ακόμη πιο οργανωμένη από την Ελλάδα αν και λίγο πιο κρύα σε αίσθηση-ήμουνα στο Μιλάνο- και ο κόσμος αν και φιλικός ήταν ξένος σε αυτό που εγώ ένοιωθα δικό μου.
Προηγουμένως σπούδαζα στην Αθήνα και πήγαινα στους δικούς μου γιορτές και καλοκαίρια άρα ναι μεν μου έλειπε η οικογένεια μου αλλά όχι με διαφορετική ένταση από πριν.

Εκεί που έπαθα πλάκα ήταν όταν τη δεύτερη χρονιά τελείωσα το μάστερ και έπρεπε να κάνω πρακτική εξάσκηση όπου οι φίλοι και οι φίλες μου της σχολής [από το Μεξικό την Πορτογαλία και την Ελλάδα] σκόρπισαν.
Από τη φύση μου φιλικός αλλά και μοναχικός άνθρωπος δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα που έμεινα μόνος να μην πω ότι αρχικώς το ευχαριστήθηκα και λίγο, γιατί πριν ζούσα με δυο συγκάτοικους και τώρα μόνος καταλαβαίνεται ένιωσα σαν λευτερωμένος...αφού μεν καλή η συμβίωση αλλά σε βάζει συνέχεια στη διαδικασία των υποχωρήσεων και των συμβιβασμών και η υπομονή μου εξαντλήθηκε εύκολα με αυτά και με κείνα.
Το σημαντικό είναι πως είχα ελευθερία κινήσεων και χρόνο και ενέργεια και έμεναν αδιάθετα ασυντόνιστα χωρίς νόημα και σκοπό.
Αυτό το άλλαξε σύντομα η επαφή μου με την Ελληνική κοινότητα του Μιλάνου και τον πόλο έλξης της την εκκλησία.

Εντέλει η διαφορά δεν ήταν ούτε η φύση ούτε οι δικοί μου άνθρωποι.
Ξέρετε τι ήταν; ο πολιτισμός και οι ρίζες του οι πνευματικές, εγώ δεν πήγαινα ποτέ στην εκκλησία δέθηκα ιδιαιτέρως με την εκκλησία [όχι με τον κλήρο που ακόμη και σήμερα τον σιχαίνομαι στην πλειοψηφία του], ούτε με τη θρησκεία [δεν με θέλγουν οι τυπικούρες], αλλά με την πνευματικότητα της ορθόδοξης εκκλησίας αυτό μου έλειπε και το κατάλαβα όταν μπλέχτηκα λίγο και έδωσα βάση, και ένοιωσα έτσι γιατί ήμουνα δεκτικός και βοήθησα και με βοήθησαν.
Ένοιωσα σαν βρέφος που είχε μείνει μακριά από το πνευματικό του στήθος και δεν είχε πια πνευματική τροφή, με έπιασε μια πείνα που δεν πέρναγε με τίποτε.

Το αποτέλεσμα; μέσα σε αυτή μου την εμπειρία είναι η απάντηση πουβρήκα και που δίνω στο ερώτημα οι έννοιες Ελλάδα και Ελληνικότητα ταυτίζονται και η θέση της ορθοδοξίας πού είναι μέσα σε αυτά;
Η απάντηση μου είναι Ναι είναι το ίδιο γιατί είναι απλά δύο απο τις πολλές λέξεις που περιγραφουν την πνευματική υπόσταση και σύνδεσμο δηλαδή τις πνευματικές ρίζες των Ελλήνων σε κάθε μέρος του κόσμου που έχουν σαν άξονα φυσικής έλξης και υπόστασης το ελληνικό κράτος έδαφος και ότι άλλο υλικό και άυλο την εκφράζει μία απο τις πολλές και δυνατές πνευματικές ρίζες είναι και η ορθόδοξη πνευματική παράδοση η εκκλησία που ζεί μέσα μας κι όχι έξω μας στα ντουβάρια και τα ράσα.

Εξορισμού Ελλάδα και Ελληνισμός είναι δύο διαφορετικές λέξεις με κοινή ρίζα και μεγέθη όπου πολλές φορές λειτουργούν σαν κοινός τόπος ιδεών και συναισθημάτων για την πατρίδα των Ελλήνων την πνευματική πολιτιστική ψυχική της υπόσταση αλλά και τη σωματική της: τους ανθρώπους της και το αξεχώριστο φυσικό τους περιβάλλον.

'Ελληνες όμως και Ελλαδίτες είναι το ίδιο έχουν οι δύο έννοιες το ίδιο πλάτος;
Ο ένας όρος [ο Έλληνας] είναι συνδεδεμένος απο την αρχαιότητα ακόμη με τον πολιτισμό και την παιδεία.
Ο άλλος με την γεωγραφική του όρου χροιά της προέλευσης των κατοίκων της χώρας Ελλάδα.
Γνωρίζουμε ότι:
Αρκετοί απο τους Έλληνες είναι και Ελλαδίτες αφού υπάρχει και η διασπορά
Αρκετοί απο τους Ελλαδίτες δεν είναι Έλληνες είναι θύματα της παγκοσμιοποιήσης[ας τους πούμε βάρβαρους]
Αρκετοί απο τους κατοίκους της Ελλάδος δεν είναι απο καταγωγή Έλληνες αλλά απο μόρφωση κι απο παιδεία παράδειγμα όσοι ξένοι σπουδάζουν και ζούν στην Ελλάδα.
Συνέπεια αυτών:
Υπάρχουν κάποιοι βάρβαροι που ζουν στην Ελλάδα, είναι και Ελλαδίτες και βάρβαροι
'Ενα μέρος του Ελληνισμού αδρανοποιήθηκε ενώ αντίστοιχα
Ένα μέρος του Ελληνισμού δραστηριοποιείται εκτός των συνόρων και όσο πιο μακριά τόσο πιο δεκτικό στα μηνύματα του πνεύματος λόγω του νόστου.

Έχετε ακούσει την έκφραση κανείς προφήτης στον τόπο του;Γιατί λέγεται αυτό;
Επειδή η οικειότητα με οτιδήποτε αδρανοποιεί την οξύτητα στις αισθήσεις αφού διώχνει την εγρήγορση και επομένως τη δεκτικότητα .
Καταλήγω συμπερασματικά θέτοντας το πιο διπλωματικά
Δεν είμαστε λιγότερο Έλληνες γενικά οι ντόπιοι αφού βέβαια δεν είμαστε όλοι το ίδιο....
Απλά κάποιοι είναι αμέριμνοι,αδιάφοροι,αναισθητοποιημένοι και για τούτο μαλθακοί σε δράση και αντίδραση,έτσι αυτοί οι κάποιοι εκφυλίζονται σε βάρβαρους Ελλαδίτες.
[Επειδή το βάρβαροι είναι κάπως κακόηχο θα λέμε απλά Ελλαδίτες τους εκφυλισμένους Έλληνες]