ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ-σκέψεις-

Αν λέγαμε σε ένα νέο άνθρωπο να μας σχεδιάσει τη ζωή του τι πιστεύετε ότι θα περιείχε το σχέδιο-πρόγραμμα του; Ποιοι δηλαδή θα ήταν οι στόχοι του, τα κίνητρα, οι επιδιώξεις, αλλά και οι πόροι που θα χρειαζόταν για την επίτευξη τους;

Η ζωή δεν είναι για να τη σχεδιάζουμε αλλά για να τη ζούμε, και πως να σχεδιάσει κανείς τη ζωή; αφού είναι κάτι ζωντανό άρα κάτι το συνεχώς εξελίξιμο και για τούτο δεν μπορεί ούτε να οριστεί ούτε και να περιγραφεί.

Αλλά τότε τι νόημα έχει το ερώτημα;
Είναι ένα πονηρό τέχνασμα για να μας κάνει να εντοπίσουμε μια απλή αλήθεια.
Ότι οι άνθρωποι δεν προγραμματίζουν τη ζωή τους δεν τη σχεδιάζουν απλά τη ζουν και δεν το πράττουν όχι επειδή δεν θέλουν αλλά επειδή δεν το μπορούν.

Σχεδιάζω και προγραμματίζω χωρίς την υλοποίηση και τον έλεγχο της δεν έχει νόημα και ακριβώς αυτός ο έλεγχος είναι που θέλουμε τόσο και που δεν μπορούμε να έχουμε.Όχι τουλάχιστο στο βαθμό που θα θέλαμε.

Αν είχαμε τον απόλυτο έλεγχο της ζωής μας οι έννοιες τύχη και μοίρα με ότι αυτές συνεπάγονται θα ήταν αδιανόητες, το ίδιο και η έννοια του Δημιουργού αφού θα ήμασταν εμείς οι δημιουργοί.
Αν πάλι δεν ελέγχαμε τίποτε στη ζωή μας δεν θα είχε νόημα καμία προσπάθεια να αντισταθούμε στην τύχη και τη μοίρα μας εντέλει, αλλά τότε προς τι και τα ηθικά διδάγματα και η τόση προσπάθεια του ανθρώπινου γένους να εξελιχθεί να προοδεύσει;
Εντέλει η αλήθεια μου φαίνεται να είναι ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα.
Ναι μεν ελέγχουμε κάποιους παράγοντες αλλά αρκετοί από αυτούς που καθορίζουν τη ζωή μας είναι μοιραίοι -πολλές φορές το τυχαίο είναι και συνώνυμο του ακατανόητου μοιραίου- και τυχαίοι ούτως ή άλλως ανεξάρτητοι από τη θέληση μας.

Ας ασχοληθούμε λίγο με το τι περνάει από το χέρι μας δηλαδή τι ελέγχουμε στη ζωή μας.
Μήπως αυτό δεν είναι το πραγματικά άξιο και ουσιαστικό στη ζωή κάθε ανθρώπου;
Με άλλα λόγια αν καθόμασταν να σκεφτούμε πως θα σχεδιάζαμε τη ζωή μας θα ήμασταν αναγκασμένοι να κατασταλάξουμε στα πιο άξια και ουσιαστικά πράγματα της ζωής μας.
Αν αυτό δεν είναι απόσταγμα σοφίας αιώνων τότε πολύ θα ήθελα να ξέρω τι είναι!

Η ευτυχία μας στηρίζεται σε αυτά που ελέγχουμε ή σε αυτά που δεν ελέγχουμε ή μήπως είναι συνδυασμός τους;

Αν η ευτυχία στηρίζοταν σε αυτά που ελέγχαμε τότε κάθε ικανός άνθρωπος θα ήταν ευτυχής, και αντιθέτως κάθε ανίκανος δυστυχής.
Αν τώρα η ευτυχία στηρίζοταν και σε κάποια πράγματα που δεν ελέγχουμε θα λέγαμε ότι δεν αρκεί κανείς να είναι ικανός για να είναι κι ευτυχής αλλά αρκεί να είναι ικανός και τυχερός μαζί.
Τέλος αν στηρίζοταν μόνο σε αυτά που λέμε τυχαία και δεν τα ελεγχουμε καθόλου θα αρκούσε να είναι κανείς τυχερός για να ευτυχήσει.
Απο εμπειρία γνωρίζουμε ότι ούτε μόνο τύχη ούτε μόνο ικανότητα αρκούν κι ότι η χρυσή τομή των δύο είναι η ευτυχία δηλαδή ο συνδυασμός ικανότητας και τύχης μαζί.

Είναι γνωστό ότι ένα μέρος των ικανοτήτων του ανθρώπου είναι επίκτητες συνδυάζονται με τις ιδιαίτερες συνθήκες περιβάλλοντος και της αλληλεπίδρασης με τον άνθρωπο ενώ όλες οι υπόλοιπες κληρονομικές.

Ο άνθρωπος οφείλει να γνωρίζει τις ιδιαίτερες ικανότητες και αδυναμίες του και να δρά κατάλληλα- έυστοχα κατα περίπτωση.

Λεει ο Επίκτητος στο έργο του Εγχειρήδιο:
του κόσμου άλλα είναι στην εξουσία μας και άλλα δεν είναι στην εξουσία μας.
Της εξουσίας μας είναι η γνώμη μας, η διάθεση μας, η επιθυμία μας να απολαυσομε, η προσπάθεια να αποφύγουμε όσα δεν είναι δική μας ενέργεια.
Δεν είναι της εξουσίας μας το σώμα, η περιουσία, οι δόξες, τα αξιώματα, και με μιά λέξη όσα δεν είναι δικής μας ενέργειας.
Εκείνα που εξουσιάζουμε είναι απο τη φύση τους ελεύθερα, ανεξάρτητα ,ανεμπόδιστα.
Εκείνα που δεν εξουσιάζουμε είναι απο τη φύση τους αδύνατα υπόδουλα εξαρτώνται απο αλλού μας είναι ξένα.

Εχουμε δεί ότι και το σώμα μπορούμε να επηρεάσουμε με πράξεις και αποφυγές πράξεων[ διατηρώντας το σε άριστη κατάσταση με τη διατροφή, την καθαριότητα, την υγιεινή, τη γυμναστική και γενικά τη φροντίδα και την αποφυγή των ανθυγιεινών συνηθειών]αντίστοιχα και η περιουσία, οι δόξες, τα αξιώματα και άλλα επηρεάζονται σημαντικά όχι βέβαια καθοριστικά από αυτά που κάνουμε ή δεν κάνουμε.

Εδώ μπαίνει το θέμα τι να επιδιώξουμε και τι να αποφύγουμε στην ουσία τι ορισμό θα δοσουμε στην αρετή- επιδίωξη και τι στην απαξία- αποφυγή.

Σε επόμενη φάση θα ακολουθήσουμε μια συγκεκριμένη κλίμακα αξιών. Πρώτα του Επίκτητου, μετά του Μάρκου Αυρήλιου αυτοί οι δύο δάσκαλος και μαθητής σαν οι τελευταίοι αρχαίοι φιλόσοφοι της Αρχαίας Ελλάδας μεταφέρουν τις αξίες της κλασσικής εποχής και Επειτα τις αξίες του Χριστού όπως τις επεξηγεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και όπως τις επιδιώκει ο Άγιος Ίωάννης της Κλίμακος.Πρόκειται για την συμπυκνωμένη ιστορία της αρετής και της επιδίωξης της.

ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ-προσωπική εμπειρία-

Σαν επαγγελματίας σχεδιαστής -βιομηχανικός σχεδιαστής και αρχιτέκτονας εσ.χώρων-σχεδιάζω αντικείμενα και χώρους που όμως προορίζονται για την καθημερινή τους χρήση δηλαδή ζούν μαζί μας.Απο φοιτητής ακόμη μου μπήκε η ιδέα τα αντικείμενα και οι χώροι αλλά και η ζωή μου να υπάγονται σε κάποιες αρχές σχεδιασμού ξεκάθαρες και δοκιμασμένες στο χρόνο.Αυτό σημαίνει ότι όταν κρίνω ή διαπιστώνω ελλείψεις και αδυναμίες να τις αλλάζω κατά βούληση.

Τον τελευταίο καιρό έχω περιέλθει σε τέλμα αφού για αρκετά χρόνια τώρα σχεδιάζω για άλλους με βασικές αρχές πανταχού παρούσες στη ζωή και το έργο μου τις αρχές της διακριτικότητας, της ισορροπίας, της πληρότητας, της σύνδεσης με την παραδοση και την αυθεντικότητα, την ιδιαιτερότητα που προκύπτει απο την ουσία, και εντέλει τη φινέτσα-αρμονία.

Φτάνοντας αισίως στα σαράντα χρόνια υγειής και αρτιμελής σκέφτομαι άν πισωκοιτάζοντας είναι ότι έχω κάνει αυτό που θα ήθελα ή απλά προέκυψε έτσι.
Κάποιες βασικές μου επιλογές τις τήρησα ευλαβικά.Αυτές είναι:

1. Να ακολουθήσω επαγγελματικά τον τομέα που έχει να κάνει με τη δημιουργία και το σχεδιασμό, και οφείλω να πω πως πέρασα από πολλούς τομείς του χώρου αυτού, έκανα τον εικονογράφο-τον γραφίστα , τον αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων, αρχιτέκτονα κήπων, σχεδιαστή κτιρίων επαγγελματικής χρήσης και οικιακής χρήσης, σχεδιαστή επίπλων, σχεδιαστή ειδών υγιεινής πορσελάνης και άλλα. Απο άποψη ποικιλίας και πειραματισμών ούτε κουβέντα είμαι κατα ευχαριστημένος. Από άποψη ποιότητας και εμβάθυνσης εδώ τα πράγματα περιπλέκονται με τη δεύτερη επιλογή μου

2.Να ακολουθήσω ελεύθερο επάγγελμα να είμαι ο ίδιος αυτορρυθμιζόμενος γιατί διαπίστωσα από μικρός την φιλελεύθερη και ανυπότακτη φύση μου.Αυτό σημαίνει ξεκινάμε ελάχιστα πάνω από το μηδέν. Άρα ξεκινάμε με κακά οικονομικά δεδομένα.

3.Θα το παλέψω έχοντας σαν αφετηρία την ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Λευκάδα και πελάτες μου τον κόσμο της. Αλλά η Λευκάδα δεν έχει ούτε βιομηχανία ούτε παράδοση με το σχεδιασμό γενικότερα αν και υπάρχει μεγάλη παράδοση με τις τέχνες γενικότερα. Αυτό ήταν και πρόκληση να ξεκινήσει δηλαδή μια παράδοση τέτοιας μορφής τέχνης.

4.Το κοκτέιλ έλλειψη παράδοσης, αυτορρύθμιση, κακά οικονομικά, έλλειψη αντικειμένου για κάποια μέρη της ειδίκευσης μου, έλλειψη συνεργατών και συνεννόησης αλλά και ρουτίνας εργασίας ήταν καταστροφική για την ποιότητα και την ποσότητα που επικεντρώνεται σε ένα τομέα.Με οδήγησαν πολλές φορές να στραφώ εκτός Λευκάδας για να ικανοποιήσω οικονομικά δημιουργικά και οργανωτικά πεδία που τα έβλεπα να στερεύουν.Πήρα λοιπόν την απόφαση να μη με δεσμεύει η έδρα αλλά όπου γης και πατρίς όσον αφορά την δημιουργία. Για τούτο υπήρξαν και κάποιες επιτυχίες.

5.Δεν θα χρησιμοποιήσω τη δουλειά μου απλά σαν βιοποριστικό μέσο αλλά σαν λειτούργημα επομένως θα πρέπει η γνώση να διαχέεται ανεξαρτήτως αν αυτό με συμφέρει επαγγελματικά και οικονομικά.

Στήριξα λοιπόν την πορεία μου σε αυτούς τους άξονες.
το αποτέλεσμα φτάνοντας στο σήμερα να βλέπω ότι έχω περιέλθει σε αδιέξοδο δημιουργικό οικονομικό και το χειρότερο προοπτικών.

Είναι καιρός για σοβαρές αλλαγές.
το γεγονός ότι σαν καλλιτέχνης υπήρξα ολιγαρκής και μέχρι που φυτοζωούσα ορισμένες εποχές προκειμένου να πετύχω να κρατήσω τα βήματα μου εκεί που ήθελα, με έκανε πολύ δυνατό σκληρό και ανθεκτικό, αλλά και με κούρασε επειδή άφησε ένα τεράστιο κενό στη ζωή μου που αφορά την οικογένεια που τόσο ήθελα να κάνω και τα παιδιά που ποτέ δεν ήλθαν στη ζωή και τόσο τα περιμένω.Είναι η προοπτική που δεν βλέπω να έρχεται που με κουράζει περισσότερο από κάθε τι.

Είδα στην πορεία των ετών στις συνεργασίες με ανθρώπους που θέλανε να δημιουργήσουν κάτι, ένα σπίτι, ένα γραφείο, μια συσκευή, ένα προϊόν, ότι κι αν ήταν αυτό, ο ρόλος μου να είναι βοηθητικός συμπληρωματικός δηλαδή συμβουλευτικός κι όχι καθοριστικός και αυτό δεν μου άρεσε.
Μου λείπει λοιπόν η απόλυτη ελευθερία να πράξω και να δημιουργήσω όπως ακριβώς εγώ το θέλω και το μπορώ το κάθε τι, χωρίς να χρειαστεί να εξηγήσω σε κανέναν το γιατί ,το πώς και ότι άλλο...
Στόχος μου η ελεύθερη έκφραση στο σχεδιασμό με εργοδότη εμένα. Αυτό σημαίνει μια βαθιά τομή.Και την έκανα!


Ξεχώρισα το βιοποριστικό στοιχείο με κάτι που το αγαπώ και μου πάει και παράλληλα παρόλο που εξαρτάται πολύ από εξωγενείς παράγοντες περιβαλλοντικούς, καιρικούς, αγοράς, και άλλους όμως όχι από άλλους ανθρώπους, άρα μπορεί να καθοριστεί ακριβώς όπως το θέλω και το μπορώ στο επίπεδο που εξαρτάται από το ανθρωπίνως δυνατό.

Είδα επίσης να μου λείπει η φυσική επαφή με το περιβάλλον και δραστηριότητα στη φύση παρόλο που είμαι στην επαρχία.
Οπότε με τη νέα μου βιοποριστική δραστηριότητα πετυχαίνω και αυτό.
Πρόκειται για τη μελισσοκομία, ήδη πήρα τα πρώτα μου μελίσσια και ετοιμάζω κατάσταση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι διαγράφω ότι έκανα μέχρι τώρα απλά θα γίνεται παράλληλα και με μικρότερη προτεραιότητα από πριν που ήταν μονοπώλιο στη ζωή μου.
Θα γίνεται και βέβαια σε επαγγελματικό μεν επίπεδο αλλά με ερασιτεχνική λογική δεν θα εξαρτώμαι από αυτό για να ζήσω όπως θέλω, άρα δεν θα γίνονται συμβιβασμοί περιττοί.