Στα 24 του χρόνια βρέθηκε διευθυντής του τμήματος Industrial & Product Design της Ecole Cantonale d’ Art της Λωζάνης. Και κατά γενική ομολογία το απογείωσε!
Ο Αλέξις Γεωργακόπουλος επιβεβαιώνει όλα τα θαυμάσια κλισέ που θέλουν τους Έλληνες του εξωτερικού να διαπρέπουν αποδεικνύοντας ότι μπορούν να είναι και δημιουργικοί και ευφυείς και ιδιαίτερα ικανοί.
Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1976 από μητέρα Γαλλίδα, αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων, και πατέρα Έλληνα δικηγόρο. Είχε την τύχη σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο να βρίσκεται με τους γονείς του στην εξοχή, όπου είχε επαφή με τη θάλασσα, το χώμα, το δάσος, τα έντομα, γεγονός που πιστεύει ότι τον καθόρισε σε μεγάλο βαθμό. Στην οικογένεια υπήρχε επίσης ένα καλλιτεχνικό υπόβαθρο που αποδείχθηκε πολύ σημαντικό για τη συνέχεια. Από παιδί του άρεσε να κατασκευάζει πράγματα, να παίζει με εργαλεία, να αποσυναρμολογεί διάφορα αντικείμενα. «Ήμουν αρκετά πρακτικός», λέει. «Και στο σπίτι πάντα υπήρχαν ενδιαφέροντα αντικείμενα για παιχνίδι!» Ακόμα, από μικρός ζωγράφιζε διάφορα βιβλία και χαρτιά. Τα θεωρητικά μαθήματα δεν τον ενδιέφεραν, «δεν μπορούσα να τα μαθαίνω απ’ έξω, γεγονός που έκανε κάθε τρίμηνο τη βαθμολογία μου να χτυπάει κόκκινο….», θυμάται.Αναζητώντας κάτι δημιουργικό που να έχει σχέση με το σχέδιο, ύστερα από έρευνα σχετικά με τις σχολές design, έφυγε από την Ελλάδα στα 18 του και σπούδασε Product & Industrial Design στην “ECAL” - Ecole Cantonale d’ Art de Lausanne, στην Ελβετία. Για την πορεία του στον ακαδημαϊκό χώρο, «Είναι ό,τι πιο ανάποδο!», αναφέρει. «Το 2000, ένα χρόνο αφού είχα τελειώσει το Bachelor μου στην “ECAL”, μου ζητήθηκε να γίνω διευθυντής του τμήματος Industrial & Product Design της ίδιας σχολής. Όπως φαντάζεστε ήταν μια μεγάλη πρόκληση, την οποία όμως δέχτηκα και εξασκώ εδώ και οκτώ χρόνια».
Το τμήμα design της σχολής ήταν καλό, αλλά σε καμία περίπτωση ανταγωνιστικό. «Σε αυτή θέση τα έμαθα όλα από την αρχή, ήταν λίγο “παίζω και μαθαίνω” αλλά σε μία λίγο πιο σοβαρή κατάσταση. Έκανα διδασκαλία, επιλογή designers, σχέσεις με τη βιομηχανία και τον τύπο, στήσιμο εκθέσεων. Γνώρισα έτσι πολύ καλά τον κόσμο του design εκ των έσω. Χρειάστηκε πολύ δουλειά για να φτάσουμε στο σημερινό επίπεδο».
Όσον αφορά τα σχέδια για το μέλλον, «Το μόνο που ξέρω αυτή τη στιγμή είναι ότι έχοντας μείνει πρόσφατα τέσσερις μήνες στο Hong Kong και έχοντας δει από κοντά πώς είναι τα πράγματα εκεί, θα ήθελα να έχω μια σχέση με τα γεγονότα γύρω από την παραγωγή και το design στη νότια Aσία». Ως βιομηχανικός σχεδιαστής δημιουργεί αντικείμενα σε γραμμές απλές που ξεκουράζουν τη ματιά, είναι ανάλαφρα, χωρίς γωνίες και μοιάζουν οικεία. «Μου αρέσουν τα αντικείμενα με “τεντωμένες” καμπύλες και επιφάνειες», διευκρινίζει.
«Προσπαθώ αυτά που σχεδιάζω να είναι σύγχρονα, αλλά με μια κλασσική χροιά. Επίσης ένα αντικείμενο χωρίς έντονες γωνίες είναι και πιο ευχάριστο στη χρήση».Του αρέσει να σχεδιάζει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ώστε το αντικείμενο να μην είναι αναμενόμενο και η κάθε επιλογή να έχει γίνει μετά από σκέψη, δοκιμές και μακέτες ή πρωτότυπα. Επίσης του αρέσουν τα έντονα χρώματα, τα οποία συνήθως βάζει σε αντίθεση με το λευκό...
Για περισσότερα, στο τεύχος +design #60 και
στον προσωπικό του ιστοχώρο
