ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ-DESIGN

Άρθρο 6

Οι τρεις συνιστώσες του Σχεδιασμού-Design-

Στη διαδικασία του Σχεδιασμού οποιουδήποτε κτίσματος ή αντικειμένου συμβάλουν τρεις- μεταξύ άλλων- βασικοί και πολυσυζητημένοι παράγοντες επιρροής.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ, Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ Η ΜΟΡΦΗ

Οι τρεις αυτοί παράγοντες εκφράζουν και περιέχουν τους κανόνες που ρυθμίζουν τις δημιουργικές διαδικασίες ολοκλήρωσης των συνόλων.

Κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί με διαφορετικές ονομασίες όπως αισθητική ή φόρμα αντί για μορφή, τεχνική αντί για κατασκευή,λειτουργία χρήσης ή πρακτική-πρακτικότητα αντί για λειτουργία.

Λειτουργία [ή λειτουργία χρήσης ή πρακτικότητα ή όπως αλλιώς] ο όρος αναφέρεται πάντα στη χρήση και το σύνολο των αντιδράσεων μεταξύ αντικειμένου ή χώρου και των χρηστών του.
Οι αντιδράσεις αυτές λειτουργούν άμεσα κατά τη χρήση και στηρίζονται σε οργανικές ενέργειες όπως: κάθομαι, κοιμάμαι, ξεκουράζομαι, εργάζομαι, και λοιπά, είναι δηλαδή οι φυσιολογικές όψεις της χρήσης.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα σταθερά υπάρχον είναι ότι στη διαδικασία χρήσης εκπληρώνονται οι ανάγκες του χρήστη [δια μέσω των ιδιοτήτων και λειτουργιών του ανάλογου αντικειμένου ή κτίσματος]
Συνήθεις προεκτάσεις της άμεσης χρήσης του αντικειμένου ή κτίσματος είναι και οι δευτερεύουσες χρήσεις του, που αναφέρονται:
1. σε μεταλλάξεις συμπληρώσεις αφαιρέσεις -ευελιξία χρήσεως-
2.στη συντήρηση και επιδιόρθωση ,
3. στην αποθήκευση,
4.στη μεταφορά,
5. στη αποσυναρμολόγηση του και συναρμολόγηση του με ευκολία,
6.στον καθαρισμό,και υγιεινή του διατήρηση
7. και στη συνεργασία του με άλλα ομοειδή ή συμπληρωματικά είδη
και τελευταία
8.στην ολοκληρωτική ανακύκλωση των υλικών του

Κατασκευή ή στατική λειτουργία:αναφέρεται στο σύνολο των τρόπων και μεθόδων των επεξεργασιών των υλικών και τη μετεξέλιξη τους σε δομές.
Η κατασκευή υποστηρίζει την αντοχή στη χρήση, την οικονομία υλικών και ενέργειας στη δημιουργία του αντικειμένου ή κτίσματος,

Όλες οι κατασκευαστικές διαδικασίες στοχεύουν στην εκπλήρωση της στατικής λειτουργίας των επιμέρους συνόλων- διαμορφώσεων και του συνόλου.
Προορίζονται για να αντισταθούν στις διάφορες δυνάμεις που το φορτίζουν και γενικά το καταπονούν.[πχ σταθερότητα καθίσματος ,περιστροφή του, κύλιση, αντοχή στοιχείου πλάτης, ή μπράτσων,αντοχή της βαφής στην τριβή ,ολισθηρότητα ή αποφυγή της σε κάποια μέρη επαφής, και άλλα]

Η στατική λειτουργία είναι θεμελιακή προυπόθεση για τη λειτουργία χρήσης.
Η σημασία όμως της κατασκευής πάει πιο πέρα από τη στατική της αποστολή και γίνεται το μέσο, το σχεδιαστικό εργαλείο των λειτουργικών λύσεων και των μορφολογικών παραλλαγών.

Η μορφή ή φόρμα και η αισθητική και συμβολική λειτουργία:είναι το κύριο γνώρισμα των υλικών αντικειμένων που μας περιβάλλουν.
Η μορφή βιώνεται με τη διαδικασία της παρατήρησης των υλικων αντικειμένων μέσα από τις αισθήσεις μας και ενεργεί στον ψυχικό μας κόσμο αμεσότερα και πιο περίπλοκα απο ότι η λειτουργία της χρήσης ενεργεί άμεσα στον οργανικό κόσμο μας και έμμεσα στον ψυχικό μας.
Η ολοκλήρωση ενός συνόλου είναι αυτονόητο [τώρα πια] ότι πρέπει να επιτυγχάνεται με την ισότιμη συμμετοχή και των τριών αυτών θεμελιακών παραγόντων, όμως αυτό μοιάζει ουτοπικό ή ακατόρθωτο.

Ανα καιρούς έχουν παρουσιαστεί κινήματα που ρίχνουν μεγαλύτερο βάρος ενδιαφέροντος στον ένα ή στον άλλο παράγοντα με αποτέλεσμα τη δημιουργία των εξής γενικών τάσεων που κάθε τόσο ανακύπτουν με διαφορετικό όνομα.

Φορμαλισμός[formalismo απο την ιταλική λέξη forma=μορφή] όπου κυριαρχεί η μορφή έναντι της κατασκευής και της λειτουργίας.
Αποτελούσε απο τη ρωμαϊκή εποχή [το δείχνει το δόγμα: "η γυναίκα του Καίσαρα δεν φτάνει μόνο είναι αθώα, πρέπει και να δείχνει..."] και νομίζω αποτελεί ακόμη στην σύγχρονη Ιταλική κοινωνία τη βασική νοοτροπία σχεδιασμού:τον εντυπωσιασμό, πολύ επιτυχημένο ομολογουμένως αφού περνάει μέσα απο τι φινέτσα [finezza=λεπτότητα,ευαισθησία,έμφαση στη λεπτομέρεια].
Κυρίαρχη είναι και στην Αμερικάνικη κοινωνία στην προσπάθεια της να εντυπωσιάσει και να κυριαρχήσει μέσα απο την αμετροέπεια του μεγέθους[more is better...=το περισσότερο είναι καλύτερο...].

Φουνξιοναλισμός [funzionalismo απο την ιταλική λεξη funzione=λειτουργία] όπου η λειτουργία, πρακτικότητα κυριαρχεί τόσο της μορφής όσο και της κατασκευής σαν έμφαση στην αποτελεσματικότητα και αξιοπιστία:έντονο χαρακτηριστικό της νοοτροπίας σχεδιασμού Βορείου Ευρώπης [Γερμανία,Ελβετία,Φινλανδία,Σουηδία,Νορβηγία,Κάτω χώρες]αλλά και Ιαπωνίας,Κορέας.

Κονστρουκτιβισμός [costruttivismo από τη λέξη costruzione=κατασκευή]Όπου η κατασκευή με τις ιδιαίτερες αισθητικές της ποιότητες γίνεται πρόταση.Η κατασκευή αποτελεί την έναρξη -την πηγή της εμπνευσης-της δημιουργικής διαδικασίας δίνοντας και τον αντίστοιχο χαρακτήρα.

Τα αποτελέσματα αυτά είναι αιχμές του φαινομένου και γνώρισαν την αποδοχή του κοινού και μάλιστα για μεγάλα χρονικά διαστήματα επειδή ανακυκλώνονται σαν μεταπτώσεις.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ-DESIGN Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

ΑΡΘΡΟ5

Σχεδιασμός-Design- ο άλλος δρόμος προς τη τέχνη

Διαβάζοντας το βιβλίο "ένας άλλος δρόμος για την τέχνη'' του Βασίλη Ηλιόπουλου των εκδόσεων 'Ελλην, θα δει κανείς μια σειρά από ιδέες για τη σύγχρονη τέχνη και τον παραλληλισμό με την τέχνη.

Η υπόθεση του σχεδιασμού-design- ξεκινά στα αρχικά στάδια του πολιτισμού του ανθρώπου.
Η απεικόνιση στα σπήλαια:αντικειμένων καθημερινής χρήσης φυτών ζώων και τρόπων κυνηγιού όπως και άλλων φάσεων της καθημερινής ζωής των πρωτόγονων ανθρώπων , δείχνει την ίδια ακριβώς λογική και μεθοδολογία απο την αρχή του πολιτισμού μέχρι σήμερα.

Γίνεται ατομική καταγραφή των ιδεών για να αναλυθούν να ξεκαθαριστούν και να επεξεργαστούν περαιτέρω ώστε να γίνει πιό εύκολη η επεξήγηση τους και σε άλλους ανθρώπους που θα συμπράξουν και στην υλοποίηση τους.

Η τακτική αυτή της επικοινωνίας και της συνεννόησης σε ομαδικές δραστηριότητες [όπως αρχικά η συνεργασία στο κυνήγι ή σε άλλες δραστηριότητες πολεμικές και παραγωγικές στην συνέχεια] καθιστά τον άνθρωπο εξαιρετικά αποτελεσματικό και παραγωγικό στις δραστηριότητες του.

Για να γίνει δυνατή η μετάδοση των ιδεών γίνεται χρήση αρχικά:
1.σχημάτων -σκίτσων που υλοποιούνται με πρόχειρα μέσα,[ με κάρβουνο αίμα και άλλες φυσικές χρωστικες ουσίες τα μελάνια και οι σκόνες, που εφαρμόζονται αρχικά με τα χερια και μετά με κλαδιά και υποτυπώδη πινέλα ή γραφίδες σε βράχους , ξύλα ,δέρματα ,περγαμηνές και πάπυρους και λοιπά ]
2.σκαμμάτων προσομοίωσης με υλικά σχεδιαγράμματα και μοντέλα συμβολικής ή και υπο κλίμακα αναπαράστασης,που γίνονται με ίχνη στην άμμο και σύμβολα με πέτρες ξύλα και άλλα υλικά που αναπαριστάνουν μεταφορικά την ιδέα .

Σήμερα τα μέσα που βοηθούν στη μελέτη, επεξεργασία και επεξήγηση των ιδεών, ώστε να γίνουν κατανοητές απο άλλους , δέν είναι κα πολύ διαφορετικά στον πυρήνα τους, μόνο οι τεχνικές και τα μέσα έχουν εμπλουτιστεί και μετεξελιχτεί για λόγους αναγκαιότητας-για σκεφτείτε πόσο πρόχειρα υλικά είναι πιά τα κλαδιά και η άμμος, ενώ ένα χαρτί κι ένα στυλό;-

Ετσι όπως βοηθούσε ο αρχηγός και ιερέας τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας ,να κατανοήσουν την ιδέα του [όπου κατέληξε μετά απο παρατήρηση μελέτη σκέψη και δοκιμές]και να συμπράξουν στην καλύτερη δυνατή υλοποίηση της και να συμπράξουν στην καλύτερη δυνατή υλοποίηση της, έτσι και ο Σχεδιαστής βοηθά σαν άλλος ιεροφάντης τους συνεργάτες του να δώσουν στα προβλήματα λύσεις: πρακτικες λειτουργικές εργονομικές ανθεκτικες οικονομικές και το κυριότερο γοητευτικές-όμορφες.

Η εργασία του Σχεδιαστή ανάλογα με τον τομέα εφαρμογής έχει και την αντίστοιχη ονομασία αλλά κατα βάση είτε σχεδιάζει κανείς ένα βελόνι είτε σχεδιάζει διαστημόπλοιο εφαρμόζει ακριβώς την ίδια διαδικασία.

Η διαδικασία του Σχεδιασμού είναι:
Α.'Ερευνα: καταγραφή των δεδομένων του σχεδιαστικού προβλήματος αλλά και προσπάθεια συλλογής λύσεων που έχουν ήδη δοθεί σε αντιστοιχα θέματα εφόσον υπάρχουν.Αυτό το στάδιο αντιστοιχεί στην ανάλυση των δεδομένων του προβλήματος
Β.Δημιουργία:εφευρεση λύσεων ή μετεξέλιξη με εμπλουτισμό των λύσεων που υπάρχουν ήδη σε νέες .Εδώ έχουμε τις εξής φάσεις:
προσχέδια προπλάσματα
α.αναλυτικά σχέδια και μοντέλα παρουσίασης
β.κατασκευαστικές λεπτομέρειες
γ.υλοποίηση μοντέλου υπο κλίμακα
δ.ολοκλήρωση και παρουσίαση παράδοση
Η φάση των αρχικών σκίτσων ιδεών ,μεσολαβεί σε κάθε επικοινωνία με τον πελάτη συνεργατη κλπ για την κατοχύρωση της ορθής κατευθυνσης των εργασιών.Είναι το πηγαινε έλα -feed back-
Αυτή είναι η μία διαφορά του Σχεδιασμού απο την τέχνη δηλαδή η στενή συνεργασία με τον πελάτη αλλά βέβαια μιλάμε για την ελεύθερη τέχνη όπου δεν υπάρχει εργοδότης και ο καλλιτέχνης κάνει ακριβώς αυτό που θέλει έχοντας ίσως[συνήθως του είναι αδιαφορο και ορθώς] κατα νου ότι αυτό που φτιάχνει θα πρέπει ν μπορεί να το πουλήσει άρα θα πρέπει να αρέσει σε αυτούς που θα το παρουσιάσει.

Υπο αυτή την έννοια ο ερασιτέχνης είναι ο πιό αυθεντικός καλλιτέχνης αφού το κάνει ότι κάνει χάρη γούστου κι όχι για το κέρδος.

Ο καλλιτέχνης που έχει εργοδότη χορηγό [ο οποίος παρεμβαίνει στο έργο προβάλοντας προτιμήσεις και απαιτήσεις] λειτουργεί υπο τη λογική των εφαρμοσμένων τεχνών και όχι σαν εικαστικός καλλιτέχνης.

Γ.Κατασκευή.Εδώ έχουμε τις φάσεις της υλοποίσης του πρωτοτύπου[εφόσον πρόκειται για σειρά ομοειδών αντικειμένων]ή της πραγματικής κατασκευής και τη συνεχή διαπραγμάτευση και συνεννόηση με εξειδικευμένους τεχνικούς μέσω της οποίας γίνει δυνατό να υλοποιηθεί με τον πλέον πιστό και κατάλληλο τρόπο η μελέτη, που απο θεωρητικό κατασκεύασμα γίνεται πράξη και ύλη.Επομένως καθίσταται η παρέμβαση του Σχεδιαστή απαραίτητη και για τούτο η επίβλεψη επιβεβλημένη στενή και συνεχής.

Η δευτερη και σημαντικότερη διαφορά είναι η τεχνική και τεχνολογική κατάρτιση του Σχεδιαστή.
Η τεχνική κατάρτιση του Σχεδιαστή οποιουδήποτε κλάδου είναι υψηλότατη και εξειδικεύεται περαιτερω μέσα στη βιομηχανία ή στον κλάδο που δραστηριοποιείται.
Επειδή είναι διπλός ο ρόλος του: Δημιουργός και Τεχνικός, που μάλιστα παράγει έργο μέσω στελεχών που είναι εξαιρετικά καταρτισμένα - τα ανώτατα στελεχη- και υπερεξειδικευμένα -στελέχη εφαρμογής- -αλλά για τούτο απαιτητικά και βέβαια δεν δέχονται οδηγίες απο τυχαίους όσο κι αν αυτοί τίθενται επικεφαλής μαζί με τον εργοδότη τους.
Σε μια βιομηχανία όπου απο τον τελευταίο εργάτη μέχρι το ανώτατο διευθυντικό στέλεχος τίθενται όλα στη διάθεση και υπο τις οδηγίες του Σχεδιαστή .
Μιλάμε δε για επενδυσεις τεράστιες που του εμπιστευονται την πρόοδο τους στην αγορά.
Για να διευκολυνθεί στο έργο του ο Σχεδιαστής χρησιμοποιεί τις απόλυτα εξειδικευμένες γνώσεις και δυνατότητες, τους αλλά και την εμπειρία τους, για να βγεί το αποτέλεσμα άψογο απο κάθε άποψη.

Το αποτέλεσμα έτσι είναι ομαδικό όπου ο Σχεδιαστής είναι ο ''Μαέστρος -δάσκαλος'' και η ομάδα εργασίας του'' η Ορχήστρα'' συμβάλλει τα μέγιστα , αναλόγως τις απαιτήσεις στην υλοποίηση με τα μέσα που διαθέτει.
Αυτά τα μέσα καλείται να χειριστεί με τον προσφορότερο τρόπο, ώστε να βγεί το αποτέλεσμα ΑΡΙΣΤΟ ανεξάρτητα απο την υποδομή που προκύπτει.
Βλέπουμε έτσι μικρές βιοτεχνίες να αντιπαρατίθενται σε βιομηχανίες κολοσσούς και να νικούν με τα προιόντα τους να υπερτερούν σε όλους τους τομείς.

Για τούτο ο σύγχρονος Σχεδιαστής τείνει να γίνεται μια μορφή στάρ και να βοηθιέται απο τη βιομηχανία μέσω των δημοσίων σχέσεων υψηλων δυνατοτήτων που έχει, επειδή και η ίδια βοηθιέται έμμεσα, επειδή το όνομα του σχεδιαστή λειτουργεί σαν κράχτης ποιότητας σχεδιασμού του προιόντος .
Θα έχετε ακούσει ονόματα όπως Αρμάνι, Πινινφαρίνα, Τζιουντζάρο, Μπερτόνε, που λειτουργούν σε αυτή τη βάση.

Σκεφτείτε το εξής απλό:Οτιδήποτε τεχνητό υπαρχει γύρω μας ιδιαίτερα ότι παράγεται βιομηχανικά έχει σχεδιαστεί απο κάποιο λιγότερο ή περισσότερο γνωστό Σχεδιαστή.

ΤΕΧΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΚΙ ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΕΣ

ΑΡΘΡΟ 4

Τι είναι εικαστικές τέχνες και τι εφαρμοσμένες τέχνες;

Εικαστικό λέγεται αυτό που μπορεί να απεικονίζει, να μορφοποιεί την ύλη, το παραστατικό.
Επομένως εικαστικές τέχνες λέμε εκείνες που λειτουργούν σαν μέσα για την μορφοποίηση της ύλης και απεικόνισης ιδεών και συναισθημάτων μέσω ύλης.

Εικαστικές τέχνες λέμε παραδοσιακά τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Συνηθίζονταν να τις λέμε εικαστικές για να τις ξεχωρίζουμε από τις υπόλοιπες μορφές σαν σύνολο, με την ίδια λογική που λέγονταν παραστατικές : το θέατρο και ο χορός.

Ζωγραφική λέμε την απεικόνιση με χρώματα[χρωστικές ύλες]πάνω σε μια επιφάνεια.Ειδικές ζωγραφικές τεχνικές δίνουν ένα σύνολο από μεθόδους ,που υπάγονται στη ζωγραφική, αλλά διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους, σε βαθμό που να μην καταφέρνουμε να δούμε το συνδετικό κρίκο στην τεχνική τους παρά μόνο το σκοπό : την έκφραση, και τη βασική δυάδα στοιχείων χρωστική -επιφάνεια.

Σε αυτή τη λογική η φωτογραφία είναι μετεξέλιξη της ζωγραφικής και ο κινηματογράφος μετεξέλιξη της φωτογραφίας και του θεάτρου.

Γλυπτική ονομάζουμε την απεικόνιση με όγκο, με ανάγλυφο τρόπο: προσθέτοντας και αφαιρώντας υλικό, χρησιμοποιώντας ύλη που σκαλίζεται πλάθεται ή μορφοποιείται ώστε γενικά να κατέχει όγκο και να εκτείνεται στο χώρο και τελευταία στο χώρο -μέσω κατασκευών που εμπεριέχουν κίνηση-.

Καλό είναι να πούμε ότι τώρα τα όρια των κλάδων της τέχνης είναι μάλλον ρευστά και ακαθόριστα.
Τώρα πια η ζωγραφική, η γλυπτική, και οι άλλες μορφές τέχνης αλληλοδανείζονται τα μέσα τους και τις τεχνικές τους κάνοντας έτσι δυσδιάκριτο το τοπίο ως προς τι είναι ζωγραφικό, γλυπτικό, φωτογραφικό, αρχιτεκτονικό, κινηματογραφικό ή θεατρικό και πάει λέγοντας.

Αυτό γίνεται επειδή στην τέχνη τίποτε πια δεν θεωρείται ορισμένο σταθερό και μόνιμο, ενώ κάθε όριο είναι και μια πρόκληση για να ξεπεραστεί στη μάχη για το πρωτόγνωρο και το πρωτοποριακό, το ιδιαίτερο και το εντυπωσιακό.

Οι μίξεις, οι πειραματισμοί και ο διεργασίες αυτές γεννούν πρωτόγνωρες καταστάσεις, πολλές φορές μάλλον αποκρουστικές, αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσες σαν δυνατότητες έκφρασης και τονισμού νέων ποιοτήτων, κυρίως όμως σαν εξερευνήσεις νέων ορίων.

Γενικά έχουμε μια απελευθερωμένη τέχνη και ένα σύνολο καλλιτεχνών που σαν νέοι εξερευνητές προσπαθούν να βρουν τα όρια της που ολοένα και καταπατούνται και ξεχειλώνουν.
Έτσι οι περισσότεροι δημιουργοί σήμερα είναι χαμένοι στο υπερπέραν των δυνατοτήτων, των μέσων και των τάσεων που δημιουργούν.

Δεν έχουν αρχές, δεν γνωρίζουν όρια , δεν ξέρουν που πάνε και γιατί, παρόλα αυτά ο χορός καλά κρατεί...

Άλλο τέχνη κι άλλο τεχνική λοιπόν;
Όχι βέβαια!
Η τέχνη δημιουργήθηκε σαν εμπλουτισμός της τεχνικής με πνεύμα και νόημα.
Αρχικά αυτό πέτυχε ανεβάζοντας τις απαιτήσεις στην υλοποίηση της, και μετά μέσα από τη διαφοροποίηση και την ιδιαιτερότητα χρησιμοποιούμενες σαν πόλος έλξης ενδιαφέροντος .
Έτσι η τέχνη είναι η τεχνική μετ' εξελιγμένη.

Εφαρμοσμένη τέχνη είναι η εξειδικευμένη τέχνη με ειδικές τεχνικές προδιαγραφές -τεχνολογία-που βρίσκει άμεση και πρακτική εφαρμογή σε συγκεκριμένους τομείς διαμόρφωσης αντικειμένων και χώρων άρα εμπεριέχει και τη χρηστική, ωφελιμιστική, πρακτική διάσταση εξού και το "εφαρμοσμένη".

Εφαρμοσμένες τέχνες λέμε το σχεδιασμό -design- χώρων και αντικειμένων ,και τη φωτογραφία.

Εικαστικές τέχνες και εφαρμοσμένες τέχνες είναι κι αυτές δύσκολο να ξεχωρίσουν σαν ιδιαίτερες κατηγορίες και μεταξύ τους σαν γένη αλλά και σαν είδη λόγω αυτής της τάσης συγκερασμού και ανάμιξης τους.
Πρόκειται για την τάση που επιβλήθηκε στην τέχνη από την αγορά και τη λογική της "δημιουργικότητας" του χρηματικού κέρδους όπου όλα εντάσσονται στο παιχνίδι της πρωτοπορίας και της ιδιαιτερότητας, όπου καταργείται οτιδήποτε προηγούμενο σαν αναλώσιμο μουσειακό είδος χρησιμοποιημένο και άρα ξεπερασμένο.
Ανόητη λογική, ανόητων ανθρώπων που κυνηγάνε το χρήμα και άρα μπαίνουν στη στρεβλή λογική του εμποράκου, που πουλάει κάδρα και τον ενδιαφέρουν αυτά που θέλει ο κόσμος που θα τα αγοράσει.

Φαύλος κύκλος ο κύκλος του κέρδους από την τέχνη αφού ο καλλιτέχνης που ενδιαφέρεται για την επιτυχία που εξαργυρώνεται πρωτίστως, θα κυνηγήσει πρώτα τις δημόσιες σχέσεις και θα κοιτάξει πρώτα τι θέλουν οι αγοραστές του κι όχι να βρει τι θέλει ο ίδιος και τι του αρέσει και του ταιριάζει ώστε να το προτείνει.
Το αποτέλεσμα;
Απαίσιο!!!:Όλο και πιο κραυγαλέα τέχνη, ακραία και παράξενη, χυδαία και αποκρουστική αφού στόχος της δεν είναι πια η αρμονία, η ομορφιά, το ωραίο, το τέλειο αλλά ο σνομπισμός για κείνους που δεν έχουν χρήματα να την αποκτήσουν και ο ερεθισμός εκείνων που τα έχουν για να τα δώσουν.

Το αντίπαλο δέος των εικαστικών τεχνών είναι πια οι εφαρμοσμένες μπαίνοντας τα ερεθίσματα με άνεση στο περιβάλλον μας αντί να πηγαίνουμε εμείς στο χώρο εκθεσης τους, αλλά και γιατί ο σνομπισμός αν και υπάρχει αποβάλλεται λόγω του ποσοτικού της παραγωγής:
Ο δισδιάστατος σχεδιασμός[γραφιστική-Grafic design] μέσω των εκδόσεων,της τηλεόρασης, των υπολογιστών και του διαδικτύου αντιπαλεύει τη κλασική ζωγραφική.
Ο τρισδιάστατος σχεδιασμός [βιομηχανικός σχεδιασμός-industrial design] μέσω των χρηστικών αντικειμένων αντιπαλεύει τη γλυπτική
Η μουσική των ηλεκτρονικών μέσων κι ο κινηματογράφος μέσω και της τηλεόρασης αντιπαλεύουν τη ζωντανή μουσική και το θέατρο
Εξάλλου ζούμε σε υλιστική εποχή και ο ωφελιμιστικός τους χαρακτήρας μας πάει γάντι

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΑΡΘΡΟ 3

Γιατί και πώς μπορεί να ασχοληθεί κανείς με την τέχνη;

Η έλλειψη ελευθερίας εξαιτίας της αφόρητης πίεσης των καθημερινών μας υποχρεώσεων, μάς αγχώνει και μας στεναχωρεί, επειδή μας στρέφει αλλού από κει, που ονειρευόμαστε να καταλήξουμε.

Η ενασχόληση με οποιαδήποτε χειρωνακτική ή πνευματική εργασία μας κουράζει, αφού απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και προσπάθεια άρα κατανάλωση της ζωτικής μας ενέργειας και του χρόνου μας.

Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα, που αναλόγως την ιδιοσυγκρασία του καθενός μπορούν να προσφέρουν ανάταση-αναζωογόνηση και χαλάρωση ψυχική και σωματική.

Η τέχνη και ο αθλητισμός είναι δύο από κείνα τα πράγματα, που χαρίζουν ψυχική και σωματική ευεξία.

Το καταφέρνουν επειδή αναζωογονούν και χαλαρώνουν τους ανθρώπους αφήνοντας τους να διοχετεύσουν μέρος της ζωτικής τους ενέργειας, που δεν βρίσκει τρόπο να εκφραστεί και να σκορπιστεί μέσα στην καθημερινότητα δημιουργώντας έτσι το αίσθημα της ασφυξίας, που λέμε στενοχώρια και άγχος.

Είναι νομίζω η δημιουργική διάθεση η πιο πιεστική ανάγκη μετά την κάλυψη των βιοτικών αναγκών-φαγητό,ντύσιμο,σπίτι,κλπ-γιατί παρόλο που δεν είναι μοιρασμένη εξίσου σε όλους τους ανθρώπους [άλλος είναι λίγο και άλλος είναι υπερβολικά προσανατολισμένος στη δημιουργική διεργασία και φιλοδοξία] αποτελεί την έκφραση και επιβεβαίωση της ελευθερίας της βουλήσεως μας για τις επιλογές μας,αλλά και για την αίσθηση, ότι κάτι σημαντικό είμαστε για το δικό μας σύμπαν.

Είναι αυτή η χαμένη παιδικότητα, που εκφράζεται με το παιχνίδι, την ανακάλυψη και την ευόδωση των προσπαθειών, για τη δημιουργία ενός όμορφου πράγματος, έχοντας την ελευθερία να επιβάλουμε τους όρους μας έστω για λίγο.

Νοιώθει κανείς σαν βασιλιάς έστω για δέκα λεπτά , όταν αποφασίζει , να πλάσει ένα κόσμο στα μέτρα του κατά το γούστο του.

Τι πιο απλό για να το πετύχει από το να πάρει κανείς ένα χαρτί και ένα μολύβι και να γράψει δυό αράδες ή να σκιτσάρει μια εικόνα, που τον γοητευει.
Θα μπορούσε ίσως να δώσει χαρά και σε κάποιον όταν θα τις διαβάσει [επειδή υπάρχει μια ψυχή , που τον νοιώθει και συμμερίζεται τον κόσμο των συγκινήσεων του].

Πολύ περισσότερο σημαντικό είναι για τον ίδιο το δημιουργό: η απόλυτη ελευθερία, να κάνει αυτό που νομίζει σωστό , όμορφο ή ότι άλλο του δίνει τη χαρά που πιθανά του στερεί η κοινωνία.

Αυτή η θεραπευτική αναζωογόνηση και η ξενοιασιά που για λίγο θα έχει ο άνθρωπος αυτός θα τον κάνει σίγουρα να αποκτήσει μια έφεση προς αυτή την ευχάριστη ενασχόληση διέξοδο, θα του γίνει όπως λέμε μεράκι και αργότερα πάθος.
Μπορεί να του δημιουργηθεί τόσο μεγάλος ζήλος , που να γίνει ερασιτέχνης=εραστής της τέχνης ή ακόμη παραπέρα πανευτυχής καλλιτέχνης ,που μπορεί να ζήσει από την ενασχόληση του αυτή άρα και επαγγελματίας της τέχνης.

Υπάρχει και η άλλη πλευρά της τέχνης : το κοινό ο αποδέκτης.
Η πλευρά της ψυχής εκείνης που θα δεχθεί το ερέθισμα-σήμα του καλλιτέχνη.
Η πιο άρτια εικόνα αυτού του φαινομένου κατά τη γνώμη μου είναι: ο ερμηνευτής-τραγουδιστής οι μουσικοί και οι χορευτές, που συγκινούνται μερακλώνονται με τη δημιουργία του συνθέτη και του στιχουργού και συμμετέχουν ο καθένας με το δικό του τρόπο στο κοινωνικό αυτό γεγονός- δρώμενο.

Αν δεν εργασθείς για την τέχνη όφελος δεν υπάρχει, ούτε σαν δημιουργός βρίσκεις δίαυλο, ούτε σαν φιλότεχνος ανακαλύπτεις και αποκωδικοποιείς συναισθηματικά μηνύματα και διδαχές ενδιαφέρουσες.
Η καλλιέργεια προαπαιτείται λοιπόν έτσι κι αλλιώς για να ανοιχτούν οι δρόμοι στην τέχνη όπως και παντού.

Για να γίνει πιο κατανοητό:
Αν δεν ξέρεις τίποτε για μουσική, για αρμονία, μελωδία, ρυθμό, πως θα μπορέσεις να γίνεις συνθέτης ή ερμηνευτής ή πως θα χορέψεις;

Πότε θα διασκεδάσεις πραγματικά, όταν κοιτάς και ακούς τους άλλους να παίζουν μουσική να τραγουδάνε και να χορεύουν δηλαδή να διασκεδάζουν ή όταν συμμετέχεις ο ίδιος, ειδικά μάλιστα σαν διασκεδαστής ή ψυχαγωγός.

Αφού όσο περισσότερο αγαπάς κάτι, τόσο περισσότερο ποθείς να το κατακτήσεις από κάθε άποψη,συμπεραίνω πως ισχύει και το αντίστροφο ότι δηλαδή όσο μεγαλύτερος ο ζήλος στο κυνήγι αυτής της κατάκτησης τόσο μεγαλύτερη αποδεικνύεται η αγάπη και ο πόθος.Έχει ισχύ αυτό για κάθε μορφή τέχνης κι έτσι από το ζήλο του φαίνεται ο καλός και πιστός εργάτης της τέχνης.
Το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα εξαρτώμενο από το ζήλο αλλά και από τις συνθήκες, ατομικές-ταλέντο,προτεραιότητες- κοινωνικές και γι΄αυτό τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στους ιστορικούς.

Στο μεν ερώτημα γιατί να ασχοληθεί κανείς με την τέχνη, τι κερδίζει κανείς από αυτή;

Αξίζει να το πράξει κανείς γιατί είναι ιδιαιτέρως διασκεδαστικό ευχάριστο κι αναζωογονητικό,είτε συμμετέχεις σαν δημιουργός είτε σαν φιλότεχνος .
Η τέχνη κι ο αθλητισμός είναι τα παιχνίδια μικρών και μεγάλων.

Στο ερώτημα τώρα αν μπορεί να ασχοληθεί ο καθένας με την τέχνη η προσωπική μου γνώμη είναι πως όχι!

Μπορεί να το κάνει και το κάνει έτσι κι αλλιώς μόνο όποιος το θέλει επειδή μια εσωτερική αναγκαιότητα του το επιβάλλει: το έχει ανάγκη επειδή είτε είναι πιεσμένος-στενοχωρημένος είτε γοητευμένος από τη γλυκιά θαλπωρή της τέχνης.

Το σημαντικό νομίζω είναι να χτυπήσει κανείς "φλέβα χρυσού" να βρει δηλαδή τις καλύτερες και καταλληλότερες των δυνατοτήτων του, και πάνω σε αυτές να στηρίξει την προσπάθεια του για έκφραση και δημιουργία ή απλά για τελειοποίηση της τεχνικής του στον τομέα που τον ευχαριστεί και του προσφέρει τη διάκριση κι αναγνώριση που διακαώς επιθυμεί ,για να προσφέρει στους άλλους διασκέδαση ψυχαγωγία και ενθουσιασμό.

Οι ορέξεις και οι δυνατότητες του καθενός θα του υποδείξουν τι του ταιριάζει .
Από την άλλη το τι του ταιριάζει θα φανεί και μέσα από τις ικανότητες που κάνει να φανερωθούν αυτή η ενασχόληση.Αυτό που λέγαμε για φλέβα χρυσού είναι μια μεταφορά του πώς βγαίνει στη φόρα το ταλέντο, σκάβοντας επίμονα και υπομονετικά λίγο λίγο με τα κέρδη έρχεται και η απληστία το πάθος δηλαδή για το ωραίο -το τέλειο και το όμορφο.

Απαιτείται επομένως υπομονή, επιμονή και διασκέδαση στην τριβή με την τέχνη, αν αυτά δεν υπάρχουν στη ζωή μας δεν υπάρχουν κι επιτεύγματα έτσι κι αλλιώς.
Η τέχνη είναι ζωή εμπλουτισμένη με νοήματα και ερεθίσματα χαράς, ελπίδας, ανθρωπιάς.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ;

ΆΡΘΡΟ 2

Τι είναι τέχνη;

Καθημερινά χρησιμοποιούμε λέξεις που το νόημα τους δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο και αποκρυσταλλωμένο.
Έτσι προκαλείται σύγχυση γιατί άλλα καταλαβαίνει ο ένας και άλλα ο άλλος.
Όμως δεν προοδεύει η γνώση μας στο κάθε τέτοιο ζήτημα αν δεν προσπαθούμε να το ξεκαθαρίσουμε λίγο περισσότερο κάθε φορά.

Η λέξη τέχνη είναι μια από τις έννοιες ,που δεν είναι δυνατό από τη φύση τους να αποκρυσταλλωθούν και να είναι απολύτως ξεκάθαρες στο μυαλό μας.
Συμβαίνει αυτό επειδή περιγράφει μιά κατάσταση που αλλάζει και η οποία ακριβώς επειδή περιέχει την αλλαγή και την εξέλιξη ,δύσκολα μπορεί να οριστεί με επάρκεια και ακρίβεια.

Παρ'όλες τις πραγματικές δυσκολίες που προκύπτουν, υπάρχει περιθώριο καλυτέρευσης: να κάνουμε συλλογή των κυριότερων χαρακτηριστικών και φαινομένων που διαμορφώνουν την κατάσταση αυτή και έτσι να της καθορίσουμε μια ταυτότητα-ορισμό που αν και λειψή μας βοηθά να την ξεχωρίσουμε απο άλλες καταστάσεις που έχουν ομοιότητες.

''ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ'' έλεγε ο Αριστοτέλης, ακολουθώντας αυτή την άποψη θα καλύψουμε πρώτα τη βασική ανάγκη να μιλάμε και να καταλαβαίνουμε τα ίδια πράγματα.

Αυτό το ξεκαθάρισμα καταγράφουν οι δημιουργοί των λεξικών και των εγκυκλοπαιδειών, όπου αρχικά θα πρέπει να προστρέξουμε, για να δούμε τι στοιχεία έχουν ήδη συλλέξει και καταγράψει , τα οποία θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην προσπάθεια μας.

Στο ερώτημα -τι είναι τέχνη;- δίνουν τις εξής απαντήσεις:

"τέχνη, η[<αρχαία λέξη:τέχνη, προέρχεται απο το ρήμα τεκείν-τίκτω=γεννάω>]
1.η ικανότητα, η επιδεξιότητα στην εκτέλεση κάποιου χειρωνακτικού έργου, το επάγγελμα.
2.κάθε εμπειρία και γνώση που προέρχεται απο την άσκηση αυτού του έργου.
3.γενικά η ικανότητα, η επιδεξιότητα, η μαστοριά.
4.το τέχνασμα, το εφεύρημα, το τερτίπι, η πονηριά.
5.η δημιουργία έργων που απευθύνονται στην ευαισθησία ή στον ψυχικό κόσμο του ατόμου, στο αίσθημα του ωραίου.
6.η τεχνική που χρησιμοποιείται στη δημιουργία αυτών των έργων.
7.''καλές τέχνες''κοινή ονομασία που έχουν η ζωγραφική, η γλυπτική, η αρχιτεκτονική, η διακοσμητική, η λογοτεχνία, η μουσική , το θέατρο, ο κινηματογράφος[...]
-από το λεξικό ''Παιδεία, πρότυπο λεξικό της νέας Ελληνικής , εκδόσεις Σταφυλίδη, Αθήνα 1979''-

Μετά από έρευνα μιάς σειράς ορισμών για την τέχνη σας παραθέτω τα προσωπικά συμπεράσματα μου:

Τέχνη λοιπόν νομίζω ότι είναι η δημιουργική δραστηριότητα του ανθρώπου με την οποία μέσα απο την ελεύθερη διερέυνηση των αξιών, που σχετίζονται με την ομορφιά και το ωραίο στη ζωή, ικανοποιεί την ανάγκη του να γοητεύει και να γοητεύεται, να ενθουσιάζει και να ενθουσιάζεται, να διδάσκει και να διδάσκεται, να καλυτερεύει τη ζωή του και των άλλων συγκινώντας.
Οι στόχοι αυτής της δραστηριότητας είναι πολλοί όπως και τα μέσα και οι τρόποι και οι διαθέσεις.
Όμως τα βασικά στοιχεία είναι πάντοτε παρόντα:Δημιουργία, έκφραση συναισθημάτων και ιδεών, ενθουσιασμός, συγκίνηση, γοητεία, ελευθερία, επιδεξιότητα, διδαχή-παιχνίδι-πειραματισμός, ομορφιά-ιδιαιτερότητα, ζωή με συγκινήσεις και ευαισθησία-ψυχαγωγία.

Η τέχνη λοιπόν είναι ένας τρόπος να ζούμε καλύτερα την καθημερινότητα μας.

Ισχύει αυτό που λένε ,ότι δηλαδή αποτελεί μια απο τις παραμέτρους μιας ισορροπημένης και αρμονικής καθημερινότητας ακριβώς επειδή μπορεί να προσφέρει ακόμη και στον φτωχότερο των ανθρώπων μια διέξοδο ελευθερίας και ψυχικής ανάτασης μια διασκέδαση=σκόρπισμα των καθημερινών σκοτούρων του.
Οπως έλεγε ο σοφός Δημόκριτος ΖΩΗ ΑΝΕΟΡΤΑΣΤΟΣ ΜΑΚΡΑ ΟΔΟΣ ΑΠΑΝΔΟΧΕΥΤΟΣ
[δηλαδή ζωή χωρίς γιορτή, μεγάλο ταξίδι χωρίς πανδοχείο-ξεκούραση-]

Μπορούμε να δούμε ότι η τέχνη ξεκινά σαν μια προσπάθεια να γίνουν καλύτερα τα πράγματα δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα σε αυτό που πράττει κανείς και απο άποψη ομορφιάς αρμονίας σε όλες τις αισθήσεις μας σωματικές -όραση, ακοή,όσφρηση, γευση, αφή-και ψυχικές, εδώ υπεισέρχεται και πνευματικότητα στην τέχνη.

Ένα ταπεινό παράδειγμα το φαγητό: είναι μια υπόθεση καθημερινή όπου η τέχνη υπεισέρχεται στη ζωή μας[θα έχουν ένσταση μερικοί αλλά δεν είναι και κακό να διαφωνούμε] και που ίσως εξασκούμε και συμμετέχουμε με μεγαλύτερη ευχαρίστηση,

Μπορεί να πεί κανείς ότι το κακομαγειρεμένο φαγητό ή το κακοσερβιρισμένο γεύμα αντιπαρατίθεται στο καλομαγειρεμένο γεύμα όπως το άτεχνο στο έντεχνο σε οποιοδήποτε τομέα δραστηριότητας.

Η διαφορά που βρίσκεται;
Νομίζω στην προσοχή και την ικανότητα αρχικά και αν ψάξει κανείς θα καταλήξει πολύ παραπέρα.

Έχει μια γενικότερη χροιά η έννοια τέχνη, νομίζω ότι η τέχνη είναι εξελικτική πορεία επιλογών και δοκιμών αιώνων, των μεθόδων που δίνουν περισσότερη και ικανότερη συγκίνηση σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.
Υπο αυτή τη λογική ''οι καλές τέχνες''ή Τέχνη αποτελεί απλά ένα μέρος: το άνθος ίσως, αλλά όχι τομόνο μέρος όπου υπάρχουν τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις λεγόμενες''καλές τέχνες''
Ας μου συγχωρεθεί απο τους συναδέλφους... η αποκαθήλωση όμως μέσα απο τη δουλειά μας βλέπουμε καθημερινά ότι είναι πολύ περισσότερο καλλιτέχνης καποιος που δεν δηλώνει ότι είναι, απο πολλούς άλλους που αυτοαποκαλούνται.

Να λαβουμε υπόψη ότι οι Καλλιτέχνες που εφτιαξαν την Ακρόπολη των Αθηνών δήλωναν πρωτομάστορες και δεν είναι τυχαίο που θέλοντας έστω και αστειευόμενοι να δώσουμε σε κάποιον τεχνίτη αξία , τον αποκαλούμε ''καλλιτέχνη''.

Συμπέρασμα: σπουδάστε την τέχνη της ζωής και θα βρείτε και τις καλές τέχνες εκεί σαν κορωνίδα της.

ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ

Τεχνηέντως σημαίνει με τέχνη με μεράκι...

Έτσι ήταν κι έτσι την έλεγα : μια μικρή εβδομαδιαία στήλη με μεράκι... για το μεράκι! σε μια μικρή τοπική εφημερίδα σε ένα μικρό αλλά θαυματουργό μέρος για το θέμα της την τέχνη, στη Λευκάδα.
Έγραφα για μια τοπική εφημερίδα αφιλοκερδώς άρθρα για την τέχνη γενικά, αλλά και ειδικά για το Σχεδιασμό χώρων και αντικειμένων.
Όλα υπέροχα... μέχρι που -χωρίς να με ειδοποιήσουν καν- άλλαξαν πρόσκαιρα το άρθρο για μια έκτακτη παρουσίαση διαφήμιση.
Το άρθρο έπαιρνε άριστες κριτικές από γνώστες και μη.Πάντως ο εκδότης της εφημερίδας προτίμησε να μην περιορίσει ολόκληρες σελίδες με κουτσομπολιά κάθε είδους, αλλά αντίθετα να αναβάλει την παρουσίαση του μικρού αυτού άρθρου για την επόμενη έκδοση.

Όσα βλέπει κανείς από μια κλειδαρότρυπα είναι πιθανό να μην τα δει ποτέ από διάπλατα ανοιχτή πόρτα...

Έτσι το σκέφτηκα, κι έπειτα απλά έπαψα να πηγαίνω το άρθρο μου κάθε εβδομάδα.

Λείπει κάτι σε κάποιον που δεν το αγαπά και δεν το εκτιμά;Πιστεύω συμφωνούμε πως όχι.
Αντιθέτως, από την έλλειψη και μόνο μπορεί να νιώσει κανείς το μέγεθος της αγάπης και της εκτίμησης του για κάτι.
Η αποχή μου από την προσπάθεια να διαχυθεί η γνώση και η εμπειρία,μου κοστίζει ακριβά μου λείπει πολύ.
Για τούτο κρίνω πως χρησιμοποιώντας το ιστολόγιο για πομπό, ίσως βρεθούν δέκτες και πομποί να δεχτούν το εγχείρημα σαν δώρο και ελπίζω να το αποδεχτούν και να το αυξήσουν κάνοντας το να καρπίσει.


ΆΡΘΡΟ 1

ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ:Εφαρμοσμένες τέχνες-εικαστικές τέχνες

Η καινούρια στήλη με τίτλο Τεχνηέντως θα έχει θέμα τις εφαρμοσμένες και εικαστικές τέχνες.
Θα αναφερθούμε στο Σχεδιασμό-design- και τους βασικούς τομείς του σχεδιασμού που είναι:
1-βιομηχανικός σχεδιασμός -industrial design-
2-σχεδιασμός εσωτερικών χώρων -interior design-
3-σχεδιασμός εξωτερικών χώρων -exterior design-
4-αρχιτεκτονικός σχεδιασμός -architectural design-
5-γραφιστική -grafic design-
ενώ παράλληλα θα αναφερθούμε στη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη φωτογραφία, αλλά και σε γενικότερα θέματα τεχνών.

Θα ξεκινήσουμε λίγο πιο γενικά, ασχολούμενοι με την τέχνη στο σύνολο της, για να επιλυθούν κάποιες απορίες που όταν χρονίζουν δημιουργούν σύγχυση και αρνητική προκατάληψη αφού μυθοποιούνται καταστάσεις.
Τέτοια θέματα είναι λόγου χάρη:
-τι είναι τέχνη; -τι είναι εφαρμοσμένες τέχνες και τι εικαστικές τέχνες; -ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης της τέχνης στην καθημερινότητα μας; -τι κερδίζει κανείς από την τέχνη,γενικά γιατί να ασχοληθεί κανείς; -μπορεί να ασχοληθεί ο καθένας με την τέχνη; -πως μπορεί να ασχοληθεί κανείς με την τέχνη;

Θα ξεκαθαρίσουμε τα ονόματα και τις έννοιες που περιγράφουν καθώς και κάποια βασικά πράγματα για την εξέλιξη των τεχνών αυτών στο χρόνο, κάνοντας μια σύντομη καταγραφή των διαφόρων παλιότερων και σύγχρονων τάσεων για να γίνει κατανοητό σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα.

Θα εξετάσουμε το θέμα από πολλές σκοπιές: από τη σκοπιά του εργοδότη, του δημιουργού, του κατασκευαστή, του καταναλωτή-χρήστη, του αποτελέσματος στην κοινή γνώμη, έτσι θα καταλάβουμε πως ένα τόσο εξαπλωμένο φαινόμενο είναι εντελώς άγνωστο σε όλες τις παραμέτρους του στο ευρύ κοινό, παρόλο που επηρεάζει την καθημερινότητα του σε μέγιστο βαθμό.

Θα δούμε έτσι τι μπορεί να κερδίσει ο καταναλωτής γνωρίζοντας την όλη διαδικασία αλλά και πώς μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει την εργασία των ειδικών για να προάγει τη ζωή του, τη δουλειά του, το χώρο του, την εμφάνιση του, και θα καταλάβει αν όντως του χρειάζεται εντέλει ή όχι κάτι τέτοιο.
Εφόσον δε κρίνει ότι του χρειάζεται ,θα αντιληφθεί σε ποιες περιπτώσεις και με ποιους τρόπους μπορεί να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα κάνοντας οικονομία χρόνου και χρήματος.

Θα γνωρίσουμε δημιουργούς και δημιουργίες και θα επικεντρωθούμε σε κάποιους ξεχωριστούς από αυτούς που το έργο τους αποτελεί ιστορικό σταθμό στη σύγχρονη ιστορία των τεχνών και του πολιτισμού.

Θα ξεκινήσουμε με μια καταγραφή του έμψυχου υλικού του άμεσου κοινωνικού μας περίγυρου και θα φτάσουμε όσο μακρύτερα γίνεται.
Διακρίσεις είναι θεμιτό και εφικτό να μη γίνουν και στον τρόπο παρουσίασης και στην επιλογή, όμως η επιλογή από μόνη της συνιστά προτίμηση και άρα διάκριση, έτσι απαιτείται να κάνουμε μια συνολική παρουσίαση χωρίς αποτίμηση, εφόσον βέβαια μας το επιτρέπει και ο χώρος και το πλήθος των προς παρουσίαση δημιουργών.

Βλέπετε δεν είναι πολλοί στη χώρα μας οι δημιουργοί στο χώρο του σχεδιασμού -design-.
Ειδικά μάλιστα στο χώρο του βιομηχανικού σχεδιασμού -industrial design- είναι ελάχιστοι.
Όμως και στους άλλους κλάδους ακόμη και αν υπάρχει ικανό πλήθος επαγγελματιών -όπως αρχιτέκτονες, γραφίστες και διακοσμητές-η κατάσταση δεν ευνοεί την ανάδειξη του ταλέντου που αναμφίβολα υπάρχει και δρα, όμως εξίσου σίγουρα δρα ανεπαρκώς για να ξεχωρίσει και να γίνει ευρέως γνωστό και να επηρεάσει όπως θα άρμοζε.

Δεν αναφέρομαι στο σύστημα που παράγει πλαστές διασημότητες γιατί τέτοιο υπάρχει και δρα ιδιαιτέρως αποτελεσματικά και εδώ όπως παντού όπου υπάρχει οικονομικό ενδιαφέρον.

Αναφέρομαι στην ισότητα των ευκαιριών, στο να δείξουν και οι άξιοι αλλά άγνωστοι δημιουργοί στο ευρύ κοινό τα έργα τους και να επηρεάσουν θετικά.

Το να μην είναι διάσημος είναι θεμιτό σαν επιλογή για έναν καλλιτέχνη, αφού δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για διασημότητες και ούτε το θέλουν αλλά ούτε και τους κάνει καλό.

Στο έργο όμως κάνει κακό η στέρησή του από τις δυνατότητές του να δράσει στο κοινό σαν καταλυτική ιδέα, του στερεί τη δύναμη της επιρροής του δηλαδή το βασικό σκοπό ύπαρξης του.

Η δημιουργία είναι δήμου-έργο είναι έργο δηλαδή που έχει σαν σκοπό να εκτεθεί στο κοινό και να κριθεί από αυτό και να δράσει αυτοτελώς για αυτό.
Αν όλο αυτό δεν ολοκληρωθεί, τότε παραμένει μια απλή εργασία, ίσως μια άσκηση που τη χαίρεται εκείνος που την έκανε.Έτσι όμως είναι αποκομμένη από τα φτερά της η ιδέα αυτή, δεν έχει αυτονομηθεί και για τούτο δεν αποτελεί δημιουργία αλλά έργο.

Η κυκλοφορία των ιδεών μας λείπει κι όχι οι καλλιτέχνες ευτυχώς.
Ευτυχώς γιατί η ενημέρωση δεν είναι τόσο δύσκολη υπόθεση όσο η Τέχνη.Απαιτείται ενδιαφέρον και δημοσίευση που το καλύπτει επαρκώς και διαρκώς.
Για να υπάρξει ενδιαφέρον απαιτείται ένα υπόβαθρο που στηρίζεται σε κλίση έφεση ταλέντο ή ενθουσιασμό.
Στην ουσία χωρίς το κοινό η τέχνη μένει χωρίς στόχο εκφυλίζεται.Γιαυτό θεωρώ ότι η ρήση "τέχνη για τους λίγους" αποτελεί οξύμωρο σχήμα.
Η τέχνη είναι για όλους ευθύς εξαρχής, απλά το κοινό είναι περιορισμένο τώρα σε κάποιους τομείς γιατί δεν βρίσκει ενδιαφέρον στην τέχνη της εποχής μας σε αυτούς τους τομείς, ενώ αντιθέτως άλλοι έχουν γιγαντωθεί βλέπε μουσική και κινηματογράφο.

Ο βασικός στόχος αυτής της στήλης είναι να γεννήσει εικαστικό κοινό.
Αφυπνίζοντας το ενδιαφέρον σε κείνους που "το άφησαν απότιστο να ξεραθεί επειδή δεν βρήκαν νερό ίσως" Κάνοντας τους σπόρους που υπάρχουν στις νεανικές ψυχές[και που χρειάζονται υλικό]να βλαστήσουν και να καρπίσουν.Προβληματίζοντας τους δημιουργούς να σκέφτονται το κοινό τους περισσότερο από τον εαυτό τους για να κερδίσουν το χαμένο ενδιαφέρον του.

Στον χώρο των εικαστικών τεχνών υπάρχει ευτυχώς πληθώρα δημιουργών και σε ποσότητα και σε ποιότητα που υστερούν όμως σε εμβέλεια, λόγω της λειψής ενημέρωσης του κοινού υποθέτω.
Αυτό το κενό διέκρινα και μου προέκυψε η ανάγκη να βοηθήσω μέσω της μορφωτικής ενημέρωσης:
α.το κοινό στην επαφή του με την Τέχνη και το Σχεδιασμό αλλά και
β.τους δημιουργούς στην επαφή τους με το κοινό.

Θα ενημερωνόμαστε: για τα δρώμενα εκθέσεις, παρουσιάσεις, εγκαίνια, φεστιβάλ, και άλλα σε τοπικό, εθνικό, και διεθνές επίπεδο καθώς επίσης για εκδόσεις βιβλίων περιοδικών άρθρα σε περιοδικά κι εφημερίδες, κυκλοφορίες οπτικών δίσκων dvd , εκπομπές σε ραδιόφωνο και τηλεόραση με ιδιαίτερη βαρύτητα για το δημιουργό και για τον φιλότεχνο.

Η στήλη έχει πολλαπλές επιδιώξεις:
1-να ενημερώσει το ευρύ κοινό για τα θέματα των τεχνών αυτών ώστε να έχει το κέρδος που μπορεί να αποκομίσει από την ενασχόληση του με την τέχνη γενικά και ειδικά από τις εφαρμοσμένες και εικαστικές τέχνες
2-να παρακινήσει εκείνους που έχουν έφεση κλίση να την ακολουθήσουν δείχνοντας τους τρόπους και δίνοντας τους το υλικό που θα χρειαστούν για τα πρώτα τους βήματα στο δημιουργικό χώρο των καλλιτεχνών.
3-να κρατάει σε φόρμα το έμψυχο υλικό μας θέτοντας προβληματισμούς και ενημέρωση προ των πυλών :να διαφωνήσουν, να συμπληρώσουν, να διορθώσουν, να εκφραστούν, το κυριότερο να δράσουν.

Ο τρόπος με τον οποίο θα αναπτύσσεται το θέμα μας είναι διττός:
Α.απλός απέριττος μικρο-περίοδος λόγος και χρήση λίγων τεχνικών όρων [των απολύτως απαραίτητων και με διεθνή ορολογία όπου απαιτείται ] για να μην μπερδεύεται το λιγότερο ενημερωμένο κοινό όπως οι μικροί αναγνώστες.
Β.εμπεριστατωμένος περιεκτικός και ακριβής λόγος για να θέλγονται και οι φιλότεχνοι και οι δημιουργοί επαγγελματίες και ερασιτέχνες που διαθέτουν ως γνωστόν κριτήρια υψηλά και απαιτητικά.

Επιθυμία και στόχος μας είναι η γενικότερη δυνατή αποδοχή της στήλης, απόρροια αυτού είναι η επιδίωξη μας να διαχέεται αμέσως και με ακρίβεια η πληροφορία αλλά και να εντάσσεται η πληροφορία αυτή σε ένα γνωστικό υπόβαθρο αφού αλλιώτικα δεν αποκτά νόημα και δεν είναι χρήσιμη.

Το γνωστικό αυτό υπόβαθρο αρχικά θεωρούμε ότι δεν υπάρχει ότι δηλαδή απευθυνόμαστε σε ένα μικρό παιδί που σε κάθε κουβέντα μας είναι έτοιμο να ρωτήσει: τι είναι αυτό; και γιατί είναι έτσι;
ώστε να συμπεριλάβουμε και το νεανικό κοινό στους αναγνώστες.

Νομίζω όμως ότι και για μας τους μεγαλύτερους είναι θετικό αυτό σαν μια επανάληψη που από καιρό θα θέλαμε να κάνουμε, για να κλείσουμε κάτι μικρά κενά που ασφαλώς πάντα υπάρχουν, και δεν είχαμε κουράγιο να το κάνουμε όπως θα έπρεπε.

Για τούτο θα διαμορφώσουμε στοιχειωδώς το γνωστικό υπόβαθρο που απαιτείται για την κατανόηση της τέχνης στο σύνολο της και στους τομείς που θα επικεντρωθούμε ειδικότερα.
Θα αναπτύξουμε τα στοιχειώδη σημεία από την αισθητική, την κοινωνική ιστορία της τέχνης και τη μεθοδολογία εργασίας στην τέχνη, δίνοντας μάλιστα βιβλιογραφικό πίνακα για περαιτέρω μελέτη και έρευνα για κείνους που θέλουν να ψάξουν το θέμα περισσότερο.

Για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, την ενημέρωση αυτού του τύπου τη λέω μορφωτική ενημέρωση, που απευθύνεται σε όλους μορφωμένους και αμόρφωτους.
Σε αντιπαράθεση με την γνωστή σε όλους ενημέρωση: καταιγισμό σκόρπιων πληροφοριών που δύνανται να αποκωδικοποιήσουν μόνο εξαιρετικά μορφωμένοι άνθρωποι δηλαδή ελάχιστοι.

Οι τυχόν υποδείξεις, απορίες, διαφωνίες, συμπληρώσεις, και εν γένει η κριτική σας οπωσδήποτε θα λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, και θα παίρνουν απάντηση είτε μέσω της στήλης είτε προσωπικά ανάλογα με το αν και πώς προωθούν το θέμα της στήλης .-

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Είναι πολύ δυνατό το συναίσθημα του να ανήκει κανείς σε μια ομάδα στοιχεία της οποίας τον χαρακτηρίζουν.Είναι η ομαδικότητα και συλλογικότητα αποτελέσματα αυτής της συναισθηματικής και όχι μόνο ανάγκης των ανθρώπων.
Το πρόβλημα που δημιουργείται, όταν αυτές οι ιδιότητες και χαρακτηριστικά είναι σπάνιες και ιδιαίτερες, είναι ένα αίσθημα έλλειψης επικοινωνίας, μετεωρισμού και πανικού, καθώς και μιας θλίψης για την απομόνωση του ατόμου -σε αυτόν τον τομέα-, που τα έχει, ακόμα κι όταν περιστοιχίζεται από καλούς φίλους, που όμως δεν έχουν τη θέληση ή τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις ιδιαιτερότητες αυτές, αφού δεν τις βιώνουν.

Έχω περιέλθει σε αυτή την κατάσταση: να έχω πολλούς καλούς και αξιόλογους φίλους- είμαι για τούτο τυχερός- κι όμως δεν έτυχε κανένας στον φιλικό ή οικογενειακό κύκλο να βιώνει αυτό που βιώνω, τις δημιουργικές ανησυχίες και την καλλιτεχνική έφεση και το ανικανοποίητο του δημιουργού.

Το έχω κάνει ευτυχώς επάγγελμα αυτό που με χαρακτηρίζει, αλλά στάθηκα άτυχος εν μέρει επειδή αυτό στο οποίο είμαι πραγματικά δυνατός -ο βιομηχανικός σχεδιασμός-δεν θα μπορούσε να με ζήσει, μιλώντας βιοποριστικά και ρεαλιστικά .

Αναγκαστικά λοιπόν κατέληξα να είμαι αρχιτέκτονας εσωτερικών χώρων αφού και το είχα σπουδάσει και το ήξερα καλά σαν επαγγελματική ενασχόληση.
Βρίσκομαι έτσι στη δυσάρεστη θέση να δουλεύω σε ένα χώρο-δουλεύω στη Λευκάδα- που στην περιοχή μου τουλάχιστον δεν χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης και αναγνώρισης, όπως σε άλλες περιοχές, και αυτό έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στον τρόπο της συνεργασίας με πελάτες και κατασκευαστές, αλλά και στο αποτέλεσμα και το επίπεδο της συνολικής ποιότητας.
Αν το δει κανείς αυστηρά οικονομικά δε... αφήστε να πάνε!

Πρόκειται για το μύθο του Προμηθέα στην απλή κοινή του εκδοχή, να φτύνεις αίμα για να κάνεις ακόμα και το πιο απλό κι αυτονόητο πραγματάκι.
Να πρέπει κάθε μέρα να ανακαλύπτεις τον τροχό και να πείθεις ότι είναι χρήσιμος.
Μετά από μια πορεία δέκα χρόνων στο επάγγελμα δεν έχω κάνει και σπουδαία πράγματα, κατάφερα να έχω μια απλά υποφερτή ζωή, [οικονομικά στερημένη ] έχοντας πετύχει να ζω μόνος μου, με κατακτήσεις: να επιπλώσω το σπίτι μου -είμαι από τους τυχερούς που δεν πληρώνουν νοίκι γιατί βρήκαν έτοιμο ένα σπίτι, αλλιώτικα τα υπόλοιπα δεν θα ήταν εφικτά-να πάρω μια μοτοσυκλέτα, ένα αυτοκίνητο.
Είμαι ολιγαρκής άνθρωπος και θεωρώ ότι δεν θα με πείραζε αυτή η κατάσταση αν υπήρχε:
1. η προοπτική μιας καλής σχέσης με μια αξιόλογη κοπέλα που να μοιράζεται τις ανησυχίες και την αγάπη μου για δημιουργία,
2.η προοπτική εξέλιξης σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης,
3.μερικών φίλων που να ασχολούνται με τα ίδια ενδιαφέροντα.
Αυτά δεν υπάρχουν και δεδομένου ότι είμαι ανυποχώρητος σε μερικά πράγματα προτιμώ να ζω μόνος [με μικρά διαλείμματα ευχάριστης συνύπαρξης...] και να προσπαθώ να βρω το κατάλληλο ταίρι που να μπορεί να καταλάβει και να αντέξει σε βάθος χρόνου.

Από την άλλη πλευρά μιλώντας τηλεφωνικά ή από κοντά με συμφοιτητές και συναδέλφους που έμειναν στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη και βλεπόμαστε ενίοτε, ακούω για καταστάσεις ακόμα χειρότερες από τη δική μου:
Άλλοι άλλαξαν δουλειά αφού καταχρεώθηκαν και κακόπαθαν γενικώς,
άλλοι ακόμη χειρότερα δεν άσκησαν καν το επάγγελμα.

Αναρωτήθηκα λοιπόν δεν φτιάχνουμε έναν ιστό καλλιτεχνών και δημιουργών κάθε είδους να λέμε τα δικά μας και κάποια στιγμή να γνωριστούμε κι από κοντά κανένα καλοκαίρι που είναι χαρά θεού εδώ στη Λευκάδα κι ενδείκνυται για τέτοια;
Να΄ήμαστε λοιπόν...
Με λένε Νίκο και ψάχνω για φίλους που επίσης δεν είναι καθόλου καλά βολεμένοι και θέλουν να γίνουν μέρος μιας μεγάλης παρέας καλλιτεχνών και φιλότεχνων που θα δημιουργήσουν προοπτικές για τον εαυτό τους την τέχνη τους και την κοινωνία-με αυτή τη χρονική σειρά και την αντίστροφη προτεραιοτήτων- μέσα από την τριβή και την επικοινωνία τους με την παρέα.