ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ-σκέψεις-

Αν λέγαμε σε ένα νέο άνθρωπο να μας σχεδιάσει τη ζωή του τι πιστεύετε ότι θα περιείχε το σχέδιο-πρόγραμμα του; Ποιοι δηλαδή θα ήταν οι στόχοι του, τα κίνητρα, οι επιδιώξεις, αλλά και οι πόροι που θα χρειαζόταν για την επίτευξη τους;

Η ζωή δεν είναι για να τη σχεδιάζουμε αλλά για να τη ζούμε, και πως να σχεδιάσει κανείς τη ζωή; αφού είναι κάτι ζωντανό άρα κάτι το συνεχώς εξελίξιμο και για τούτο δεν μπορεί ούτε να οριστεί ούτε και να περιγραφεί.

Αλλά τότε τι νόημα έχει το ερώτημα;
Είναι ένα πονηρό τέχνασμα για να μας κάνει να εντοπίσουμε μια απλή αλήθεια.
Ότι οι άνθρωποι δεν προγραμματίζουν τη ζωή τους δεν τη σχεδιάζουν απλά τη ζουν και δεν το πράττουν όχι επειδή δεν θέλουν αλλά επειδή δεν το μπορούν.

Σχεδιάζω και προγραμματίζω χωρίς την υλοποίηση και τον έλεγχο της δεν έχει νόημα και ακριβώς αυτός ο έλεγχος είναι που θέλουμε τόσο και που δεν μπορούμε να έχουμε.Όχι τουλάχιστο στο βαθμό που θα θέλαμε.

Αν είχαμε τον απόλυτο έλεγχο της ζωής μας οι έννοιες τύχη και μοίρα με ότι αυτές συνεπάγονται θα ήταν αδιανόητες, το ίδιο και η έννοια του Δημιουργού αφού θα ήμασταν εμείς οι δημιουργοί.
Αν πάλι δεν ελέγχαμε τίποτε στη ζωή μας δεν θα είχε νόημα καμία προσπάθεια να αντισταθούμε στην τύχη και τη μοίρα μας εντέλει, αλλά τότε προς τι και τα ηθικά διδάγματα και η τόση προσπάθεια του ανθρώπινου γένους να εξελιχθεί να προοδεύσει;
Εντέλει η αλήθεια μου φαίνεται να είναι ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα.
Ναι μεν ελέγχουμε κάποιους παράγοντες αλλά αρκετοί από αυτούς που καθορίζουν τη ζωή μας είναι μοιραίοι -πολλές φορές το τυχαίο είναι και συνώνυμο του ακατανόητου μοιραίου- και τυχαίοι ούτως ή άλλως ανεξάρτητοι από τη θέληση μας.

Ας ασχοληθούμε λίγο με το τι περνάει από το χέρι μας δηλαδή τι ελέγχουμε στη ζωή μας.
Μήπως αυτό δεν είναι το πραγματικά άξιο και ουσιαστικό στη ζωή κάθε ανθρώπου;
Με άλλα λόγια αν καθόμασταν να σκεφτούμε πως θα σχεδιάζαμε τη ζωή μας θα ήμασταν αναγκασμένοι να κατασταλάξουμε στα πιο άξια και ουσιαστικά πράγματα της ζωής μας.
Αν αυτό δεν είναι απόσταγμα σοφίας αιώνων τότε πολύ θα ήθελα να ξέρω τι είναι!

Η ευτυχία μας στηρίζεται σε αυτά που ελέγχουμε ή σε αυτά που δεν ελέγχουμε ή μήπως είναι συνδυασμός τους;

Αν η ευτυχία στηρίζοταν σε αυτά που ελέγχαμε τότε κάθε ικανός άνθρωπος θα ήταν ευτυχής, και αντιθέτως κάθε ανίκανος δυστυχής.
Αν τώρα η ευτυχία στηρίζοταν και σε κάποια πράγματα που δεν ελέγχουμε θα λέγαμε ότι δεν αρκεί κανείς να είναι ικανός για να είναι κι ευτυχής αλλά αρκεί να είναι ικανός και τυχερός μαζί.
Τέλος αν στηρίζοταν μόνο σε αυτά που λέμε τυχαία και δεν τα ελεγχουμε καθόλου θα αρκούσε να είναι κανείς τυχερός για να ευτυχήσει.
Απο εμπειρία γνωρίζουμε ότι ούτε μόνο τύχη ούτε μόνο ικανότητα αρκούν κι ότι η χρυσή τομή των δύο είναι η ευτυχία δηλαδή ο συνδυασμός ικανότητας και τύχης μαζί.

Είναι γνωστό ότι ένα μέρος των ικανοτήτων του ανθρώπου είναι επίκτητες συνδυάζονται με τις ιδιαίτερες συνθήκες περιβάλλοντος και της αλληλεπίδρασης με τον άνθρωπο ενώ όλες οι υπόλοιπες κληρονομικές.

Ο άνθρωπος οφείλει να γνωρίζει τις ιδιαίτερες ικανότητες και αδυναμίες του και να δρά κατάλληλα- έυστοχα κατα περίπτωση.

Λεει ο Επίκτητος στο έργο του Εγχειρήδιο:
του κόσμου άλλα είναι στην εξουσία μας και άλλα δεν είναι στην εξουσία μας.
Της εξουσίας μας είναι η γνώμη μας, η διάθεση μας, η επιθυμία μας να απολαυσομε, η προσπάθεια να αποφύγουμε όσα δεν είναι δική μας ενέργεια.
Δεν είναι της εξουσίας μας το σώμα, η περιουσία, οι δόξες, τα αξιώματα, και με μιά λέξη όσα δεν είναι δικής μας ενέργειας.
Εκείνα που εξουσιάζουμε είναι απο τη φύση τους ελεύθερα, ανεξάρτητα ,ανεμπόδιστα.
Εκείνα που δεν εξουσιάζουμε είναι απο τη φύση τους αδύνατα υπόδουλα εξαρτώνται απο αλλού μας είναι ξένα.

Εχουμε δεί ότι και το σώμα μπορούμε να επηρεάσουμε με πράξεις και αποφυγές πράξεων[ διατηρώντας το σε άριστη κατάσταση με τη διατροφή, την καθαριότητα, την υγιεινή, τη γυμναστική και γενικά τη φροντίδα και την αποφυγή των ανθυγιεινών συνηθειών]αντίστοιχα και η περιουσία, οι δόξες, τα αξιώματα και άλλα επηρεάζονται σημαντικά όχι βέβαια καθοριστικά από αυτά που κάνουμε ή δεν κάνουμε.

Εδώ μπαίνει το θέμα τι να επιδιώξουμε και τι να αποφύγουμε στην ουσία τι ορισμό θα δοσουμε στην αρετή- επιδίωξη και τι στην απαξία- αποφυγή.

Σε επόμενη φάση θα ακολουθήσουμε μια συγκεκριμένη κλίμακα αξιών. Πρώτα του Επίκτητου, μετά του Μάρκου Αυρήλιου αυτοί οι δύο δάσκαλος και μαθητής σαν οι τελευταίοι αρχαίοι φιλόσοφοι της Αρχαίας Ελλάδας μεταφέρουν τις αξίες της κλασσικής εποχής και Επειτα τις αξίες του Χριστού όπως τις επεξηγεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και όπως τις επιδιώκει ο Άγιος Ίωάννης της Κλίμακος.Πρόκειται για την συμπυκνωμένη ιστορία της αρετής και της επιδίωξης της.

H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ

Νομίζω ότι επιβάλλεται να γνωστοποιήσω το θέμα για να δούμε πόσο ευαισθητοποιημένοι είναι οι ευαίσθητοι δημοσιογράφοι φαντασθείτε τι γίνεται με τους αδιάφορους...

H απάντηση της Ειρήνης Νικολοπούλου αρχισυντάκτριας του περιοδικού "Top Woman" στην αποστολή μηνύματος διαμαρτυρίας, εννοείται έντονου ύφους!


"ΣΥΓΝΩΜΗ ΝΙΚΟΛΑ ΜΟΥ ΑΝ ΣΕ ΘΙΞΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΟΥ ΠΑΝΤΩΣ"
___________________________________________________________________




Αγαπητή Ειρήνη

Ευχαριστώ για τη συγγνώμη σου αλλά βλέπω ότι απλά ειπώθηκε επειδή εγώ σε έθιξα με την κριτική μου, που αν πιστεύεις ότι είναι άδικη σε παρακαλώ να μου το πεις.
Έντονη ναι το δέχομαι, αλλά κακόπιστη όχι!
Πιστεύω δεν εξαντλούνται όλα στη ζωή και ειδικά στη δημοκρατία με το αγοράζω ή όχι. Πριν από μένα θίξατε τον εαυτό σας, ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι σημαντικότατος είναι οδηγός συνειδήσεων, με την ευθύνη και την ευαισθησία του, που πιστεύω ότι έχετε και στην συγκεκριμένη περίπτωση κοιμήθηκε δίνοντας χώρο σε άλλες προτεραιότητες.

Ασχολήθηκα με την πολύ συγκεκριμένη σας επιλογή που σχολίασα και δεν αφορά την ποιότητα του περιοδικού -που δεν την ξέρω και δεν είναι το μόνο θέμα- αλλά να ξέρεις πως αν δεν με ενδιέφερε [επειδή πίστευα ότι χάνω το χρόνο μου με ανόητους ανθρώπους] δεν θα έμπαινα στον κόπο να πω μια λέξη.
Επειδή αντιθέτως περιμένω πολύ περισσότερα από σας, εγώ ζητάω συγγνώμη, αλλά να στρώνετε το κώλο σας κάτω και να σκέφτεστε και λίγο πέρα από το πόσα και πότε θα τα βγάλετε, και αυτό το λέω γιατί δεν σας ξέρω για φραγκοφονιάδες και γιαυτό είμαι τόσο έντονος.

Αν θέλεις να εστιάσεις στην ουσία αυτού που λέω και δεν στέκεσαι στο πόσο τσούζει το φιλότιμο σου αυτο που λέω θα δεις ότι δεν έχω άδικο να σε τσούζω με τα λόγια, γιατί με έτσουξες με τα έργα στο πιο ευαίσθητο μου σημείο μάλιστα.

Εύχομαι σε σένα και τους συνεργάτες σου καλή συνέχεια στην προσπάθεια σας και οδηγούμενη απο μεγάλη ευαισθησία και διάκριση στο όχι και στο ναί, επειδή οδηγάτε κόσμο με τις προτάσεις και τις επισημάνσεις σας και αλλοι μεν είναι με καθαρό μυαλό και το μπορούν ενίοτε να κρίνουν και να μπορούν να αντιληφτούν τι τους ενοχλεί και να επαναστατούν ακόμη και εκφράζοντας το, άλλοι όμως είναι εξουθενομένοι και τους δινεται το τελειωτικό χτύπημα: ελάχιστο αλλά και καθοριστικό συνάμα.

Όπως καταλαβαίνεις σας ακούν πολύ ευαίσθητα αυτιά και σας βλέπουν πολύ ευαίσθητα μάτια και οι αισθήσεις έχουν οξυνθεί στο έπακρο γιατί βαλόμαστε κι εμείς κι εσείς απο ισχυρές δυνάμεις οσμωρύθμισης λόγω της παγκοσμιοποιημένης κουλτούρας.

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΕΙΝΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ.

Ας διατηρήσουμε λοιπόν ότι έχουμε κι αν μπορούμε ας κερδίσουμε κι εκεί που δεν έχουμε,αυτό μπορεί να γίνει μόνο με επαγρύπνηση και προσεκτικές κινήσεις ειδικά των οδηγών.

Αρκετά είπα!
Καλές γιορτές, ευτυχισμένο και δημιουργικό να είναι το νέο έτος.

ΥΓ.
Κάνε μου τη χάρη μη μπεις στο κόπο να απαντήσεις, απλά σκέψου το για λίγο και μετά άφησε το συλλογισμό ή να καρπίσει ή να χαθεί.

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΘΥΜΟ!!!

Κυκλοφορούν νέα έντυπα εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα από Έλληνες για Έλληνες στα Ελληνικά και έχουν όνομα στα αγγλικά βλέπε Real News του Χαντζηνικολάου και Top Woman.
Καταρχήν είναι παράνομο, όπως είναι και οι ταμπέλες που μας έχουν κατακλύσει ειδικά στις τουριστικές περιοχές με ξενικά ονόματα, αλλά εκεί μπορεί να το κατανοήσει κάνεις, χωρίς να το δικαιολογήσει, εδώ δεν εξηγείται καν το φαινόμενο.

Προσωπικά αυτό με προσβάλει και γιαυτό θυμώνω και αντιδρώ.
Δεν θα μείνω αδρανής να μου καταρρακώνουν την υπερηφάνεια για την κουλτούρα τη γλώσσα και την εθνικότητα μου άνθρωποι επιπόλαιοι ανεγκέφαλοι και απερίσκεπτοι.

Ντρέπομαι βαθύτατα για κείνους που άφησαν να κυκλοφορήσουν τα έντυπα αυτά γιατί προφανώς και για κείνους δεν είναι σημαντικό.
Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη τους γιατί έχω δει δείγματα της ικανότητας της εδώ και χρόνια είναι για κλάματα και για κλωτσιές και για μεν τα πρώτα η ώρα πέρασε για δε τις δεύτερες έφτασε...

ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ-προσωπική εμπειρία-

Σαν επαγγελματίας σχεδιαστής -βιομηχανικός σχεδιαστής και αρχιτέκτονας εσ.χώρων-σχεδιάζω αντικείμενα και χώρους που όμως προορίζονται για την καθημερινή τους χρήση δηλαδή ζούν μαζί μας.Απο φοιτητής ακόμη μου μπήκε η ιδέα τα αντικείμενα και οι χώροι αλλά και η ζωή μου να υπάγονται σε κάποιες αρχές σχεδιασμού ξεκάθαρες και δοκιμασμένες στο χρόνο.Αυτό σημαίνει ότι όταν κρίνω ή διαπιστώνω ελλείψεις και αδυναμίες να τις αλλάζω κατά βούληση.

Τον τελευταίο καιρό έχω περιέλθει σε τέλμα αφού για αρκετά χρόνια τώρα σχεδιάζω για άλλους με βασικές αρχές πανταχού παρούσες στη ζωή και το έργο μου τις αρχές της διακριτικότητας, της ισορροπίας, της πληρότητας, της σύνδεσης με την παραδοση και την αυθεντικότητα, την ιδιαιτερότητα που προκύπτει απο την ουσία, και εντέλει τη φινέτσα-αρμονία.

Φτάνοντας αισίως στα σαράντα χρόνια υγειής και αρτιμελής σκέφτομαι άν πισωκοιτάζοντας είναι ότι έχω κάνει αυτό που θα ήθελα ή απλά προέκυψε έτσι.
Κάποιες βασικές μου επιλογές τις τήρησα ευλαβικά.Αυτές είναι:

1. Να ακολουθήσω επαγγελματικά τον τομέα που έχει να κάνει με τη δημιουργία και το σχεδιασμό, και οφείλω να πω πως πέρασα από πολλούς τομείς του χώρου αυτού, έκανα τον εικονογράφο-τον γραφίστα , τον αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων, αρχιτέκτονα κήπων, σχεδιαστή κτιρίων επαγγελματικής χρήσης και οικιακής χρήσης, σχεδιαστή επίπλων, σχεδιαστή ειδών υγιεινής πορσελάνης και άλλα. Απο άποψη ποικιλίας και πειραματισμών ούτε κουβέντα είμαι κατα ευχαριστημένος. Από άποψη ποιότητας και εμβάθυνσης εδώ τα πράγματα περιπλέκονται με τη δεύτερη επιλογή μου

2.Να ακολουθήσω ελεύθερο επάγγελμα να είμαι ο ίδιος αυτορρυθμιζόμενος γιατί διαπίστωσα από μικρός την φιλελεύθερη και ανυπότακτη φύση μου.Αυτό σημαίνει ξεκινάμε ελάχιστα πάνω από το μηδέν. Άρα ξεκινάμε με κακά οικονομικά δεδομένα.

3.Θα το παλέψω έχοντας σαν αφετηρία την ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Λευκάδα και πελάτες μου τον κόσμο της. Αλλά η Λευκάδα δεν έχει ούτε βιομηχανία ούτε παράδοση με το σχεδιασμό γενικότερα αν και υπάρχει μεγάλη παράδοση με τις τέχνες γενικότερα. Αυτό ήταν και πρόκληση να ξεκινήσει δηλαδή μια παράδοση τέτοιας μορφής τέχνης.

4.Το κοκτέιλ έλλειψη παράδοσης, αυτορρύθμιση, κακά οικονομικά, έλλειψη αντικειμένου για κάποια μέρη της ειδίκευσης μου, έλλειψη συνεργατών και συνεννόησης αλλά και ρουτίνας εργασίας ήταν καταστροφική για την ποιότητα και την ποσότητα που επικεντρώνεται σε ένα τομέα.Με οδήγησαν πολλές φορές να στραφώ εκτός Λευκάδας για να ικανοποιήσω οικονομικά δημιουργικά και οργανωτικά πεδία που τα έβλεπα να στερεύουν.Πήρα λοιπόν την απόφαση να μη με δεσμεύει η έδρα αλλά όπου γης και πατρίς όσον αφορά την δημιουργία. Για τούτο υπήρξαν και κάποιες επιτυχίες.

5.Δεν θα χρησιμοποιήσω τη δουλειά μου απλά σαν βιοποριστικό μέσο αλλά σαν λειτούργημα επομένως θα πρέπει η γνώση να διαχέεται ανεξαρτήτως αν αυτό με συμφέρει επαγγελματικά και οικονομικά.

Στήριξα λοιπόν την πορεία μου σε αυτούς τους άξονες.
το αποτέλεσμα φτάνοντας στο σήμερα να βλέπω ότι έχω περιέλθει σε αδιέξοδο δημιουργικό οικονομικό και το χειρότερο προοπτικών.

Είναι καιρός για σοβαρές αλλαγές.
το γεγονός ότι σαν καλλιτέχνης υπήρξα ολιγαρκής και μέχρι που φυτοζωούσα ορισμένες εποχές προκειμένου να πετύχω να κρατήσω τα βήματα μου εκεί που ήθελα, με έκανε πολύ δυνατό σκληρό και ανθεκτικό, αλλά και με κούρασε επειδή άφησε ένα τεράστιο κενό στη ζωή μου που αφορά την οικογένεια που τόσο ήθελα να κάνω και τα παιδιά που ποτέ δεν ήλθαν στη ζωή και τόσο τα περιμένω.Είναι η προοπτική που δεν βλέπω να έρχεται που με κουράζει περισσότερο από κάθε τι.

Είδα στην πορεία των ετών στις συνεργασίες με ανθρώπους που θέλανε να δημιουργήσουν κάτι, ένα σπίτι, ένα γραφείο, μια συσκευή, ένα προϊόν, ότι κι αν ήταν αυτό, ο ρόλος μου να είναι βοηθητικός συμπληρωματικός δηλαδή συμβουλευτικός κι όχι καθοριστικός και αυτό δεν μου άρεσε.
Μου λείπει λοιπόν η απόλυτη ελευθερία να πράξω και να δημιουργήσω όπως ακριβώς εγώ το θέλω και το μπορώ το κάθε τι, χωρίς να χρειαστεί να εξηγήσω σε κανέναν το γιατί ,το πώς και ότι άλλο...
Στόχος μου η ελεύθερη έκφραση στο σχεδιασμό με εργοδότη εμένα. Αυτό σημαίνει μια βαθιά τομή.Και την έκανα!


Ξεχώρισα το βιοποριστικό στοιχείο με κάτι που το αγαπώ και μου πάει και παράλληλα παρόλο που εξαρτάται πολύ από εξωγενείς παράγοντες περιβαλλοντικούς, καιρικούς, αγοράς, και άλλους όμως όχι από άλλους ανθρώπους, άρα μπορεί να καθοριστεί ακριβώς όπως το θέλω και το μπορώ στο επίπεδο που εξαρτάται από το ανθρωπίνως δυνατό.

Είδα επίσης να μου λείπει η φυσική επαφή με το περιβάλλον και δραστηριότητα στη φύση παρόλο που είμαι στην επαρχία.
Οπότε με τη νέα μου βιοποριστική δραστηριότητα πετυχαίνω και αυτό.
Πρόκειται για τη μελισσοκομία, ήδη πήρα τα πρώτα μου μελίσσια και ετοιμάζω κατάσταση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι διαγράφω ότι έκανα μέχρι τώρα απλά θα γίνεται παράλληλα και με μικρότερη προτεραιότητα από πριν που ήταν μονοπώλιο στη ζωή μου.
Θα γίνεται και βέβαια σε επαγγελματικό μεν επίπεδο αλλά με ερασιτεχνική λογική δεν θα εξαρτώμαι από αυτό για να ζήσω όπως θέλω, άρα δεν θα γίνονται συμβιβασμοί περιττοί.

ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ

ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΑ
ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΙΚΤΗΣΙΑΣ
N. 2121/1993

---

ΑΡΘΡΟ : 1
Πνευματική ιδιοκτησία

1. Οι πνευματικοί δημιουργοί, με τη δημιουργία του έργου, αποκτούν πάνω σ' αυτό πνευματική ιδιοκτησία, που περιλαμβάνει, ως αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώματα, το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού τους δεσμού προς αυτό (ηθικό δικαίωμα).

2. Τα δικαιώματα αυτά περιλαμβάνουν τις εξουσίες, που προβλέπονται στα άρθρα 3 και 4 του παρόντος νόμου.

ΑΡΘΡΟ : 2
Αντικείμενο του δικαιώματος

1. Ως έργο νοείται κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης, που εκφράζεται με οποιαδήποτε μορφή, ιδίως τα γραπτά ή προφορικά κείμενα, οι μουσικές συνθέσεις, με κείμενο ή χωρίς, τα θεατρικά έργα, με μουσική ή χωρίς, οι χορογραφίες και οι παντομίμες, τα οπτικοακουστικά έργα, τα έργα των εικαστικών τεχνών, στα οποία περιλαμβάνονται τα σχέδια, τα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, τα χαρακτικά έργα και οι λιθογραφίες, τα αρχιτεκτονικά έργα, οι φωτογραφίες, τα έργα των εφαρμοσμένων τεχνών, οι εικονογραφήσεις, οι χάρτες, τα τρισδιάστατα έργα που αναφέρονται στη γεωγραφία, την τοπογραφία, την αρχιτεκτονική ή την επιστήμη.

2. Νοούνται επίσης ως έργα οι μεταφράσεις, οι διασκευές, οι προσαρμογές και οι άλλες μετατροπές έργων ή εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης, καθώς και οι συλλογές έργων ή συλλογές εκφράσεων της λαϊκής παράδοσης ή απλών γεγονότων και στοιχείων, όπως οι εγκυκλοπαίδειες, οι ανθολογίες και οι βάσεις δεδομένων, εφόσον η επιλογή ή η διευθέτηση του περιεχομένου τους είναι πρωτότυπη. Η προστασία των έργων της παρούσας παραγράφου γίνεται με την επιφύλαξη των δικαιωμάτων στα προϋπάρχοντα έργα, που χρησιμοποιήθηκαν ως αντικείμενο των μετατροπών ή των συλλογών.

3. Με την επιφύλαξη των διατάξεων του κεφαλαίου 7 του παρόντος νόμου, θεωρούνται ως έργα λόγου προστατευόμενα κατά τις διατάξεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας τα προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και το προπαρασκευαστικό υλικό του σχεδιασμού τους. Η προστασία παρέχεται σε κάθε μορφή έκφρασης ενός προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή. Οι ιδέες και οι αρχές στις οποίες βασίζεται οποιοδήποτε στοιχείο προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή, περιλαμβανομένων και εκείνων στις οποίες βασίζονται τα συστήματα διασύνδεσής του, δεν προστατεύονται κατά τον παρόντα νόμο. Ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή θεωρείται πρωτότυπο εφόσον είναι προσωπικό πνευματικό δημιούργημα του δημιουργού του.

4. Η προστασία του παρόντος νόμου είναι ανεξάρτητη από την αξία και τον προορισμό του έργου, καθώς και από το γεγονός ότι το έργο προστατεύεται ενδεχομένως και από άλλες διατάξεις.

5. Η προστασία του παρόντος νόμου δεν εκτείνεται σε επίσημα κείμενα με τα οποία εκφράζεται η άσκηση πολιτειακής αρμοδιότητας και ιδίως σε νομοθετικά, διοικητικά ή δικαστικά κείμενα, καθώς και στις εκφράσεις της λαϊκής παράδοσης, στις ειδήσεις και στα απλά γεγονότα ή στοιχεία.

ΑΡΘΡΟ : 3
Το περιουσιακό δικαίωμα

1. Το περιουσιακό δικαίωμα δίνει στο δημιουργό ιδίως την εξουσία να επιτρέπει ή να απαγορεύει: α) την εγγραφή και την αναπαραγωγή του έργου με κάθε μέσο, όπως μηχανικά, φωτοχημικά ή ηλεκτρονικά μέσα β) τη μετάφραση του έργου, γ) τη διασκευή, την προσαρμογή ή άλλες μετατροπές του έργου, δ) τη θέση σε κυκλοφορία του πρωτοτύπου ή αντιτύπων του έργου με μεταβίβαση της κυριότητας, με εκμίσθωση ή με δημόσιο δανεισμό, καθώς και την επιβολή περιοριστικών όρων στη μεταβίβαση, την εκμίσθωση ή το δημόσιο δανεισμό, ιδίως σε ό,τι αφορά τη χρήση των αντιτύπων ε) την παρουσίαση του έργου στο κοινό, στ) τη δημόσια εκτέλεση του έργου, ζ) τη μετάδοση ή αναμετάδοση του έργου στο κοινό με τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση, με ηλεκτρομαγνητικά κύματα ή με καλώδια ή με άλλους υλικούς αγωγούς ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, παραλλήλως προς την επιφάνεια της γης ή μέσω δορυφόρων, η) την εισαγωγή αντιτύπων του έργου, που παρήχθησαν στο εξωτερικό χωρίς τη συναίνεση του δημιουργού ή, εφόσον πρόκειται για εισαγωγή από χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, που το δικαίωμα της εισαγωγής αντιτύπων στην Ελλάδα είχε συμβατικά διατηρηθεί από το δημιουργό.

2. Δημόσια θεωρείται κάθε χρήση ή εκτέλεση ή παρουσίαση του έργου, που κάνει το έργο προσιτό σε κύκλο προσώπων ευρύτερο από το στενό κύκλο της οικογένειας και το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον, ανεξαρτήτως από το αν τα πρόσωπα αυτού του ευρυτέρου κύκλου βρίσκονται στον ίδιο ή σε διαφορετικούς χώρους.

ΑΡΘΡΟ : 4
Το ηθικό δικαίωμα

1. Το ηθικό δικαίωμα δίνει στο δημιουργό ιδίως τις εξουσίες: α) της απόφασης για το χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο κατά τους οποίους το έργο θα γίνει προσιτό στο κοινό (δημοσίευση), β) της αναγνώρισης της πατρότητάς του πάνω στο έργο και ειδικότερα την εξουσία να απαιτεί, στο μέτρο του δυνατού, τη μνεία του ονόματός του στα αντίτυπα του έργου του και σε κάθε δημόσια χρήση του έργου του ή, αντίθετα, να κρατάει την ανωνυμία του ή να χρησιμοποιεί ψευδώνυμο, γ) της απαγόρευσης κάθε παραμόρφωσης, περικοπής ή άλλης τροποποίησης του έργου του, καθώς και κάθε προσβολής του δημιουργού οφειλομένης στις συνθήκες παρουσίασης του έργου στο κοινό, δ) της προσπέλασης στο έργο του, έστω και αν το περιουσιακό δικαίωμα στο έργο ή η κυριότητα στον υλικό φορέα του έργου ανήκει σε άλλον, οπότε η προσπέλαση πρέπει να πραγματοποιείται κατά τρόπο που προκαλεί τη μικρότερη δυνατή ενόχληση στο δικαιούχο, ε) προκειμένου περί έργων λόγου ή επιστήμης, της υπαναχώρησης από συμβάσεις μεταβίβασης του περιουσιακού δικαιώματος ή εκμετάλλευσής του ή άδειας εκμετάλλευσής του εφόσον αυτό είναι αναγκαίο για την προστασία της προσωπικότητάς του εξαιτίας μεταβολής στις πεποιθήσεις του ή στις περιστάσεις και με καταβολή αποζημίωσης στον αντισυμβαλλόμενο για τη θετική του ζημία.

2. Στην τελευταία περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου, η υπαναχώρηση ενεργεί μετά την καταβολή της αποζημίωσης. Αν, μετά την υπαναχώρηση, ο δημιουργός αποφασίσει και πάλι να προβεί σε μεταβίβαση ή εκμετάλλευση του έργου ή έργου παραπλήσιου, οφείλει κατά προτεραιότητα να προσφέρει στον παλαιό αντισυμβαλλόμενό του τη δυνατότητα να ανακαταρτίσει την παλαιά σύμβαση με όρους όμοιους ή ανάλογους προς εκείνους που ίσχυαν κατά το χρόνο της υπαναχώρησης.

3. Το ηθικό δικαίωμα είναι ανεξάρτητο από το περιουσιακό δικαίωμα και παραμένει στο δημιουργό ακόμα και μετά τη μεταβίβαση του περιουσιακού δικαιώματος.

ΑΡΘΡΟ : 5
Δικαίωμα παρακολούθησης

1. Σε κάθε μεταπώληση του πρωτοτύπου έργων των εικαστικών τεχνών σε δημόσιο πλειστηριασμό ή από έμπορο έργων τέχνης ή με τη μεσολάβησή του, ο δημιουργός και οι κληρονόμοι του έχουν εξουσία να απαιτήσουν ποσοστό πέντε τοις εκατό στην τιμή πώλησης του έργου. Η εξουσία αυτή δεν μεταβιβάζεται μεταξύ ζώντων.

2. Το ποσό οφείλεται από τον οργανωτή του δημοσίου πλειστηριασμού ή από τον έμπορο έργων τέχνης.

3. Οι οργανωτές δημοσίων πλειστηριασμών και οι έμποροι έργων τέχνης είναι υποχρεωμένοι, εφόσον τους ζητηθεί, να παρέχουν κάθε χρόνο στο Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος και στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης των δικαιωμάτων σε έργα εικαστικών τεχνών ακριβείς πληροφορίες για τα έργα, που πουλήθηκαν από αυτούς ή με τη μεσολάβησή τους κατά το περασμένο ημερολογιακό έτος και για την τιμή πώλησής τους.

ΑΡΘΡΟ : 6
Αρχικός δικαιούχος

1. Ο δημιουργός ενός έργου είναι ο αρχικός δικαιούχος του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος επί του έργου.
2. Τα δικαιώματα αποκτώνται πρωτογενώς χωρίς διατυπώσεις.

ΑΡΘΡΟ : 7
Έργα συνεργασίας, συλλογικά και σύνθετα

1. Έργα συνεργασίας θεωρούνται όσα έχουν δημιουργηθεί με την άμεση σύμπραξη δύο ή περισσοτέρων δημιουργών. Οι δημιουργοί ενός έργου, που είναι προϊόν συνεργασίας, είναι οι αρχικοί συνδικαιούχοι του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος επί του έργου. Αν δεν συμφωνήθηκε αλλιώς, το δικαίωμα ανήκει κατά ίσα μέρη στους συνδημιουργούς.

2. Συλλογικά έργα θεωρούνται όσα έχουν δημιουργηθεί με τις αυτοτελείς συμβολές περισσοτέρων δημιουργών κάτω από την πνευματική διεύθυνση και το συντονισμό ενός φυσικού προσώπου. Το φυσικό αυτό πρόσωπο είναι ο αρχικός δικαιούχος του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος επί του συλλογικού έργου. Οι δημιουργοί των επιμέρους συμβολών είναι αρχικοί δικαιούχοι του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος επί των συμβολών τους, εφόσον αυτές είναι δεκτικές χωριστής εκμετάλλευσης.

3. Όταν ένα έργο είναι σύνθετο, απαρτιζόμενο από τμήματα που έχουν δημιουργηθεί χωριστά, οι δημιουργοί των τμημάτων επί του συνθέτου έργου και αποκλειστικοί αρχικοί δικαιούχοι των δικαιωμάτων του τμήματος, που δημιούργησε ο καθένας εφόσον αυτό είναι δεκτικό χωριστής εκμετάλλευσης.

ΑΡΘΡΟ : 8
Έργα μισθωτών

Επί έργων που δημιουργήθηκαν από μισθωτούς σε εκτέλεση σύμβασης εργασίας, αρχικός δικαιούχος του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος είναι ο δημιουργός.

Αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία, στον εργοδότη μεταβιβάζονται αυτοδικαίως εκείνες μόνο οι εξουσίες από το περιουσιακό δικαίωμα, που είναι αναγκαίες για την εκπλήρωση του σκοπού της σύμβασης.

ΑΡΘΡΟ : 9
Οπτικοακουστικά έργα

Ως δημιουργός ενός οπτικοακουστικού έργου τεκμαίρεται ο σκηνοθέτης.

ΑΡΘΡΟ : 10
Τεκμήρια

1. Τεκμαίρεται ως δημιουργός του έργου το πρόσωπο του οποίου το όνομα εμφανίζεται πάνω στον υλικό φορέα του έργου κατά τον τρόπο, που συνήθως χρησιμοποιείται για την ένδειξη του δημιουργού. Το ίδιο ισχύει και αν εμφανίζεται ψευδώνυμο εφόσον το ψευδώνυμο δεν αφήνει αμφιβολία ως προς την ταυτότητα του προσώπου.

2. Τεκμαίρεται ως δικαιούχος της πνευματικής ιδιοκτησίας σε συλλογικά έργα, σε προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών ή σε οπτικοακουστικά έργα το φυσικό ή νομικό πρόσωπο, του οποίου το όνομα ή η επωνυμία εμφανίζεται πάνω στον υλικό φορέα του έργου κατά τον τρόπο, που συνήθως χρησιμοποιείται για την ένδειξη του δικαιούχου.

3. Κατά των τεκμηρίων των προηγουμένων παραγράφων επιτρέπεται αντίθετη απόδειξη.

ΑΡΘΡΟ : 11
Αρχικοί δικαιούχοι κατά πλάσμα

1. Λογίζεται έναντι των τρίτων ως αρχικός δικαιούχος του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος όποιος δημοσιεύει έργο ανώνυμο ή με ψευδώνυμο. Μετά την εμφάνιση του πραγματικού δημιουργού του έργου, αυτός αποκτά τα παραπάνω δικαιώματα στην κατάσταση όπου βρίσκονται από τις ενέργειες του πλασματικού δικαιούχου.

2. Λογίζεται ως αρχικός δικαιούχος του περιουσιακού και του ηθικού δικαιώματος όποιος κατέχει και δημοσιεύει έργα δημιουργών, που έχουν αποβιώσει και δεν προστατεύονται πλέον κατά τις διατάξεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

3. Στις περιπτώσεις των δύο προηγουμένων παραγράφων το ηθικό δικαίωμα ανήκει στον κατά πλάσμα δικαιούχο κατά το μέτρο που δικαιολογείται από την ιδιότητά του αυτή.

ΑΡΘΡΟ : 12
Μεταβίβαση

1. Το περιουσιακό δικαίωμα μπορεί να μεταβιβασθεί μεταξύ ζώντων ή αιτία θανάτου.

2. Το ηθικό δικαίωμα είναι αμεταβίβαστο μεταξύ ζώντων. Μετά τον θάνατο του δημιουργού, το ηθικό δικαίωμα περιέρχεται στους κληρονόμους του, που οφείλουν να το ασκούν σύμφωνα με τη θέληση του δημιουργού εφόσον τέτοια θέληση έχει ρητά εκφρασθεί.

ΑΡΘΡΟ : 13
Συμβάσεις και άδειες εκμετάλλευσης

1. Ο δημιουργός του έργου μπορεί να καταρτίζει συμβάσεις, με τις οποίες αναθέτει στον αντισυμβαλλόμενο και αυτός αναλαμβάνει την υποχρέωση να ασκήσει εξουσίες, που απορρέουν από το περιουσιακό δικαίωμα (συμβάσεις εκμετάλλευσης).

2. Ο δημιουργός του έργου μπορεί να επιτρέπει σε κάποιον άλλον την άσκηση εξουσιών, που απορρέουν από το περιουσιακό του δικαίωμα (άδειες εκμετάλλευσης).

3. Οι συμβάσεις και οι άδειες εκμετάλλευσης μπορεί να είναι αποκλειστικές ή μη αποκλειστικές. Οι αποκλειστικές συμβάσεις και άδειες εκμετάλλευσης παρέχουν στον αντισυμβαλλόμενο το δικαίωμα να ασκεί τις εξουσίες στις οποίες αναφέρεται η σύμβαση ή η άδεια κατ' αποκλεισμό οποιουδήποτε τρίτου. Οι μη αποκλειστικές συμβάσεις και άδειες εκμετάλλευσης παρέχουν στον αντισυμβαλλόμενο το δικαίωμα να ασκεί τις εξουσίες, στις οποίες αναφέρεται η σύμβαση ή η άδεια παράλληλα προς το δημιουργό και άλλους αντισυμβαλλομένους. Όταν υπάρχει σύμβαση ή άδεια εκμετάλλευσης ο αντισυμβαλλόμενος νομιμοποιείται, εφόσον δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία να ζητεί, στο δικό του όνομα, τη δικαστική προστασία των εξουσιών, που ασκεί από παράνομες προσβολές τρίτων.

4. Σε περίπτωση αμφιβολίας, η σύμβαση και η άδεια εκμετάλλευσης θεωρούνται μη αποκλειστικές.

5. Η σύμβαση ή η άδεια δεν μπορεί ποτέ να περιλαμβάνει το σύνολο των μελλοντικών έργων του δημιουργού και δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αναφέρεται και σε τρόπους εκμετάλλευσης που δεν ήταν γνωστοί κατά το χρόνο της κατάρτισης των σχετικών δικαιοπραξιών.

6. Τα δικαιώματα εκείνου που αναλαμβάνει την εκμετάλλευση ή που αποκτά τη δυνατότητα εκμετάλλευσης δεν μπορούν να μεταβιβασθούν μεταξύ ζώντων χωρίς τη συναίνεση του δημιουργού.

ΑΡΘΡΟ : 14
Τύπος των δικαιοπραξιών

Δικαιοπραξίες που αφορούν τη μεταβίβαση εξουσιών από το περιουσιακό δικαίωμα, την ανάθεση ή την άδεια εκμετάλλευσης και την άσκηση του ηθικού δικαιώματος είναι άκυρες αν δεν καταρτισθούν εγγράφως. Την ακυρότητα μπορεί να επικαλεσθεί μόνο ο πνευματικός δημιουργός.

ΑΡΘΡΟ : 15
Έκταση της μεταβίβασης και των συμβάσεωνκαι αδειών εκμετάλλευσης

1. Η μεταβίβαση του περιουσιακού δικαιώματος και οι συμβάσεις εκμετάλλευσης ή άδειας εκμετάλλευσης του δικαιώματος αυτού μπορούν να είναι περιορισμένες από την άποψη των εξουσιών, του σκοπού, της διάρκειας, της τοπικής ισχύος και της έκτασης ή των μέσων εκμετάλλευσης.

2. Αν δεν καθορίζεται η διάρκεια της μεταβίβασης ή των συμβάσεων ή της άδειας εκμετάλλευσης και αν κάτι διάφορο δεν προκύπτει από τα συναλλακτικά ήθη, η διάρκεια αυτή θεωρείται ότι περιορίζεται σε πέντε χρόνια.

3. Αν δεν καθορίζεται η τοπική ισχύς της μεταβίβασης ή των συμβάσεων ή της άδειας εκμετάλλευσης, θεωρείται ότι αυτές ισχύουν στη χώρα όπου καταρτίσθηκαν.

4. Αν δεν καθορίζεται η έκταση και τα μέσα εκμετάλλευσης για τα οποία γίνεται η μεταβίβαση ή συμφωνείται η εκμετάλλευση ή η άδεια εκμετάλλευσης, θεωρείται ότι αυτές αφορούν την έκταση και τα μέσα, που είναι αναγκαία για την εκπλήρωση του σκοπού της σύμβασης ή της άδειας.

5. Σε κάθε περίπτωση μεταβίβασης του περιουσιακού δικαιώματος ή παροχής αποκλειστικής άδειας εκμετάλλευσης, εκείνος που αποκτά το δικαίωμα ή την άδεια είναι υποχρεωμένος, μέσα σε εύλογο χρόνο, να καταστήσει το έργο προσιτό στο κοινό με τον κατάλληλο τρόπο εκμετάλλευσης.

ΑΡΘΡΟ : 16
Συναίνεση του δημιουργούως άσκηση του ηθικού δικαιώματος

Η συναίνεση του δημιουργού για πράξεις ή παραλείψεις, που αλλιώς θα αποτελούσαν προσβολή του ηθικού δικαιώματος, αποτελεί τρόπο άσκησης του δικαιώματος αυτού και δεσμεύει το δημιουργό.

ΑΡΘΡΟ : 17
Μεταβίβαση του υλικού φορέα

Η μεταβίβαση της κυριότητας του υλικού φορέα, όπου έχει ενσωματωθεί το έργο, σε πρωτότυπο ή αντίγραφο ή αντίτυπο, δεν επιφέρει μεταβίβαση του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και δεν παρέχει στο νέο κτήτορα εξουσίες εκμετάλλευσης του έργου, εκτός αν εγγράφως έχει συμφωνηθεί το αντίθετο ήδη με τον αρχικό δικαιούχο του περιουσιακού δικαιώματος.

ΑΡΘΡΟ : 18
Αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση

Οι παρ. 4, 5, 6, 7, 8, 9 και 10 προστέθηκαν με την παρ. 1 του άρθρου 3
του ν.2435/1996.

1. Με την επιφύλαξη των επομένων παραγράφων επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η αναπαραγωγή ενός έργου, που έχει νομίμως δημοσιευθεί εφόσον η αναπαραγωγή γίνεται για ιδιωτική χρήση εκείνου που την κάνει. Δεν αποτελεί ιδιωτική χρήση η χρήση στο πλαίσιο μιας επιχείρησης ή μιας υπηρεσίας ή ενός οργανισμού.

2. Η ελευθερία αναπαραγωγής για ιδιωτική χρήση δεν ισχύει όταν με την αναπαραγωγή εμποδίζεται η κανονική εκμετάλλευση του έργου ή βλάπτονται τα νόμιμα συμφέροντα των δημιουργών και ιδίως: α) όταν αναπαράγεται αρχιτεκτονικό έργο σε μορφή κτιρίου ή άλλης παρεμφερούς κατασκευής, β) όταν αναπαράγεται, με τεχνικά μέσα, έργο των εικαστικών τεχνών, που κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό ή η γραφική παράσταση μουσικού έργου.

3. Εάν για την ελεύθερη αναπαραγωγή του έργου χρησιμοποιούνται τεχνικά μέσα, όπως συσκευές εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, μαγνητικές ταινίες ή άλλοι υλικοί φορείς πρόσφοροι για την αναπαραγωγή ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας, φωτοτυπικά μηχανήματα, χαρτί κατάλληλο για φωτοτυπίες ή ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οφείλεται εύλογη αμοιβή στο δημιουργό του έργου και σε δικαιούχους συγγενικών δικαιωμάτων. Η αμοιβή ορίζεται σε 6% της αξίας των συσκευών εγγραφής ήχου ή εικόνας ή ήχου και εικόνας και των μαγνητικών ταινιών ή άλλων υλικών φορέων, 4% της αξίας των φωτοτυπικών συσκευών και του χαρτιού κατάλληλου για φωτοτυπίες και 2% της αξίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Σε κάθε περίπτωση, ο υπολογισμός γίνεται κατά την εισαγωγή ή τη διάθεση από το εργοστάσιο ή τη χονδρική ή λιανική πώληση. Η αμοιβή καταβάλλεται από τους παραγωγούς ή τους εισαγωγείς ή τους εμπόρους των αντικείμενων αυτών και σημειώνεται στο τιμολόγιο, εισπράττεται δε από οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, που καλύπτουν εν όλω ή εν μέρει την ενδιαφερόμενη κατηγορία δικαιούχων, οι οποίοι και επιλέγουν τον οφειλέτη.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΑΛΦΑ ΡΟΜΕΟ

Κάποια μοντέλα αυτοκινήτου δημιουργούν έρωτα πάθος και ξελόγιασμα στον υποψήφιο αγοραστή, η ΑΛΦΑ ΡΟΜΕΟ ΜΠΡΕΡΑ είναι φαντάζομαι θα συμφωνείται ένα από αυτά



Ο σπιρτόζικος μύθος της ΑΛΦΑ ΡΟΜΕΟ παίρνει μορφή στο νέο μοντέλο ΜΥΘΟΣ

Αναρωτιέμαι υπάρχει κάτι που συνδέει τα δύο νέα μοντέλα με την παράδοση σχεδιασμού της Αλφα Ρομέο πέρα απο γενικές αρχές και θεωρητικές κατευθύνσεις.

Το εξής χαρακτηριστικό σχέδιο του Ζαπατίνα αυτούσιο και βέβαια επειδή έχει τη δύναμη



Τώρα να δούμε κάποιες συγγένειες στο σχεδιασμό με δύο τρόπους:

1.Πρώτα με μετάγγιση γονιδίων σχεδιαστικών μέσω του Αντρέα Ζαπατίνα υπεύθυνου σχεδιαστικού τμήματος της Σουμπαρού και πρώην υπεύθυνου σχεδιαστικού τμήματος Αλφα Ρομεο.



το νέο Φόρεστερ της Σουμπαρού με την υψηλή εποπτεία του Α.Ζαπατίνα

2.Δεύτερο μέσω της μεταφοράς σχεδιαστικών αρχών και προτεραιότητες και δημιουργώντας αντίστοιχες μορφές εκπλήρωσης τους: σπορ χαρακτήρα με νεανική υψηλή αισθητική φινέτσας και χαρακτήρα μέσα έξω :

Όλη η γκάμα της Μάζντα εμπνέεται από τις αρχές της Αλφα Ρομέο και ένας νέος σχεδιαστικός άνεμος εμπνέει τα νέα της μοντέλα

ΑΝΤΡΕΑΣ ΖΑΠΑΤΙΝΑΣ

Από παρουσίαση αφιέρωμα του για τον Αντρέα Ζαπατίνα

υπεύθυνο σήμερα του σχεδιαστικού τμήματος της SUBARU,
και επι σειρά δεκαετιών υπεύθυνο σχεδιαστικού τμήματος της ALFA ROMEO

Όταν μια εταιρεία με τη σχεδιαστική παράδοση της Alfa Romeo εμπιστεύεται την ηγεσία του Centro Stile -του σχεδιαστικού της τμήματος- σε έναν Ελληνα σχεδιαστή, τότε σίγουρα ο άνθρωπος αυτός πρέπει να διαθέτει ένα ιδιαίτερο ταλέντο. Μετά τις σπουδές του στον τομέα του βιομηχανικού σχεδιασμού αυτοκινήτων, στις ΗΠΑ ο κ. Ζαπατίνας αναλαμβάνει επικεφαλής εξωτερικών σχεδιασμών στο Centro Stile της Fiat υπογράφοντας την εξωτερική γραμμή της Barchetta, ενώ συμμετέχει στην "επινόηση" του Fiat Coupe. Η πρώτη επαφή με την Alfa Romeo πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια σχεδιασμού της Alfa 145 αλλά, λίγο αργότερα, "μεταγράφεται" στην BMW έως τον Οκτώβριο του 1998, όταν ανακοινώνεται η πρόσληψή του στην κορυφαία σχεδιαστική θέση της Alfa Romeo. Από τις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους ο ηλικίας 43 ετών, σήμερα, συμπατριώτης μας προσφέρει τη δημιουργική του έμπνευση στην ιταλική εταιρεία, καθοδηγώντας εκείνους που από το 1993 έως τώρα σχεδίασαν μοντέλα όπως οι 145 και 146, οι Spider και Gtv, η Alfa 156 -αυτοκίνητο της χρονιάς 1998-, η Alfa 166 και βέβαια, η επερχόμενη Alfa Romeo 147.



θα δούμε μια παλιά του συνέντευξη που δόθηκε επ' ευκαιρία της παρουσίασης της 147

Θα ήθελα κατ' αρχάς να ρωτήσω πώς εξελίχθηκε η καριέρα σας έως σήμερα.

Σπούδασα design στην Αμερική, στην Pasadena και μετά άρχισα την καριέρα μου ουσιαστικά στη Fiat, στα τέλη της δεκαετίας του 80. Ημουν πολύ τυχερός διότι εκείνη την εποχή ασχολήθηκαν πολύ με νέα μοντέλα. Ετυχα σε μια μεταβατική περίοδο και σιγά σιγά αρχίσαμε με την 145 και συνεχίσαμε με το Coupe, την Barchetta και τα Βravo και Μarea. Ηταν μια πολύ σημαντική εμπειρία διότι συμμετείχα σε εκείνη τη μικρή ομάδα των ανθρώπων που σχεδίαζε αυτά τα αυτοκίνητα, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Πολλές φορές μπορεί να μη βιώνεις μια τέτοια κατάσταση. Ημουν τυχερός από αυτή την άποψη. Μετά δέχτηκα μια πρόταση να εργαστώ στην BMW, στο Μόναχο, όπου έμεινα περίπου 4½ χρόνια, και αυτό αποδείχθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη για την καριέρα μου. Γνώρισα παράλληλα και τον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζουν και παράγουν αυτοκίνητα στη Γερμανία. Υστερα από 4½ χρόνια, μου προσφέρθηκε η δυνατότητα να διευθύνω το Centro Stile της Alfa Romeo. Bέβαια, όταν σου προσφέρεται μια τέτοια ευκαιρία δεν το σκέφτεσαι και πάρα πολύ... Κάνεις ότι το σκέφτεσαι, αλλά το έχεις ήδη αποφασίσει...

Το όνειρό σας έγινε πραγματικότητα ;

Πράγματι, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα και, έτσι, γύρισα πίσω στην Ιταλία, όπου βρίσκομαι εδώ και 1½ χρόνο.

Τελικά σας επέλεξε η Alfa Romeo ή εσείς την επιλέξατε; Νομίζω ότι την ίδια χρονική περίοδο είχατε πρόταση και από την Αμερική. Η επιλογή σας ήταν συναισθηματική ή απλώς προτιμήσατε την Ευρώπη από τις ΗΠΑ;

Εγώ προτιμώ γενικώς την Ευρώπη από την Αμερική. Αυτός είναι προσωπικός λόγος, γιατί έχω ζήσει στην Αμερική ούτως ή άλλως πάρα πολλά χρόνια, οπότε δεν ήταν μέσα στους επαγγελματικούς μου στόχους να εργαστώ στην Αμερική. Γενικά, το ευρωπαϊκό αυτοκίνητο το αισθάνομαι πολύ πιο κοντά μου και η δουλειά μου αντανακλά αυτή την προτίμηση. Νομίζω ότι είναι σημαντικό για κάποιον σχεδιαστή να ακολουθεί αυτό που αισθάνεται. Αλλωστε, οι πιο επιτυχημένες επιλογές είναι οι αμοιβαίες. Κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα και στη δική μου περίπτωση.

Στο Centro Stile της Alfa Romeo διαδεχτήκατε έναν αρκετά σημαντικό άνθρωπο στο χώρο του, τον Walter de Silva, ο οποίος σχεδίασε ένα μεγάλο μέρος της Alfa 156 Sportwagon. Σε αυτό το μοντέλο εσείς είχατε συμμετοχή;

Ναι, συμμετείχα στη σχεδίαση του εσωτερικού του και σε ορισμένες λεπτομέρειες στο εξωτερικό του. Στο σημείο αυτό όμως θεωρώ απαραίτητη μια διευκρίνηση.
Τα αυτοκίνητα σήμερα, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, σχεδιάζονται από μικρές ομάδες δημιουργικών ανθρώπων και όχι από ένα σχεδιαστή. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, διότι πολλές φορές έχουμε την τάση να ταυτίζουμε εύκολα ονόματα με αυτοκίνητα, τα οποία δεν έχουν σχεδιαστεί από έναν άνθρωπο. Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι εγώ διευθύνω το Centro Stile της Alfa Romeo. Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να ξεχνάμε ποτέ ότι μέσα σε αυτό το κέντρο υπάρχουν ορισμένοι δημιουργικοί άνθρωποι που κάνουν εξαιρετική δουλειά. Ο δικός μου ρόλος είναι να τους δίνω ενθουσιασμό και να χαράζω τη κατεύθυνση προς την οποία θα κινηθεί η ομάδα.

Από ό,τι γνωρίζω, την ομάδα σας αποτελούν 15 άτομα. Αρκούν για μια εταιρεία όπως η Alfa Romeo;

Κοιτάξτε, τα δημιουργικά στελέχη είναι λίγο πολύ τόσα. Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περισσότερα. Θέλουμε τα αυτοκίνητα που σχεδιάζουμε να έχουν προσωπικότητα, γι΄ αυτό και προσέχουμε οι άνθρωποι που εργάζονται κοντά στα αυτοκίνητο να είναι λίγοι, αλλά να διατηρούν την προσωπικότητα τους, συμβάλλοντας με την παιδεία τους στο τελικό αποτέλεσμα.

Αλήθεια πόσο σημαντικό είναι το ότι σχεδιάζετε για μια μεγάλη ιταλική εταιρεία, σε μία χώρα που έχει και ανεξάρτητους σχεδιαστικούς οίκους, όπως ο Pininfarina, το Ιdea, η Italdesign; Πόσο δύσκολο είναι για σας το γεγονός ότι στην ίδια χώρα υπάρχουν πολλοί που κρίνουν το έργο σας;

Δεν είναι ούτε εύκολο αλλά ούτε και δύσκολο. Είναι μια ξεχωριστή κατάσταση για την Ιταλία, γιατί αυτή η χώρα έχει μια ορισμένη ιστορία όσον αφορά στην carroceria, ας την πούμε έτσι. Το ισχυρό παρελθόν της χώρας στον τομέα αυτό διευκολύνει σε αρκετά σημεία, διότι τελικά ο σχεδιασμός αυτοκινήτων είναι μέρος της ιταλικής κουλτούρας. Οπότε, αυτό νομίζω είναι θετικό για μας!

Υπάρχει μήπως ανταλλαγή στοιχείων του Centro Stile με τους ανεξάρτητους σχεδιαστικούς οίκους ή σχεδιάζετε αποκλειστικά μόνοι σας;

Οχι. Πάντοτε έχουμε μια σχέση επαγγελματικής ανταλλαγής με διάφορα από τα κέντρα που αναφέρατε. Αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο καθιερωμένο, η Alfa Romeo εφαρμόζει αυτή την τακτική δεκαετίες, αλλά οι βάσεις τίθενται στο Centro Stile. Εκεί καθορίζονται οι τάσεις και τα δεδομένα, καθορίζεται η "στρατηγική" του αυτοκινήτου, από πλευράς αισθητικής. Και μην ξεχνάμε ότι, σήμερα, η "στρατηγική" του design είναι σημείο αιχμής για μια εταιρεία όπως η Alfa Romeo.

Στην καριέρα σας έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της General Motors, o Jack Jordan. Ποια ήταν η συμβολή του, κ. Ζαπατίνα, στην εξέλιξή σας ;

O Jack Jordan, o οποίος ήταν ο διευθυντής του design της GM αρκετά χρόνια, με βοήθησε να βρω τις κατάλληλες σχολές σε μία κρίσιμη χρονική περίοδο. Σημαντικό ρόλο στην επαγγελματική μου ζωή έπαιξε επίσης ο Chris Pandon, με τον οποίο συνεργαστήκαμε πάρα πολλά χρόνια αρχικά στη Fiat και μετά στην BMW.

Είχατε λοιπόν στο παρελθόν μια σχέση εξ αγχιστείας με την GM και σήμερα το Gruppo Fiat αποκτά μια νέα διαφορετική σχέση με την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία. Πώς σας φαίνεται αυτό;

Ε, καμία φορά συμβαίνουν παράξενες συγκυρίες στον κόσμο, δεν είναι πρωτότυπο. Υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους εγώ δίδαξα να σχεδιάζουν και για τους οποίους είμαι πάρα πολύ περήφανος, καθώς σχεδιάζουν σημαντικά πράγματα και προσφέρουν στον κόσμο. Είναι και αυτό ένα μέρος της επαγγελματικής μας ζωής.

Θεωρείτε πιθανή στο μέλλον μια συνεργασία στο σχεδιαστικό τομέα με την GM;

Aυτήν τη στιγμή είναι λίγο πρόωρο να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο, γιατί είναι μια καινούρια συνεργασία αυτή και θα εξελιχθεί με τον καιρό. Δεν αποκλείω τίποτα, αλλά και δεν έχω αυτήν τη στιγμή κανένα θετικό στοιχείο προς αυτή την κατεύθυνση.

Ας αφήσουμε λοιπόν την ενδεχόμενη συνεργασία με την GM και ας μιλήσουμε για τα επόμενα σχέδιά σας στην Alfa Romeo.

Νομίζω ότι η Αlfa Romeo έχει ένα πολυ δυνατό μέλλον μπροστά της, γιατί είναι μία εταιρεία με αξιοθαύμαστο παρελθόν και ισχυρό παρόν, το οποίο μπορούμε, και θέλουμε, να αξιοποιήσουμε. Ο κόσμος νομίζω ότι αισθάνεται την ανάγκη να έρθει σε επαφή με αυτοκίνητα που έχουν προσωπικότητα. Και αυτό, νομίζω, είναι το "κλειδί" της Alfa Romeo. Είναι κάτι το οποίο έχουμε σκοπό να το διατηρήσουμε και να σχεδιάσουμε αυτοκίνητα που έχουν προσωπικότητα και, κατά μία έννοια, προσφέρουν θετικά στοιχεία στο κοινό. Και δεν εννοώ απλώς τους καταναλωτές, αλλά τους ανθρώπους που έχουν μια σχέση με το αυτοκίνητο και δεν το θεωρούν αντικείμενο ή προϊόν.

Αναφέρεστε σε εκείνους που το βλέπουν ως προέκταση του εαυτού τους και όχι απλώς ως μέσο μετακίνησης;

Ακριβώς. Μιλάμε για αυτοκίνητα με "ανθρώπινο" χαρακτήρα, που έχουν τη δική τους κουλτούρα διότι αντανακλούν τη δική μας παιδεία. Και αυτό νομίζω ότι είναι πάρα πολύ θετικό. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να μας κλέψει κανένας, είναι δικό μας και έχουμε σκοπό να το εκμεταλλευτούμε.

Μετά την Alfa Romeo 156 Sportwagon, το επόμενο μοντέλο θα είναι...;

Η διάδοχος της 145, η νέα Alfa Romeo 147, την οποία θα έχετε την ευκαιρία να δείτε από κοντά στην 68η Διεθνή Εκθεση Αυτοκινήτου στο Torino.

Για την 147 έχετε δουλέψει περισσότερο από ό,τι για την 156;

Eίναι αλήθεια αυτό, έχουμε δουλέψει ακόμη περισσότερο εγώ και η ομάδα μου αρκετό καιρό, αλλά τα υπόλοιπα θα μου επιτρέψετε να τα σας τα πω όταν παρουσιαστεί η νέα μας δημιουργία.

Πώς βλέπετε το ευρωπαϊκό αυτοκίνητο γενικότερα, εκτός Alfa Romeo; Παλαιότερα υπήρχαν διαφορετικές νοοτροπίες σχεδίασης ανάλογα με τη χώρα προέλευσης κάθε μοντέλου, αλλά τα τελευταία χρόνια αρκετά αυτοκίνητα από διαφορετικά σημεία του πλανήτη μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους. Συμφωνείτε;

Kάθε κατασκευαστής προσπαθεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στην αγορά, και όπως εμείς έχουμε έναν καθορισμένο ρόλο, υποθέτω ότι και άλλες εταιρείες επιδιώκουν το ίδιο, αλλά οι μέθοδοι διαφέρουν. Δεν μπορεί πια κάποιος να κατατάσσει τα αυτοκίνητα αναλόγως της χώρας προέλευσής τους, διότι τα αυτοκίνητα εκφράζουν τους ανθρώπους που τα κατασκευάζουν. Οι ίδιοι άνθρωποι σήμερα ταξιδεύουν περισσότερο, επικοινωνούν καλύτερα, ανταλλάσουν πολιτισμικά στοιχεία. Αυτό είναι καλό, διότι, όταν ερχόμαστε σε επαφή με άλλους λαούς, κατά τη γνώμη μου, κερδίζουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι, μέχρι τώρα, τα περισσότερα πολιτιστικά επιτεύγματα οφείλονται στις ανταλλαγές, στις συγκρίσεις που έχουν συντελεστεί από την ανθρωπότητα. Αυτό κατ΄ επέκταση είναι θετικό και για το αυτοκίνητο.

Θεωρείτε δηλαδή ότι αυτή η πολυσχιδία, από όπου και αν προέρχεται, προάγει την ιδέα της αυτοκίνησης;

Νομίζω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υφίσταται "αυτοκινητοσωβινισμός", διότι οι ίδιοι οι άνθρωποι σήμερα δεν αισθάνονται αυτή την ανάγκη. Ας μην ξεχνάμε ότι στην Ευρώπη αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχουν σύνορα. Το κράτος αρχίζει να αλλάζει αρκετά την έννοιά του, τα τελευταία χρόνια. Γίνεται περισσότερο έθνος...

Νομίζετε ότι η ιδέα της παγκοσμιοποίησης εφαρμόζεται στο χώρο του αυτοκινήτου;

Bεβαίως. Το ένα φέρνει το άλλο. Το αυτοκίνητο είναι ένα "προϊόν" το οποίο εκφράζει τις ανάγκες της κοινωνίας μας. Δεν βρίσκεται έξω από την κοινωνία, οπότε ακολουθεί τις ανάγκες και παράλληλα δίνει καινούριες ιδέες, ώστε η κοινωνία να προωθείται, να εξελίσσεται. Παίρνει από την κοινωνία και δίνει σε αυτήν. Αυτός είναι ο ρόλος του.

Υπάρχει κάτι αυτήν τη στιγμή στην αυτοκινητοβιομηχανία που να περιορίζει το έργο του σχεδιαστή; Μιλώ για καινούρια υλικά όπως το αλουμίνιο ή τα μηχανικά μέρη που εξελίσονται αλλάζοντας παράλληλα διαστάσεις.

Μα και αυτό είναι ένα μέρος της δουλειάς του σχεδιαστή. Ο σχεδιαστής δουλεύει με περιορισμούς, δεν δουλεύει μόνο με ελευθερία. Αυτοί οι περιορισμοί καμία φορά είναι οι ίδιοι που μπορούν να προσδώσουν φρεσκάδα στις δημιουργίες του. Κατά τη γνώμη μου, ο καλός σχεδιαστής, αν δεν αντιμετωπίσει περιορισμούς, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα ξέρει τι να κάνει.

Θεωρείτε δηλαδή ότι τα όρια που τίθενται είναι και το έναυσμα για να δημιουργήσει ο σχεδιαστής;

Παίζει μεγάλο ρόλο στην έμπνευση η προσπάθεια επίλυσης προβλημάτων. Aυτό είναι πολύ σημαντικό για το σχεδιαστή και, ας μη γελιόμαστε, πάντα θα υπάρχουν τα όρια και πάντα θα υπάρχουν δυσκολίες. Αυτό νομίζω ότι δεν θα λείψει ποτέ.

Τι είναι αυτό που σκέφτεστε, όταν ξεκινάτε να δημιουργήσετε, εσείς και η ομάδα σας, ένα καινούριο μοντέλο;

Tους στόχους. Στην αρχή θα πρέπει να καταλάβουμε ποιος είναι ο στόχος, η έννοια αυτού του καινούριου μοντέλου που θέλουμε να πετύχουμε. Για να τους οραματιστούμε πρέπει να χρησιμοποιήσουμε διαφορετικούς τρόπους, το μυαλό μας, το χέρι μας και την καρδιά μας συγχρόνως. Πρέπει να συνδυάσεις το συνειδητό και το υποσυνείδητο. Ο συγκερασμός τους είναι πολύ σημαντικός.

Οταν σχεδιάζετε, αναρωτιέστε τι θα ήθελε ο καταναλωτής; Προσπαθείτε να δείτε μέσα με τα μάτια του;

Ναι, από μια άποψη νομίζω ότι ο σχεδιαστής λειτουργεί ως ηθοποιός. Τη στιγμή που σχεδιάζει ένα νέο μοντέλο πρέπει να μπει στον τρόπο ζωής αυτού για τον οποίο δημιουργείται αυτό το αυτοκίνητο. Θα πρέπει όμως να το δει όχι με τρόπο καταπιεστικό αλλά με τρόπο ευχάριστο, σκεπτόμενος: "Α, είναι κάτι ενδιαφέρον, είναι ένα καινούριο περιβάλλον. Αντιμετωπίζω τη ζωή με άλλο τρόπο, θα κάτσω λοιπόν να σχεδιάσω ένα καινούριο αυτοκίνητο που θα με πάρει λιγάκι από την καθημερινότητα, θα με πάει κάπου αλλού". Και αυτό νομίζω ότι είναι το καλό μέρος του σχεδιαστή. Είναι η προσφορά μας για κάτι καινούριο, κάτι πιο ωραίο. Αυτός είναι ο πρωταρχικός μας στόχος.

Πώς σας φαίνεται η πορεία των Ελλήνων σχεδιαστών αυτοκινήτου; Ο Αντώνης Βολάνης, ο Σωτήρης Κωβός και φυσικά εσείς αποδεικνύετε ότι οι Ελληνες μπορούν να επιτύχουν και σε αυτόν το χώρο, αν και στη χώρα μας δεν υπάρχει ούτε αυτοκινητοβιομηχανία ούτε καν σχολή. Δεν είναι οξύμωρο;

Νομίζω ότι στην Ελλάδα υπήρχε πάντα μια σχέση με το αυτοκίνητο. Στον Ελληνα αρέσει πολύ το αυτοκίνητο. Επίσης, μη έχοντας τοπική αυτοκινητοβιομηχανία, μπορούσαμε να δούμε την ποικιλία γύρω από τα αυτοκίνητα, μολονότι δεν είχαμε πολλά ακριβά μοντέλα. Αυτό νομίζω ότι βοηθά ένα φιλόδοξο νεαρό, διότι δεν αφομοιώνει στοιχεία και εντυπώσεις μόνο από ένα είδος αυτοκινήτου αλλά από περισσότερα, κάτι που θεωρώ σημαντικό. Αλλωστε, ο Ελληνας είναι από τη φύση του δημιουργικός τύπος, διαθέτει φαντασία, ζει σε έναν τόπο που έχει ωραία χρώματα, ωραίο κλίμα, βγαίνει έξω, απολαμβάνει τη ζωή και, βέβαια, τη σχέση του με το αυτοκίνητο. Αρα, δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα. Θεωρώ την ύπαρξη Ελλήνων σχεδιαστών αυτοκινήτου απόλυτα φυσιολογική και δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν και στο μέλλον υπάρξουν περισσότεροι. Ας μην ξεχνάμε ότι στην Ευρώπη τα σύνορα σταδιακά "καταργούνται". Ειδικά τα σύνορα της παιδείας δεν υφίστανται καθόλου πια. Μπορεί να είσαι εδώ και να σκέφτεσαι κάπως αλλιώς, όπως σκέφτονται πολύ μακριά... Οπως όλοι οι Γερμανοί ή όλοι οι Ιταλοί μπορούν να γίνουν καλοί σχεδιαστές, το ίδιο θα συμβεί και με άλλους Ελληνες σχεδιαστές.

Θα ήθελα να μου πείτε πέντε μοντέλα αυτοκινήτων
που θα θέλατε να είχατε σχεδιάσει εσείς.

Μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις. Σημειώστε λοιπόν: Αlfa Romeo Julia, Αlfa Romeo Junior, Αlfa Romeo Disco Volante, Citroen DS και Μaseratti Boomerang, που είναι ένα show car. Υπάρχουν βέβαια και άλλα, αλλά αν αρχίσουμε δεν ξεμπερδεύουμε ποτέ...

ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΥΛΙΣΜΟΣ;

Η επαγγελματική ενασχόληση με την τέχνη σε κάθε της μορφή είναι βιοπορισμός επομένως είναι εξορισμού κερδοσκοπική ενέργεια όπως η επαγγελματική ενασχόληση με οτιδήποτε άρα και με τη τέχνη.
Δεν αναφερόμαστε όμως σε αυτή τη διάσταση όταν θέτουμε το ερώτημα "είναι η τέχνη υλισμός;".
Προφανώς είμαστε όλοι άνθρωποι και έτσι αποτελούμαστε εν μέρει από ύλη, επομένως η υλική μας υπόσταση το απαιτεί και να μας αφορά και να μας ενδιαφέρει το υλικό και αυτό γίνεται στο βαθμό που εξαρτάται η ύπαρξη μας από τα υλικά αγαθά.

Η διάσταση όμως που περνάει από το βιοπορισμό και φτάνει στην αισθητική ευχαρίστηση και απόλαυση είναι ο στόχος του ερωτήματος.

Στόχος της τέχνης -μεταξύ άλλων- είναι βασικά η αισθητική ευχαρίστηση και απόλαυση.Συνδέεται αυτή η ευχαρίστηση με την ευχαρίστηση της κτήσης και της κατοχής αλλά κι ακόμη παραπέρα με την εξύψωση της υλική υπόστασης σε πρώτιστο αγαθό.
Μια επίπτωση αυτής της οπτικής γωνίας είναι ο ηδονισμός [το κυνήγι των ηδονών και των απολαύσεων σαν κυρίαρχος στόχος ζωής] και ο καταναλωτισμός[η κατανάλωση σαν μέσο στο κυνήγι των ηδονών και των απολαύσεων].
Παρατηρώντας τον κόσμο της τέχνης των καλλιτεχνών και των φιλότεχνων παρατηρούμε δύο στάσεις ζωής.

Η πρώτη των καλλιτεχνών δημιουργών που ζουν για την τέχνη τους.
Μάλιστα συχνά ζουν ασκητικά και σαν απόκοσμα όντα, βιώνοντας τη δημιουργία σαν απώτατο λόγο ύπαρξης, είναι συνήθως φιλελεύθερα όντα πέρα από κανόνες και συμβιβασμούς και λειτουργούν μέχρι και ασύδοτα στην προσπάθεια τους να απελευθερωθούν από τον κόσμο και τις αγκυλώσεις του,κι έτσι να πρωτοπορήσουν και να ξεχωρίσουν.
Πρόκειται για την επανάσταση της πρωτοτυπίας και καινοτομίας που προφανώς γίνεται για τη δόξα και τη φήμη [η ματαιοδοξία στο μεγαλείο της] ή για λόγους προσφοράς στο σύνολο -δοτικότητα- κυνηγώντας ιδεαλιστικά τη διαχρονικότητα, και επομένως τις ηθικές και αισθητικές αξίες στην τέχνη και τη κοινωνία.
Στον κόσμο των καλλιτεχνών εντάσσονται και άλλοι άνθρωποι, συγγενείς, φίλοι των καλλιτεχνών διδάσκαλοι. Θα έλεγα ότι είναι απλά κοινωνοί της τέχνης με ανιδιοτελείς στόχους ίσως όχι δημιουργοί αλλά έμμεσα ή άμεσα υποστηρικτές της δημιουργίας και κυρίως των δημιουργών.

Η δεύτερη στάση ζωής είναι των φιλότεχνων, εκείνων που έχουν χρήματα και ανταλλάσσουν τα χρήματα με τέχνη. Αυτοί αποζητούν αρχικά την ίδια τη τέχνη για την αισθητική της ευχαρίστηση, έπειτα για τη ματαιοδοξία της κατοχής έργου τέχνης ή ποδηγέτησης του καλλιτέχνη ηδονιζόμενοι έμμεσα λόγω της εξουσίας στο δημιουργό, και τέλος το οικονομικό κέρδος από την εκμετάλευση ανθρώπων που έχουν αυτή την αρρώστια-αδυναμία-πάθος κατοχής και κτήσης όμορφων πραγμάτων μεταξύ των φιλότεχνων.

Έτσι εντοπίζουμε τρεις τύπους ιδιοτελούς σχέσης του φιλότεχνου με τη τέχνη:
α.την αισθητική απόλαυση που προκύπτει μέσω της βαθιάς ευαισθησίας καλλιέργειας γνώσεως και μορφώσεως αλλά και πλούτου που προσφέρει την απόκτηση των καλλιτεχνημάτων.
Βέβαια υπάρχουν και οι φτωχοί φιλότεχνοι κοινωνοί της τέχνης μέσω του θαυμασμού και της καλλιέργειας που δεν επιδιώκουν την κατοχή της -ίσως επειδή δεν είναι κι εφικτή- αλλά κυρίως επιδιώκουν τη ψυχαγωγία δηλαδή την αναγνώριση, την αποδοχή των μηνυμάτων και των αξιών και της Αρμονίας που αυτή η τέχνη και ο καλλιτέχνης προτείνει και άγει την ψυχή και το πνεύμα σε υψηλότερα επίπεδα ύπαρξης και ευαισθησίας, ή απλά τη διασκέδαση- το σκόρπισμα των σκοτούρων και των λοιπών κουραστικών σκέψεων και αισθήσεων με όμορφα ερεθίσματα.

β.τη θρέψη της ματαιόδοξης διάθεσης για έμμεση δόξα [το γνωστό: να αποθανατιστεί κανείς μέσω της τέχνης] με το να την κατέχει και να την επιδεικνύει, ή να γίνεται θέμα αυτής, ή να την ποδηγετεί προσφέροντας ανταλλάγματα στον δημιουργό -εννοείται υλικά αγαθά-, άρα κι εδώ συμπλέκεται η κατάσταση με τον πλούτο
γ.το οικονομικό κέρδος μέσα από την εκμετάλλευση του πάθους για απόλαυση ή δόξα.
Έχει στηθεί ένας χορός κερδοσκοπίας γύρω απο την τέχνη το λεγόμενο χρηματιστήριο της τέχνης.
Αυτός ο χορός γίνεται από εμπόρους που πλουτίζουν εκμεταλλευόμενοι τον πόθο για απόλαυση και ματαιοδοξία ανθρώπων πλουσίων που μπορούν να το πετύχουν πληρώνοντας.
Αποτέλεσμα του χορού του κέρδους είναι και το σύστημα επιτυχίας κι άρα πληρωμής και φήμης καλλιτεχνών, η φήμη του καλλιτέχνη δημιουργείται ώστε να ανεβαίνει και η αξία του έργου αλλιώς πως θα μπορούσε να γίνει αυτό;
Ο σκοπός των καλλιτεχνών που εμπλέκονται στο χρηματιστήριο της τέχνης εν ζωή μεταλλάσσεται από πρωτοπορία για την ανύψωση της ζωής των πολλών και τη φήμη "σε πρωτοπορία για την επιτυχία: οικονομικά ανθηρά, υπόληψη και άρα δύναμη φωνής και επηρεασμού [που προκύπτει από τη κοινωνική αποδοχή] και υλικές ανέσεις και απολαύσεις.
Καταντάει ο καλλιτέχνης και ο φιλότεχνος ένας απλός υλιστής

"Υλισμός

Ο υλισμός είναι ένα από τα δύο κύρια ρεύματα της φιλοσοφικής σκέψης, το οποίο υποστηρίζει πως το κύριο συστατικό του Σύμπαντος είναι η ύλη, και πως όλα τα φαινόμενα που παρατηρούνται μπορούν να εξηγηθούν ως υλικές αλληλεπιδράσεις. Οι θετικές επιστήμες χρησιμοποιούν ένα παρεμφερές σύνολο αξιωμάτων, τον μεθοδικό νατουραλισμό, ο οποίος εξηγεί τα παρατηρήσιμα φαινόμενα της φύσης μόνο με φυσικά αίτια, χωρίς να αρνείται την ύπαρξη του υπερφυσικού. Ως καθαρή εξήγηση του υλικού κόσμου, ο υλισμός αντιτίθεται κάθετα στον πλατωνισμό ή ιδεαλισμό.

Στις διάφορες υποκατηγορίες του περιλαμβάνεται ο διαλεκτικός υλισμός, ο ιστορικός υλισμός, ο αυθόρμητος υλισμός, ο μηχανιστικός υλισμός και ο χυδαίος υλισμός."

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η πλέον ακραία κατάληξη του υλισμού είναι και ο ηδονισμός αφού δεν είμαστε παρά ύλη που πάμε στο τίποτε δεν υπάρχει ιδιαίτερος σκοπός στην ύπαρξη,μα τότε το μόνο ενδιαφέρον που μένει είναι η πρόσκαιρη ηδονή: ε! ας στύψουμε λοιπόν και το δευτερόλεπτο...
Σε αυτή τη λογική του ακραίου ηδονισμού μπαίνει και ο φιλότεχνος και ο καλλιτέχνης.
Ο μεν φιλότεχνος που κατέχει πλούτο και μέσω της μόρφωσης των σπουδών και της καλλιέργειας γίνεται κυνηγός στις λεπτότερες των ηδονών που δεν είναι για τους απλούς κοινούς και χυδαίους ηδονιστές.
Ο δε καλλιτέχνης που δρα εν μέρει και σαν φιλότεχνος μέσα από το σύστημα της τέχνης που του πλασάρει τις αξίες αυτές του λεπτού ηδονισμού και τις αναπαράγει υπηρετώντας τις.

Οι τέχνες που σχετίζονται ιδιαιτέρως με τη διάθεση αυτή του ηδονισμού είναι εκείνες που έχουν αποκτήσει εφήμερο χαρακτήρα, σχετίζονται δηλαδή με τη μόδα.
Αυτές είναι οι εφαρμοσμένες τέχνες κατά κύριο λόγο και ακολουθούν και οι εικαστικές που μπήκαν και αυτές στο στιλιστικό χορό, το χορό της μόδας.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο από παλιά ήταν παρών στο χώρο της τέχνης απλά τώρα έγινε η επικρατούσα διάθεση.

Το Ντιζάιν σε κάθε μορφή του γίνεται φορμαλισμός με άκρατο ενδιαφέρον για το καινούριο που δεν έχει ιδωθεί ακόμη και θα γίνει καινοτομία πρωτοποριακό και επαναστατικό: νέες συνταγές και γεύσεις στο τραπέζι των απολαύσεων του σύγχρονου Λούκουλλου-ο διάσημος κι ακόλαστος καλοφαγάς Ρωμαίος που στα συμπόσια του οι ηδονικές γεύσεις ήταν τόσες πολλές και τόσο υψηλής ποιότητας που οι καλεσμένοι έκαναν εμετό για να μπορέσουν να συνεχίσουν να δοκιμάζουν νέες γεύσεις - του άκριτου καταναλωτή.
Αυτό όμως γίνεται βεβαίως σε βάρος άλλων ανθρώπων και σε βάρος των ζώων και των φυτών που δεινοπαθούν και εν ολίγοις σε βάρος της ισορροπίας της υγείας του πλανήτη που μακροπρόθεσμα σημαίνει σε βάρος της ίδιας της ύπαρξης τους.

Η ουσία λοιπόν της τέχνης ή αλλιώς οι αξίες αισθητικές και ηθικές παραμερίστηκαν για να επιδιωχθούν εξωγενείς στόχοι ηδονιστικού χαρακτήρα. Άρα αφού η τέχνη σήμερα στη μεγάλη πλειοψηφία δρα υλιστικά έχει μεγάλη σχέση με τον υλισμό και τις διαθέσεις που αυτός παράγει, δηλαδή την άπληστη εγωιστική διάθεση για συσσώρευση και κατοχή που τρέφει τη ματαιοδοξία του και γίνεται εφικτή μέσα από την αδικία που παράγει για να το πετύχει.

Όμως ο στόχος της τέχνης δεν είναι αυτός κατά τη γνώμη μου απλά οι καλλιτέχνες νοσούν πνευματικά και ψυχικά όπως το σύνολο της κοινωνίας σήμερα και αναπαράγουν την αρρώστια αυτή.

Η υγιής τέχνη έχει στόχους διερεύνησης του ιδανικού και του όμορφου ναι! Αλλά που γίνεται ωραίο- ώριμο και το πετυχαίνει αυτό μέσα από λεπτές ισορροπίες και ταυτόχρονη εξυπηρέτηση αξιών κι έτσι γίνεται πράξη η διαχρονικότητα του έργου τέχνης που προκύπτει μέσα από τη διαχρονικότητα των επιμέρους αξιών που προσπορίζεται και υπηρετεί με τόσο δύσκολη κι αξιοθαύμαστη ισορροπία που τη λέμε Αρμονία.
Η υγιής τέχνη μας περνάει απο την κλίμακα της διασκέδασης στην κλίμακα της ψυχαγωγίας και μέσω αυτής στην ισορροπία και την αρμονια στο βίο.Είναι διδαχή και ευχάριστη ποίηση-σοφίας.

Αυτός ο στόχος Η ΑΡΜΟΝΙΑ για να βρεθεί και να επιτευχθεί απαιτείται ξεκαθάρισμα από στη σκαρταδούρα των ανθρώπων που εμπλέκονται με τη τέχνη με λάθος τρόπο,επομένως ξεσκαρτάρισμα από τη ματαιοδοξία τους και τον πλούτο τους.

Η αυθεντική τέχνη η τέχνη της ΑΡΜΟΝΙΑΣ που βλέπω και σήμερα να υπάρχει δημιουργείται από ανθρώπους ανιδιοτελής και από τη φύση τους υποκινούμενους στο όμορφο και ισορροπημένο αποτέλεσμα κυρίως το διασκεδαστικό τέτοιοι είναι τα παιδιά και κάποιοι από τους ερασιτέχνες που δεν έχουν κρυφές φιλοδοξίες.Στο δευτερο επίπεδο της ψυχαγωγίας μάλλον έχει χαθεί -ελπίζω πρόσκαιρα- η δυνατότητα να περάσουν μηνύματα διαχρονικότητας και αξιών που την υπηρετούν αφού το κοινό και οι καλλιτέχνες έχουν τα μάτια τους στραμένα αλλού στο ιδιαίτερο-ερεθιστικό ή το πολύ στο πρόσκαιρα όμορφο.

ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

θα μείνεις πίσω από τη πρόοδο;....


Για την Αλεπού και το κεφάλι

Ένα καιρό μια αλεπού επήγε σένα τόπο
και βρήκε μια κεφαλή, που έμοιαζε ανθρώπων.
τη πήρε μέσα στα πόδια της κι έλεγε: Ε! δες κεφάλι!
να είχε και εγκέφαλο όπως έχει κάλλη!

Επιμύθιο
Ο μύθος λέει για τους έμορφους στο σώμα
που όμως το μυαλό τους δεν αξίζει το βάρος του σε χώμα....
[Μύθος του Αισώπου]


Σχεδιαστής σημαίνει οραματιστής και υλοποιητής
Αυτή η διαπίστωση είναι κρίσιμης σημασίας για μια χώρα που χαντακώνει ή αφήνει να φύγουν οι σχεδιαστές της.
Τι μπορεί να κάνει η χώρα μου για μένα δεν με ενδιαφέρει και τόσο, αφού δεν περιμένω τίποτε από αυτή, δεδομένου ότι βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη και δύσκολη καμπή.
Όποιος εκτός από τη δουλειά του και την οικογένεια του κοιτάζει και λίγο παραέξω και παραμένει έξω από καλούπια και παρωπίδες το βλέπει να συμβαίνει γύρω του και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς.
Όλα βάλλονται και πολλά ισοπεδώνονται χάριν ομοιομορφίας, μόδας και υποτιθέμενης προόδου.
Για να μην χαρακτηριστεί κανείς οπισθοδρομικός πρέπει να διαλέξει στυλ εμφάνισης κι αυτό έρχεται έτοιμο σετάκι: ρούχα, κόμμωση, παππουτσια, αξεσουάρ, εκπομπές, μουσική, τροφές, ποτά, παρέες, ηλικίες, και αυτός ο συρφετός πραγμάτων και επιλογών κουράζει, ειδικά για κείνους που δεν πολυ-γνωρίζουν και απλά αφήνονται να παρασυρθούν στη δίνη του Τρέντυ, της μοδός που λένε και στο χωριό μου.

Η μόδα και οι βιομηχανίες από πίσω που κινούν τα νήματα για υλικό συμφέρον σήμερα διαπρέπουν, έτσι η μόδα είναι πια συνώνυμο με τη στάση ζωής έχει να κάνει με την εκλεπτυσμένη διάθεση στη χρήσης της ύλης και των ανέσεων.
Είναι συνυφασμένη με την εκπομπή μηνυμάτων ανωτερότητας ιδιαιτερότητας αλλά μιας πλαστής κι νοθευμένης ανωτερότητας της αισθητικής: "μια κάλπικη χρυσή λίρα" εξαργυρώνεται από πολλούς ανθρώπους κάθε μέρα στις συναλλαγές τους για λίγη λάμψη παραπάνω, για λίγο "σεξ απίλ"-γοητεία.

Ας κάνουμε ένα υποθετικό πείραμα:
Ας μασκαρευτούμε -αντί για φλώροι και γόηδες- σε χωριάταροι ας αφήσουμε μούσια και μαλλιά -κατά το θα αφήσω μούσα και μαλλιά να με φωνάζουν κατατσαπλιά -και ας πάρουμε ταγάρια και σιγκούνια να βγούμε βόλτα.
Πόσα κότσια χρειάζεται για να το κάνει αυτό κανείς εκτός αποκράς!!!
Θα γίνει το θέμα της ημέρας στην παρέα, θα γελάει και το παρδαλό κατσίκι.
Μήπως δεν θα έχομε πετύχει να γίνουμε όμως το επίκεντρο;Αυτό θέλουμε;Όχι σίγουρα
Αυτό που θέλουμε είναι θαυμασμός κι όχι χλεύη...

Άρα το θέμα δεν είναι να γίνει κανείς ιδιαίτερος, αλλά να γίνει με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο αποδεκτό από τους πολλούς να τηρήσει δηλαδή κάποιες προδιαγραφές.
Να δίνει μοδάτος ντε...να γίνει κούλ, να γίνει σινιέ, τρέντυ, χάι.....
Εντέλει φίλοι μου να γίνει σούργελο με άλλο τρόπο αποδεκτό από τους στιλίστες που μας κατσικωθηκαν στο σβέρκο γιατί δεν γίνεται αμαρτία χωρίς θεωρητικούς καθοδηγητές!

Το ίδιο ισχύει και για το σπίτι μας, το αυτοκίνητο μας, το σώβρακο που θα φορέσουμε, με λίγα λόγια οτιδήποτε υλικό και άυλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ένα σύγχρονο άνθρωπο αρσενικό, θηλυκό ,ή αρσενικοθήλυκο.

Η δουλειά του σχεδιαστή κάθε είδους [βιομηχανικού, αρχιτέκτονα, αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων,γραφίστα και πάει λέγοντας έχει μετατραπεί σε κάποιου τύπου στυλίστα .....]

Από οραματιστή και πραγματοποιητή οραμάτων που λύνουν τα μεγάλα και τα βασικά διαχρονικά προβλήματα των ανθρώπων καθιστώντας τη ζωή τους λιγότερο προβληματισμένη και άρα πιο άνετη.
Μεγάλος ξεπεσμός! όχι επειδή ο στυλίστας είναι κάτι το ποταπό και ανάξιο αφού κι εκείνος σαν δημιουργός ρόλο έχει την εξύψωση κι όχι τη η διαφοροποίηση με κάλπικα τεχνάσματα
Η διαφορά είναι τεράστια αφού από την μια είναι ο δημιουργός που εξυψώνει και τα ήθη μέσω του μικρο περιβάλλοντος και της ύλης ενώ από την άλλη είναι καθοδηγητής καλλιτεχνικός σύμβουλος σε υπάρχουσες προδιαγραφές.
Προτείνει απλά σαν πωλητής δεν κάνει καινοτομίες, ολοκληρωμένες δημιουργίες που θα αλλάξουν το κόσμο μας προς το καλύτερο.

Η ποικιλία είναι σαφώς μια βασική αρχή της ζωής, το ενδιαφέρον όμως νομίζω είναι το κοίμισμα των συνειδήσεων των ανθρώπων, η πλάνη που τον οδηγούν τα ερεθίσματα αυτά που κραυγάζουν από κάθε γωνιά.

ΕΝΤΕΛΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ;

Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να ανακαλύψουμε ο καθένας προσωπικά το ελάχιστο δυνατό καθώς και το μέγιστο δυνατό της γκάμας των αναγκών του.
Πώς γίνεται;
Εγώ προσωπικά:
πρώτα στήνοντας ένα σενάριο ζωής με τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση [για λίγο το αντέχει και ο πιο πλούσιος καλομαθημένος]
και μετά ένα άλλο με τα πλέον άχρηστα και περιττά λούσα[ για ελάχιστο το αντέχει κι ο πιο φτωχός].

Η αποστασιοποίηση από το χώρο και τον τρόπο που συνηθίσαμε μας κάνει να βλέπουμε με άλλη ματιά τη ζωή μας και ανακαλύπτουμε το αναγκαίο του περιττού και το περιττό του αναγκαίου.

Η μεγαλύτερη ανάγκη για τον άνθρωπο είναι να νοιώθει πως ζει για κάποιο λόγο ότι είναι σημαντικός και για τούτο αξίζει το κόπο η προσπάθεια του και η πορεία σπαρμένη με αγκάθια και τριαντάφυλλα που λέγεται ζωή.

Η ιδιαιτερότητα αυτή προκύπτει από τις επιλογές και τις παραλήψεις του καθενός μας που επηρεάζουν όμως και τους άλλους όπως και μεις επηρεαζόμαστε από τις δικές τους.

Το ενδιαφέρον είναι να βρει κανείς αυτό που τον ενθουσιάζει, και αυτό γίνεται μόνο δοκιμάζοντας κι επιμένοντας μέχρι εκεί που το αντέχει και λίγο ακόμη παραπέρα, γιατί πολλές φορές το ξεπέρασμα των ορίων είναι η μεγαλύτερη ηδονή στην αναζήτηση και τον πειραματισμό αναλόγως το χαρακτήρα του καθενός.

Η ιδιαιτερότητα ενός σύγχρονου Έλληνα είναι η Ελληνικότητα του όπως εκείνος την νοιώθει μελετώντας την σε βάθος.
Να δει γιατί ενώ εμείς ένα βιβλίο δεν μπορούμε να το διατηρήσουμε να το δώσουμε στα παιδιά μας, κάποιων το έργο διατηρήθηκε για πολλούς αιώνες.
Πόσο άξιο πρέπει να είναι για να διαφυλαχθεί σαν κόρη οφθαλμού από τόσους πολλούς.
Ας ανακαλύψουμε αυτούς τους θησαυρούς των Ελλήνων κι όχι μόνο αν μπορούμε ας αποθησαυρίσουμε και άλλων λαών τους θησαυρούς.

Ελληνικότητα για μένα είναι: Σοφία Πνευματικότητα Ευτυχία που τη βρίσκω σε έννοιες όπως ισορροπία, μέτρο, αρμονία, ρυθμός, αντίθεση, φωτεινότητα, ποιότητα, ανθρωπιά, δημιουργία, φυσικότητα, φιλικότητα, αλληλεγγύη, ειρήνη, δημοκρατία, φιλοπρωτία,αυτοθυσία, προσφορά και ταπεινοφροσύνη, αδελφοσύνη, δικαιοσύνη, ισότητα και πολλά ακόμη που τα ψάχνω ολοένα...

Το αρχαιοελληνικό κάλλος στην τέχνη που μεταφέρει όλα αυτά τα μηνύματα εκτός από ομορφιά φέρει και ωραιότητα δηλαδή ωριμότητα.
Δεν είναι κενό περιεχομένου αντίθετα είναι πλήρες περιεχομένου,μάλιστα ξεχειλίζει διαχρονικές αξίες και για τούτο είναι και διαχρονικά άξιο για τους ανθρώπους.

Μπορούμε να πούμε τα ίδια για το σύγχρονο σχεδιασμό;
Η ημερομηνία λήξεως του λείπει μόνο,τόσο επιπόλαιος και ανώριμος είναι. Υπάρχουν και κάποιες λίγες φωτεινές εξαιρέσεις.
Άρα καλό είναι να εστιάσουμε περισσότερο στο σχεδιασμό περιεχομένου αυτό που ονομάζουμε ολικής ποιότητας και να γίνει η φωτεινή εξαίρεση κανόνας.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΑΦΟΤΕΡΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ;

Έλαχε μια πέρδικα κι έβοσκε σ' ένα τόπο,
με πετεινούς ε μάλωνε κι είχε μεγάλο κόπο.
Οι πετεινοί τη πέρδικα τσιμπώντας την εδιώχναν,
κοντά τους αν επήγαινε, δέρνοντας την εσπρώχναν,
πίστευε πως αλλόφυλη είναι και τα παθαίνει,
κι είχε μεγάλην έννοια στα όσα υπομένει.
Αλλά σε μερικό καιρό τους είδε πως μάδησαν,
αλλήλως εις το πρόσωπο δέρνοντας τσουγκρανίζαν
από τη λύπη σε χαρά ήλθε ο λογισμός της,
και χάρηκε από ψυχής.Είπε στον εαυτό της:
"Δεν πρέπει να λυπάμαι πια, γιατί και τούτους είδα,
αλλήλους πως μαδίζουσι και με χαρά επήδα.

επιμύθιο
Ο μύθος λέει οι φρόνιμοι τις ύβρεις τις περιμένουν από ανθρώπους βάρβαρους που όλους τσαλαπατάνε.
[μύθος του Αισώπου ]




Ακούγοντας πολλές φορές την έκφραση "οι Έλληνες της διασποράς είναι πιο πολύ Έλληνες από τους ντόπιους" μου περνούσε από το νου: άκου ανοησίες που λένε, λες και υπάρχει μέτρο σύγκρισης.

Έχοντας σπουδάσει όμως στο εξωτερικό μου φάνηκε πως έχει κάποια βάση αφού ο ίδιος άνθρωπος έχει διαφορετική υπόσταση[ευαισθησίας και προσανατολισμών-προτεραιοτήτων ]εντός και διαφορετική εκτός συνόρων.
Έτσι μου ήρθε η ιδέα να ασχοληθώ και να εξετάσω αν ισχύει αυτό στην πραγματικότητα και ειδικά στον επαγγελματικό μου τομέα το σχεδιασμό.
Αυτό μεταφράζεται στο ερώτημα:

Ο σχεδιασμός των Ελλήνων είναι διαφορετικός εντός και εκτός των συνόρων;
Απαντώ Ναι!!!
Εντός των τειχών είναι εσωστρεφής και μίζερος, ενώ εκτός είναι εξωστρεφής ανταγωνιστικός και ορμητικός

Οι Έλληνες που είχαν διεθνή καριέρα κι έλαμψαν σαν διάττοντες αστέρες στο παγκόσμιο στερέωμα των σχεδιαστών έκαναν εργασίες που ξεχώρισαν και διακρίθηκαν για τη δημιουργικότητα και τις πρωτοποριακές καινοτομίες τους σε συνδυασμό με μια αίσθηση αρμονίας και ισορροπίας συνολικής σε όλα τα επίπεδα του σχεδιασμού και πάντα σε διαστάσεις ανθρώπινης κλίμακας.
Αν δούμε το ξεκίνημα τους και την εξέλιξη τους θα παρατηρήσουμε ότι λίγο πολύ βρήκαν οι αξίες και οι ιδιαιτερότητες τους ανταπόκριση σε κύκλους εκτός των Ελληνικών συνόρων παρά εντός αυτών.
Έχουμε τη δυνατότητα να συγκρίνουμε το ίδιο ακριβώς πρόσωπο στην πορεία του εντός και εκτός.

Η απάντηση όπου προσωπικά κατέληξα εξετάζοντας αυτά ήταν πως ναι το ίδιο πρόσωπο με τις ίδιες δυνατότητες και άρα αξία, δρα με διαφορετικό τρόπο εντός και εκτός ''των τειχών''.
Ναι ο ίδιος σχεδιαστής διαφορετικά θα δράσει στην Ελλάδα και διαφορετικά εκτός αφού οι καταστάσεις που αντιμετωπίζει είναι εντελώς διαφορετικές και σε μέγεθος και σε ποιότητα.
Πρόκειται εδώ για το παιχνίδι της επιτυχίας στην εργασία και στην ανταπόκριση που βρίσκει κανείς από το κοινό και τους συνεργάτες του ώστε να ευοδωθεί η δουλειά του και να απολαύσει τους καρπούς των κόπων του.
Η εργασία για μεγάλο κοινό μυημένο για αιώνες στην υψηλή ποιότητα που προκύπτει από συνεργάτες υψηλοτάτου επιπέδου συνεπάγεται αντίστοιχες απολαβές σε φήμη και σε καθαρά οικονομικό επίπεδο αλλά και εστίαση του επαγγελματία σε διαφορετικά θέματα.
Η Ελλάδα παρόλο που μετέχει ενεργά στην Παγκοσμιοποιημένη οικονομικά αγορά παράγει μόνο κατεξαίρεση βιομηχανικά και βιοτεχνικά ποιότητας, δεν έχει εμπειρία στην παραγωγή με όρους σύγχρονης βιομηχανίας ολικής ποιότητας, δεν έχει υποδομές που υποστηρίζουν και προάγουν τον εξελιγμένο σχεδιασμό και την ολική ποιότητα, και εντέλει το όλο σύστημα όχι απλά δεν προάγει τον σχεδιαστή που φιλότιμα εργάζεται και περιμένει να πληρωθεί για τούτο, αλλά αντιθέτως τον αποπροσανατολίζει τον αδρανοποιεί και τελικά τον παραγκωνίζει σαν κάτι άχρηστο και ανάξιο ακόμη και αναφοράς.

Το λυπηρότερο είναι πως κείνο που πληρώνεται σαν το πλέον άξιο αλλού, εδώ το τσαλαπατάνε σαν τιποτένιο κι ανάξιο.

Το να λειτουργήσει κανείς δημιουργικά και αποτελεσματικά σε ένα σύστημα αναποτελεσματικό είναι και αδύνατο και ανώφελο.

Όποιος σχεδιαστής προσπαθήσει δουλεύοντας στην Ελλάδα, για Ελληνικές εταιρίες[ειδικά αυτές που στοχεύουν στο Ελληνικό κοινό μόνο] να πρωτοπορήσει και να καινοτομήσει και να ξεχωρήσει σε διεθνές επίπεδο με τη δουλειά του με τρεις λέξεις... την έχει βάψει.

Η Ελληνική κοινωνία έχει καταντήσει μετά από χρόνια έλλειψη δημιουργικής ορμής υπό αγκύλωση κι έχει μετατραπεί όλη μαζί σε ένα μάτσο από μίζερους εμποράκους φραγκο-φονιάδες κι όπου κι αν κοιτάξει κανείς βλέπει υποψήφια θύματα της αρπακτικής και κοντόφθαλμης του διάθεσης.

Η Ελληνική κοινωνία έχει καταντήσει βαθύτατα υλιστική, συντηρητική, και ανασφαλής και λόγω της έλλειψης νοήματος και αυτοεκπλήρωσης κατάντησε αχόρταγη, ακόλαστη,διεφθαρμένη είναι ηθικά άρρωστη σαν μια κόρη απο καλό κι αρχοντικό σπίτι που ξέπεσε απο την πρότερη δόξα και πλούτο και δε ξερει τίποτε απο δημιουργία, το πολύ να εκπορνευτεί όπως βλεπουμε να γίνεται γύρω μας κατακόρον να συμβαίνει.

Η κοινωνία λοιπόν της διαφθοράς της αναξιοκρατίας και της ανικανότητας για δημιουργία είναι αυτό που λέμε κουμπωμένη φειδωλή σε προσπάθεια σε έπαινο σε πληρωμή άρα και στο κυνήγι της φιλοπρωτίας απλά καρνινοβατεί μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας βιοπορίζεται μετα βδελυγμίας. Έτσι κι ο κάθε Έλληνας απο μόνος του εκπορνευεται για δυο ευρώ.

Μόνος λόγος εργασίας είναι ο βιοπορισμός [ή με άλλη λέξη ο πλουτισμός] και χάθηκε η ευχαρίστηση απο την ίδια την εργασία και μετά απο τον έπαινο και την ανταμοιβή ηθική [με το να ξεχωρήσεις]και την εξέλιξη κοινωνική και οικονομική.

Όποιος θέλει κάτι παραπάνω πρέπει να ξανοιχτεί και να το επιχειρήσει εγκαίρως δυναμικά και εύστοχα.Αν ο νεοσός δεν πετάξει με την πρώτη και βραχούν τα φτερά του στα σκατόνερα εκεί θα μείνει παγιδευμένος μια ζωή.

Με την κατάσταση αυτή είτε φευγει- είτε καταστρεφεται το δυναμικό και αποστεώνεται η χώρα μας απο έμψυχο και άψυχο δυναμικό.
Συνεπόμενα αποκόπτεται απο τη δημιουργική της παράδοση αλλά και την ιδιαιτερότητα της μεθόδου της δημιουργίας που προκύπτει απο την κουλτούρα μας και τις αξίες της.
Η πολιτιστική συνέχεια και εξέλιξη δεν σπουδάζεται στην σχολή μόνο βιώνεται μέσα στη δημιουργική και παραγωγική διαδικασία μέσα στην κοινωνία.

Εχω ακούσει για σχέδιο καταστροφής των Ελλήνων απο ξένους δάκτυλους και γελάω για τη βλακεία όσων τα ισχυρίζονται.
Μα κλωστάει ποτέ κανείς ένα ψόφιο σκυλί; το πολύ να κάνει το κόπο να το θάψει για να μη βρωμίσει ο τόπος.
Η Ελλάδα είναι ένα μισοψόφιο σκυλί που ψυχομαχάει χτυπημένο και κατακρεουργημένο απο κείνους που το είχαν και το χειρίστικαν τόσο απαίσια για τόσο καιρό.

Μόνοι μας βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας με τις επιλογές μας και τις παραλείψεις μας και μέχρι τώρα έχουν συσσωρευτεί τόσες πολλές και τόσο μεγάλες που μένω έκπληκτος με την αντοχή των αρχαίων ριζών που ανθίστανται σθεναρά μέσα απο λίγα στελέχη που μόλις δούν την επιφανειακή σαθρότητα της χώρας αρχίζουν τις γεωτρήσεις στην άμεση και απώτερη παράδοση της.

Για να το κάνεις αυτό θέλει να έχεις τροχισμένες-γυμνασμένες τις αισθήσεις, την κρίση και εν ολίγοις να είσαι αποστασιοποιημένος.
Αν καταφέρνεις μέσα απο τη χειμαρώδη κατάσταση της ζωής σου να έχεις και μακροθεώρηση των πραγμάτων, τότε σίγουρα είσαι πολύ προικισμένος άνθρωπος και σε ευαισθησία και σε οξύνοια.
Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν;
Συνεπώς κύριοι είναι λίγοι οι Έλληνες και πολλοί οι Ελλαδίτες.

Σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είναι η Ελληνικότητα αν και πώς θα μπορούσε να μετρηθεί;
μετά από λίγο που το πάλεψα φωτίστηκε ο νους μου αναπολώντας πως λειτούργησε σε μένα προσωπικά η απόσταση με την πατρίδα τους οικείους μου και αυτό που ονομάζουμε Ελλάδα και τι αποτελέσματα είχε.
Ο μηχανισμός της συναισθηματικής φόρτισης του νόστου και της αναζήτησης του ποθητού υποκειμένου είναι απλός.
Θα μπορούσα απλά να δώσω να κατανοήσει κανείς πως λειτουργεί λέγοντας τα εξής:
Απλά όταν νοσταλγείς λειτουργείς σαν ερωτευμένος και μάλιστα σαν μανιωδώς ερωτευμένος-καψουρεμένος, αναζητάς ίχνη του ποθητού σε κάθε πιθανή κατεύθυνση και φυσικά είναι σίγουρο ότι όποιος ψάχνει βρίσκει, αν όμως δυσκολεύεται να βρει γίνεται πιο μεγάλη η ανάγκη για επαφή και μεγαλώνει ο πόθος και μπαίνει κανείς σε ένα φαύλο κύκλο που τον οδηγεί στη μελαγχολία και την απόγνωση.

Η ένταση του πόθου για την Ελλάδα είναι μάλλον προσωπικό θέμα.
Η Ελλάδα είναι για όλους το ίδιο όμως;
Τι ακριβώς σου λείπει όταν είσαι μακριά από την Ελλάδα;
εντέλει τι είναι η Ελλάδα που ποθείς και σου λείπει;
Η όμορφη φύση της[μην είναι οι κάμποι....;], οι ζεστοί άνθρωποι, η κουζίνα της, η γλώσσα, η κουλτούρα της απλότητας της φυσικότητας και της αρμονίας;σου λείπουν και τα ψεγάδια της μήπως;

Θα μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία.
Εγώ ήμουνα στην Ιταλία όπου ο καιρός ήταν ευχάριστος ηλιόλουστος, η φύση επίσης όμορφη η πολιτεία ακόμη πιο οργανωμένη από την Ελλάδα αν και λίγο πιο κρύα σε αίσθηση-ήμουνα στο Μιλάνο- και ο κόσμος αν και φιλικός ήταν ξένος σε αυτό που εγώ ένοιωθα δικό μου.
Προηγουμένως σπούδαζα στην Αθήνα και πήγαινα στους δικούς μου γιορτές και καλοκαίρια άρα ναι μεν μου έλειπε η οικογένεια μου αλλά όχι με διαφορετική ένταση από πριν.

Εκεί που έπαθα πλάκα ήταν όταν τη δεύτερη χρονιά τελείωσα το μάστερ και έπρεπε να κάνω πρακτική εξάσκηση όπου οι φίλοι και οι φίλες μου της σχολής [από το Μεξικό την Πορτογαλία και την Ελλάδα] σκόρπισαν.
Από τη φύση μου φιλικός αλλά και μοναχικός άνθρωπος δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα που έμεινα μόνος να μην πω ότι αρχικώς το ευχαριστήθηκα και λίγο, γιατί πριν ζούσα με δυο συγκάτοικους και τώρα μόνος καταλαβαίνεται ένιωσα σαν λευτερωμένος...αφού μεν καλή η συμβίωση αλλά σε βάζει συνέχεια στη διαδικασία των υποχωρήσεων και των συμβιβασμών και η υπομονή μου εξαντλήθηκε εύκολα με αυτά και με κείνα.
Το σημαντικό είναι πως είχα ελευθερία κινήσεων και χρόνο και ενέργεια και έμεναν αδιάθετα ασυντόνιστα χωρίς νόημα και σκοπό.
Αυτό το άλλαξε σύντομα η επαφή μου με την Ελληνική κοινότητα του Μιλάνου και τον πόλο έλξης της την εκκλησία.

Εντέλει η διαφορά δεν ήταν ούτε η φύση ούτε οι δικοί μου άνθρωποι.
Ξέρετε τι ήταν; ο πολιτισμός και οι ρίζες του οι πνευματικές, εγώ δεν πήγαινα ποτέ στην εκκλησία δέθηκα ιδιαιτέρως με την εκκλησία [όχι με τον κλήρο που ακόμη και σήμερα τον σιχαίνομαι στην πλειοψηφία του], ούτε με τη θρησκεία [δεν με θέλγουν οι τυπικούρες], αλλά με την πνευματικότητα της ορθόδοξης εκκλησίας αυτό μου έλειπε και το κατάλαβα όταν μπλέχτηκα λίγο και έδωσα βάση, και ένοιωσα έτσι γιατί ήμουνα δεκτικός και βοήθησα και με βοήθησαν.
Ένοιωσα σαν βρέφος που είχε μείνει μακριά από το πνευματικό του στήθος και δεν είχε πια πνευματική τροφή, με έπιασε μια πείνα που δεν πέρναγε με τίποτε.

Το αποτέλεσμα; μέσα σε αυτή μου την εμπειρία είναι η απάντηση πουβρήκα και που δίνω στο ερώτημα οι έννοιες Ελλάδα και Ελληνικότητα ταυτίζονται και η θέση της ορθοδοξίας πού είναι μέσα σε αυτά;
Η απάντηση μου είναι Ναι είναι το ίδιο γιατί είναι απλά δύο απο τις πολλές λέξεις που περιγραφουν την πνευματική υπόσταση και σύνδεσμο δηλαδή τις πνευματικές ρίζες των Ελλήνων σε κάθε μέρος του κόσμου που έχουν σαν άξονα φυσικής έλξης και υπόστασης το ελληνικό κράτος έδαφος και ότι άλλο υλικό και άυλο την εκφράζει μία απο τις πολλές και δυνατές πνευματικές ρίζες είναι και η ορθόδοξη πνευματική παράδοση η εκκλησία που ζεί μέσα μας κι όχι έξω μας στα ντουβάρια και τα ράσα.

Εξορισμού Ελλάδα και Ελληνισμός είναι δύο διαφορετικές λέξεις με κοινή ρίζα και μεγέθη όπου πολλές φορές λειτουργούν σαν κοινός τόπος ιδεών και συναισθημάτων για την πατρίδα των Ελλήνων την πνευματική πολιτιστική ψυχική της υπόσταση αλλά και τη σωματική της: τους ανθρώπους της και το αξεχώριστο φυσικό τους περιβάλλον.

'Ελληνες όμως και Ελλαδίτες είναι το ίδιο έχουν οι δύο έννοιες το ίδιο πλάτος;
Ο ένας όρος [ο Έλληνας] είναι συνδεδεμένος απο την αρχαιότητα ακόμη με τον πολιτισμό και την παιδεία.
Ο άλλος με την γεωγραφική του όρου χροιά της προέλευσης των κατοίκων της χώρας Ελλάδα.
Γνωρίζουμε ότι:
Αρκετοί απο τους Έλληνες είναι και Ελλαδίτες αφού υπάρχει και η διασπορά
Αρκετοί απο τους Ελλαδίτες δεν είναι Έλληνες είναι θύματα της παγκοσμιοποιήσης[ας τους πούμε βάρβαρους]
Αρκετοί απο τους κατοίκους της Ελλάδος δεν είναι απο καταγωγή Έλληνες αλλά απο μόρφωση κι απο παιδεία παράδειγμα όσοι ξένοι σπουδάζουν και ζούν στην Ελλάδα.
Συνέπεια αυτών:
Υπάρχουν κάποιοι βάρβαροι που ζουν στην Ελλάδα, είναι και Ελλαδίτες και βάρβαροι
'Ενα μέρος του Ελληνισμού αδρανοποιήθηκε ενώ αντίστοιχα
Ένα μέρος του Ελληνισμού δραστηριοποιείται εκτός των συνόρων και όσο πιο μακριά τόσο πιο δεκτικό στα μηνύματα του πνεύματος λόγω του νόστου.

Έχετε ακούσει την έκφραση κανείς προφήτης στον τόπο του;Γιατί λέγεται αυτό;
Επειδή η οικειότητα με οτιδήποτε αδρανοποιεί την οξύτητα στις αισθήσεις αφού διώχνει την εγρήγορση και επομένως τη δεκτικότητα .
Καταλήγω συμπερασματικά θέτοντας το πιο διπλωματικά
Δεν είμαστε λιγότερο Έλληνες γενικά οι ντόπιοι αφού βέβαια δεν είμαστε όλοι το ίδιο....
Απλά κάποιοι είναι αμέριμνοι,αδιάφοροι,αναισθητοποιημένοι και για τούτο μαλθακοί σε δράση και αντίδραση,έτσι αυτοί οι κάποιοι εκφυλίζονται σε βάρβαρους Ελλαδίτες.
[Επειδή το βάρβαροι είναι κάπως κακόηχο θα λέμε απλά Ελλαδίτες τους εκφυλισμένους Έλληνες]